Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Από το φόβο στην αγανάκτηση

                                                 γράφει ο Νίκος Τσιαντός
Στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε απ' ότι φαίνεται ακόμη και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Αποφύγαμε τη χρεωκοπία, ισχυρίζεται η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος με την υπογραφή του α' μνημονίου, προσπαθώντας να πείσει τους βουλευτές του να υπογράψουν και το δεύτερο για τη "σωτηρία" μας. Την ίδια στιγμή όμως οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, τα λουκέτα στα καταστήματα πληθαίνουν, όλο και περισσότεροι προστρέχουν στα συσσίτια, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες αναζητούν εργασία στο εξωτερικό, χιλιάδες οικογένειες δε δύνανται να πληρώσουν το ρεύμα και το νερό, όλοι αυτοί αλλά και πολλοί άλλοι άστεγοι και εξαθλιωμένοι αναρωτιούνται, τι σημαίνει άραγε χρεωκοπία. Η εξαγγελία της υπογραφής του β' μνημονίου που θα συνοδεύεται από πιο σκληρά μέτρα σοκάρει. Στην αρχή της εφαρμογής του μνημονίου, πολλοί πείστηκαν ότι πρέπει να "βοηθήσουν" για να βγούμε απ' την κρίση, γι' αυτό και προσέτρεξαν να συνεισφέρουν. Μια σημαντική μερίδα πολιτών όμως αντέδρασε και πρώτη βγήκε στις πλατείες και τους δρόμους να διαμαρτυρηθεί και να προειδοποιήσει ότι τα περιοριστικά μέτρα θα έχουν και συνέχεια με νέα πιο επώδυνα. Δυστυχώς δικαιώθηκε. Τώρα ένα χρόνο μνημόνιο και με την εξαγγελία για την υπογραφή ενός δεύτερου πιο σκληρού, εφόσον θα συνοδεύεται με επιπρόσθετα μέτρα για τους πιο αδύνατους, συνειδοποιείται απ' όλο και περισσότερους ότι μεθοδεύεται η πλήρης χρεωκοπία τους με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά και η εξαθλίωσή τους. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση ο καναπές μένει κενός και ελεύθερος και γεμίζουν οι πλατείες. Σε μια ειρηνική επανάσταση, όπως αποκαλείται, οι πλατείες γεμίζουν από εκοτοντάδες χιλιάδες κόσμο. Ήταν όλοι εκεί. 'Ανεργοι, φοιτητές και φοιτήτριες, μεσήλικες, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι που χάνουν τους μισθούς των, αυτοαπασχολούμενοι που έβαλαν λουκέτο στις μικροεπιχειρήσεις των κ.α. Όλοι σε μια πολύχρωμη λαοθάλασσα, που ξεπέρασαν το φόβο των πρώτων μηνών εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και το μετέτρεψαν σε δικαιολογημένη αγανάκτηση. Θέλουν να τους ονομάζουν "αγανακτισμένους πολίτες", απ' ότι όμως διαπιστώνεται κάθε μέρα που περνά, η κινητοποιήσή των δε σταματά στην αγανάκτηση, αλλά προχωρά στο δια ταύτα και βάζει στόχους. "Δε φεύγουμε αν δε φύγουν: κυβέρνηση, ΤΡΟΪΚΑ, χρέος" λέει ένα τεράστιο πανό τους στην πλατεία Συντάγματος. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, που μέχρι τώρα κατασυκοφαντούσαν και καταδίκαζαν κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων, το κίνημα των "αγανακτησμένων" φαίνεται ότι το στηρίζουν. Αναδίπλωση; ή προσπάθεια να το ελέγχουν για να το οδηγήσουν στη λογική της εκτόνωσης; (βλέπε χειραγώγηση). Η πολιτικοποίηση και το μπόλιασμα αυτού του πρωτόγνωρου κινήματος, με στόχους ανατροπής του πολιτικού δικομματικού κατεστημένου, είναι το πρώτο μέλημα όλων των προοδευτικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων που συμμετέχουν. Ο δικομματισμός ως νοοτροπία διακυβέρνησης, που έφερε τη χώρα και τους πολίτες της στα όρια της ανέχειας, της ταπείνωσης και της απελπισίας για το μέλλον, είναι μια ευκαιρία να τελειώσει. Η πατρίδα μας δε μπορεί να συνεχίσει να δέχεται την υποτίμηση απ' τους ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες. Η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται πλέον ότι το χρέος, ως αποτέλεσμα του οποίου υφιστάμεθα όλα τα δεινά, δε δύναται να αποπληρωθεί. Εξ' άλλου η διόγκωσή του οφείλεται σε υψηλούς τόκους, προμήθειες (μίζες), υπερτιμολογημένα εξοπλιστικά προγράμματα, δημόσια και ολυμπιακά έργα κτλ, είναι παράνομο και γι' αυτό άμεσα πρέπει να απαιτηθεί η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Επιτέλους γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό ότι το χρέος δε το δημιούργησε ο λαός και ως εκ τούτου ποτέ δε θα δεχτεί να το πληρώσει. Η αναδιαπραγμάτευση του με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και η επιμήκυνση για το υπόλοιπο στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, είναι νομίζουμε η προϋπόθεση για να προχωρήσουμε ως χώρα. Γι' αυτό, το ελπιδοφόρο κίνημα των πολιτών στις πλατείες πρέπει να το θέσει ως πρώτο στόχο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου