Για την παραχώρηση παραλιών

Είναι δυνατόν η πρόβλεψη ανώτατου επιτρεπόμενου συντελεστή δόμησης και ποσοστού κάλυψης να εξαιρέσει τα δημόσια ακίνητα από τυχόν αυστηρότερες ρυθμίσεις που ισχύουν για την περιοχή τους;

Το ερώτημα αυτό και πολλά ακόμη διατυπώνονται σε ανοιχτή επιστολή του Δημήτρη Καραβέλλα, διευθυντή του WWF, προς τους υπουργούς Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Ενέργειας-Κλιματικής Αλλαγής, με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή του σχεδίου νόμου «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015».
Με τα ερωτήματα που υποβάλονται στους υπουργούς, «εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα ζητήματα που παραμένουν προκλητικά ασαφή για το δημόσιο φυσικό πλούτο και το δικαίωμα του Δημοσίου στην υπεράσπισή του. Εκτιμούμε ότι χρήζουν τουλάχιστον βελτιωτικών παρεμβάσεων».
Ενα ακόμα ασαφές ζήτημα που θέτει ο κ. Καραβέλλας υπό μορφή ερώτησης είναι: «Σε ποιες περιπτώσεις και με ποια ειδικότερα κριτήρια οι υπουργοί Οικονομικών και Περιφερειακής Ανάπτυξης - Ναυτιλίας θα επιτρέπουν την "κατ' εξαίρεση" χρήση του παραχωρούμενου αιγιαλού από τρίτους; Και πώς θα διασφαλίζεται ο σεβασμός στον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και της παραλίας;».

Στο www.wwf.gr ολόκληρη η επιστολή.

Φ.Κ. 

 AΠΟ: ΕΛΕΥΤΕΡΟΤΥΠΙΑ

Διαμαρτυρία Εμπορικού Συλλόγου Μεγάρων για την γιορτή – παζάρι Βιβλίου και Λαϊκής Τέχνης, στο λιμάνι της Ν. Περάμου

Ο Εμπορικός Σύλλογος Μεγάρων διαμαρτύρεται έντονα και καταγγέλλει την παράνομη αφισοκόλληση στους κεντρικούς δρόμους του Δήμου , σχετικά με «Γιορτή – Παζάρι Βιβλίου και Λαϊκής Τέχνης», στο λιμάνι της Ν. Περάμου από 26 Ιουνίου έως 10 Ιουλίου , χωρίς μάλιστα να αναφέρεται φορέας διοργάνωσης.

Ο Εμπορικός Σύλλογος Μεγάρων απαιτεί την άμεση αποξήλωση των σχετικών αφισών καθώς και την παραδειγματική επιβολή προστίμου στους υπεύθυνους της ρύπανσης.

Επίσης ο Εμπορικός Σύλλογος Μεγάρων ζητάει να πληροφορηθεί τι προτίθεται να πράξει η Διοίκηση του Δήμου Μεγάρων ώστε να προστατεύσει τώρα και στο μέλλον τα νόμιμα καταστήματα της περιοχής ευθύνης του από ανάλογα παζάρια αμφιβόλου προελεύσεως και νόμιμης άδειας.

Είναι επιτακτική ανάγκη ο Δήμος να έρθει σε επαφή με τον Οργανισμό Λιμένος Ελευσίνας ( ΟΛΕ) και να ζητήσει την άμεση ανάκληση της συγκεκριμένης άδειας αλλά και να αποτρέψει την έκδοση τέτοιων αδειών στο μέλλον , που υποβαθμίζουν την περιοχή και ζημιώνουν τους νόμιμους εμπόρους που δραστηριοποιούντα στην ευρύτερη περιοχή. Δεν είναι δυνατόν ένας Οργανισμός που μάλιστα εδρεύει σε άλλο Δήμο να αποφασίζει για τα τεκταινόμενα στον δικό μας Δήμο αγνοώντας την ηγεσία του.

 

ΑΠΟ: ΜEGARA PRESS

ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ: “Νοιώθουμε αδικημένοι και απομονωμένοι”

  AΠΟ :middlerth.gr

Επιμέλεια: Μάριος Ρεντίφης

Την Πέμπτη το πρωί, ομάδα εκπροσώπων των Δημοτών του Βλυχού Μεγάρων επισκέφτηκαν το Δήμαρχο κ. Μαρινάκη στο γραφείο του. Σκοπός της επίσκεψης, ήταν να του ανακοινώσουν τη στήριξή τους σε κάθε ενέργεια της Δημοτικής Αρχής που έχει στόχο τον έλεγχο της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή.

Στη συζήτηση, οι εκπρόσωποι των κατοίκων διατύπωσαν το παράπονο ότι η επέμβαση της τεχνικής υπηρεσίας με τη συνοδεία αστυνομίας έγινε πολύ βίαια και απότομα, χωρίς καμία συννενόηση με τους ίδιους, οι οποίοι επιζητούν την εφαρμογή του νόμου.

Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι η περιοχή πρέπει να αναβαθμιστεί, και αυτό σε αυτό θα χρειαστεί να είναι θετικοί στις όποιες αλλαγές συνεπάγεται η αναβάθμιση αυτή.

Σε δήλωσή τους μάλιστα, μία ημέρα πριν την παραπάνω επίσκεψη ο Πρόεδρος κ. Καραγκούνης, αναφέρει την αδικία και την απομόνωση που νοιώθουν οι κάτοικοι της περιοχής:

ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ

Δεν έχουμε κανένα πρόβλημανα γίνουν έλεγχοι, αλλά θα πρέπει να γίνουν στοχευμένα και πάνω από όλα με συνεργασία με εμάς.

Χρειάζεται την συμπαράσταση των ντόπιων ο Δήμος και οι αρχές. Μην ξεχνάτε δε ότι πρώτοι εμείς θέσαμε τους εαυτούς μας στην διάθεση των αρχών για την οργανωμένη παρέμβαση αυτών στην αυθαίρετη παρουσία κάποιων, οι οποίοι δημιουργούν προβλήματα και σε εμάς τους ίδιους. Χρειάζεται η συμπαράσταση των ντόπιων, να υπάρχει συνεννόηση και συνεργασία και βεβαίως, θα θέλαμε να αστυνομεύεται η περιοχή περισσότερο από ποτέ άλλοτε, για να πάψει να επικρατεί η αντίληψη ότι το Βλυχό είναι άβατο όπως έχουν πει επανειλημμένα και να προστατεύσουμε τις οικογένειές μας.

Προβλήματα υπάρχουν χρόνια στο Βλυχό, που οι εκάστοτε διοικήσεις του Δήμου δεν φρόντισαν να λύσουν κάποια από αυτά. Νιώθουμε αδικημένοι και απομονωμένοι από την τοπική κοινωνία. Περιμέναμε από τον νεοεκλεγμένο Δήμαρχο κύριο Μαρινάκη, ο οποίος, ο ίδιος και οι συνεργάτες του, επισκέπτοντο το «άβατο» Βλυχό δύο μήνες πριν τις εκλογές, για να ζητήσουν την στήριξή μας, την οποία και πήρε σε ποσοστό 90%, να συνεργασθούν μαζί μας για την επίλυση κάποιων χρόνιων προβλημάτων. Αντ’ αυτού είδαμε το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτά που μας έλεγε προεκλογικά, χωρίς ουσιαστικά να έχει επιτύχει κάποιο καλό αποτέλεσμα, όπως π.χ. παράγκες σε οικόπεδα καταπατημένα συμπολιτών μας Μεγαριτών και απομάκρυνση προβληματικών ατόμων που προφανώς η αστυνομία γνωρίζει, αποτελούν και για μας πρόβλημα μεγάλο.

Τελειώνοντας, θα θέλαμε να σας πούμε ότι περιμένουμε να υλοποιηθούν έστω και στο ελάχιστο οι προεκλογικές δεσμεύσεις του γιατρού Δημάρχου κυρίου Μαρινάκη Ιωάννη.

Με εκτίμηση και σεβασμό στους συμπολίτες μας Μεγαρείς,

Ο Πρόεδρος Καραγκούνης Αργύρης

Ο Γραμματέας Λιακόπουλος Κων/νος

Και οι δημότες του Βλυχού Μεγάρων

Ενεργειακά διλήμματα για την οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες

 

Αχιλλέας Πληθάρας*

Ο ενεργειακός χάρτης της Ευρώπης αλλάζει ραγδαία. Η ανάληψη σειράς δεσμεύσεων για την μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, το τραγικό ατύχημα στην Φουκουσίμα που επιβάλλει αλλαγές στο πυρηνικό πρόγραμμα πολλών κρατών μελών της ΕΕ, και η ανάγκη για μείωση της εξάρτησης από εισαγόμενους πόρους, όπως το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, καθιστούν πρώτη προτεραιότητα την μαζική προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) παντός είδους. Παράλληλα, μέγιστη προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί για την μεγιστοποίηση της εξοικονόμησης ενέργειας σε όλους τους τομείς. Σε αυτή την διαδικασία, απαιτείται ανάπτυξη τεχνογνωσίας και καινοτομιών. Θα κερδίσουν όσοι προχωρήσουν πρώτοι, ενώ οι δεύτεροι θα αποκομίσουν σαφώς λιγότερα οφέλη.
Ενέργεια στην Ελλάδα
Στα καθ’ ημών, η φαντασίωση για την εγκατάσταση και λειτουργία πετρελαιαγωγών, την ανακάλυψη και εκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων και την μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα του ΟΠΕΚ, πιθανότατα θα παραμείνει (ορθώς) στη φαντασία μιας μερίδας ανθρώπων.. Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί το γεγονός πως η Ελλάδα χρειάζεται να αναλάβει εναλλακτικά μέτρα, καθώς εξακολουθεί να παραμένει άκρως εξαρτημένη από τον εισαγόμενο μαύρο χρυσό.
Ο λιγνίτης ήδη σήμερα, αλλά ιδιαίτερα από το 2013, δεν αποτελεί οικονομικά συμφέρουσα επιλογή, λόγω του κόστους εμπορίας ρύπων, των παρωχημένων τεχνολογιών και του κόστους εξόρυξης, χωρίς μάλιστα να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός πως το εγχώριο αυτό καύσιμο παραδίδεται δωρεάν στη ΔΕΗ ΑΕ. Πέραν αυτού, η συμβολή του στην διόγκωση της κλιματικής αλλαγής, οι δεσμεύσεις μας για περιορισμό των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και τα μεγάλα προβλήματα που αυτός δημιουργεί στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον καθιστούν επιτακτική την σημαντική μείωση της συμμετοχής του λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρισμού, με απώτερο στόχο τον εξοβελισμό του από το ενεργειακό μίγμα σε ένα εύλογο βάθος χρόνου (2030-2035).
Η διείσδυση του φυσικού αερίου προχωρά με σημαντικούς ρυθμούς, ιδιαίτερα στον οικιακό τομέα, ενώ δρομολογούνται οι διαδικασίες για κατασκευή και λειτουργία μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού από φυσικό αέριο, ισχύος σχεδόν 2.100 MW. Το φυσικό αέριο παραμένει εισαγόμενο καύσιμο, πράγμα που κάνει εξαιρετικά επισφαλή τη χρήση του με οικονομικούς όρους. Επιπλέον, δεν πρέπει να αγνοείται πως το φ.α. παραμένει ένα ορυκτό καύσιμο που εκπέμπει σημαντικές ποσότητες αερίων θερμοκηπίου. Κατά την άποψη της οργάνωσης, το μέγιστο της χρήσης φ.α θα πρέπει να συμβαίνει το αργότερο έως το 2020-2025 ώστε στη συνέχεια να μειώνεται η συμμετοχή του, ανοίγοντας το δρόμο στις εγχώριες, καθαρές και άφθονες πηγές που διαθέτουμε, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Πραγματικά, σήμερα οι ΑΠΕ φαντάζουν ως η κύρια διέξοδος για ένα σίγουρο ενεργειακό μέλλον της χώρας, και ευτυχώς αυτήν την ‘αρχή’ ενστερνίζεται η πλειονότητα των πολιτών και των πολιτικών σχηματισμών.
Η κατάσταση των ΑΠΕ στην Ελλάδα
Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να αυξήσει τη συμμετοχή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) έτσι ώστε το 2020 οι ΑΠΕ να συμμετέχουν κατά 20% στην τελική κατανάλωση ενέργειας. Αυτό έχει συνέπειες ιδιαίτερα στην ηλεκτροπαραγωγή, όπου η συμβολή των ΑΠΕ θα πρέπει να αποτελεί τουλάχιστον το 35-40%.
Πρόκειται για μια αναμφισβήτητα θετική κίνηση (πάντα σε επίπεδο αρχών) ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη οι οικονομικές ωφέλειες από την προώθηση των ΑΠΕ.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με την έκθεση του WWF Ελλάς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών «Πράσινα μέτρα στην Ελλάδα: αξιολόγηση οφέλους/κόστους από την υλοποίηση σειράς δράσεων προώθησης των ανανεώσιμων πηγών (ΑΠΕ) και της εξοικονόμησης ενέργειας» αποδεικνύεται πως η ανάληψη πράσινων δράσεων στον ελλαδικό χώρο δεν θα ωφελήσει μόνο το περιβάλλον, αλλά πολύ περισσότερο την χειμαζόμενη οικονομία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, αν στην δεκαετία 2010-2020 αναληφθούν σοβαρές πρωτοβουλίες για την προώθηση των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή και για την εξοικονόμηση ενέργειας στις μεταφορές και τα κτίρια, υπάρχουν οι δυνατότητες για δημιουργία δεκάδων χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας (τουλάχιστον 240.000) και για εξοικονόμηση εκατομμυρίων ευρώ από την μειωμένη κατανάλωση ορυκτών καυσίμων και την αποφυγή έκλυσης αερίων θερμοκηπίου. Ειδικά για τις ΑΠΕ, η διείσδυση τους κατά 35% στο ενεργειακό μίγμα θα προσθέσει περίπου 30.000 νέες θέσεις, έχοντας ως βασική προϋπόθεση τη δημιουργία εγχώριας βιομηχανίας παραγωγής εξοπλισμού (ανεμογεννήτριες, φ/β πλαίσια). Εκτιμάται ότι η προώθηση των ΑΠΕ θα απαιτήσει επενδύσεις σχεδόν €11 δις έως το 2020, ενώ για κάθε ευρώ που επενδύεται στις ΑΠΕ παντός είδους προκύπτει πως θα παρουσιαστεί όφελος της τάξης των 2,4€.
Εννοείται, βέβαια, ότι η προώθηση των ΑΠΕ θα πρέπει να διεξαχθεί παράλληλα με την εξάντληση όλων των περιθωρίων μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης.
ΑΠΕ και τοπικές κοινωνίες
Σήμερα οι συνθήκες φαντάζουν πιο ώριμες από ποτέ για την προώθηση των ΑΠΕ, ιδίως αν λάβουμε υπόψη τα αποτελέσματα έρευνας κοινής γνώμης του WWF Ελλάς που δείχνει πως η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών τάσσεται υπέρ των ΑΠΕ και, μάλιστα, σε ποσοστό 58% υποστηρίζει πως η προώθησή τους θα πρέπει να είναι το κύριο μέλημα της κυβέρνησης. Το 89% τάσσεται υπέρ της σταδιακής ή άμεσης απαγόρευσης λιγνίτη.
Η στάση των Ελλήνων, όπως αποτυπώνεται στην έρευνα, καταρρίπτει τον μύθο του συνδρόμου «όχι στην αυλή μου». Ειδικά για την αιολική ενέργεια, όπου επικεντρώνεται η πληθώρα των δημόσιων αντιπαραθέσεων, η έρευνα καταλήγει σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Έτσι, θετική στάση κρατούν οι πολίτες και στο θέμα της σχέσης αιολικών πάρκων και τουρισμού, καθώς σε ποσοστό 64% θεωρούν ότι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων θα ωφελήσει τον τουρισμό. Επίσης, σε ποσοστό 75% πιστεύουν ότι τα αιολικά πάρκα θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας στις περιοχές εγκατάστασης, ενώ το 62% των Ελλήνων θεωρεί πως δεν θα αλλοιωθεί η ομορφιά του τοπίου από την εγκατάσταση αιολικών. Τέλος, το 67% των Ελλήνων θεωρεί πως το περιβάλλον στις περιοχές εγκατάστασης δεν θα υποβαθμιστεί, ενώ το 40% των πολιτών θεωρεί πως η αξία της γης δεν θα επηρεαστεί από τα αιολικά.
Υπάρχουν βέβαια και θα συνεχίσουν να υπάρχουν αυτοί που αντιδρούν, άλλες φορές με δίκαια αιτήματα, άλλες φορές με άδικα.
Υπάρχουν αρκετά ψεύτικα διλλήματα γύρω από την προώθηση των ΑΠΕ, που προτάσσουν περιβαλλοντικές και κοινωνικές ενστάσεις κατά της χωροθέτησης έργων, όταν επί της ουσίας οι λόγοι είναι διαφορετικοί και αφορούν, κυρίως, το φόβο για μείωση της αξίας γης, αισθητικές αντιρρήσεις, ελλιπή ενημέρωση, σύγκρουση τοπικών μικροσυμφερόντων, καθώς και «απέχθεια» για κάθε τι ιδιωτικό.
Υπάρχουν όμως και μερικά υπαρκτά διλλήματα, που πρέπει να εξεταστούν ενδελεχώς και να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Πρόκειται για διλλήματα που προκύπτουν εξαιτίας των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που μπορεί ένα έργο να φέρει (κυρίως στην ορνιθοπανίδα και σε προστατευόμενες περιοχές), της αλλοίωσης μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς, και σαφέστατα εξαιτίας κακών πρακτικών του παρελθόντος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, βέβαια, ίσως είναι η πασιφανής δυσπιστία των πολιτών προς τη δημόσια διοίκηση και τους επενδυτές, όπως αυτή προκύπτει βάσει της πρότερης και παρούσης εμπειρίας, των συνθηκών αδιαφάνειας που επικρατούν σε ορισμένα κρίσιμα στάδια της αδειοδοτικής διαδικασίας και της απουσίας επαρκούς ελέγχου σωστής λειτουργίας.
Το στοίχημα και ερώτημα είναι πως θα διορθωθούν τα κακώς κείμενα, πως θα μειωθούν οι αντιδράσεις και πως θα ενημερωθούν σωστά και υπεύθυνα οι πολίτες, γιατί χωρίς κοινωνική αποδοχή σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας τίποτα δεν πρόκειται να προχωρήσει. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι αλλαγή του παραδείγματος (paradigm shift), αλλαγή δηλαδή όλων των νοσηρών φαινομένων που κατατρέχουν την κοινωνικοοικονομική ζωή του τόπου και τώρα κατακλύζουν σιγά-σιγά και τις πράσινες δράσεις.
Μετά το νόμο 3851/2010 για τις ΑΠΕ
Ο νέος νόμος 3851/2010 για την προώθηση των ΑΠΕ υποτίθεται πως θα δώσει νέα ώθηση στην συμμετοχή των ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα της χώρας, ώστε να καταστεί δυνατή η υλοποίηση του στόχου της χώρας έως το 2020. Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά την ψήφισή του, είναι πολύ νωρίς ώστε να γίνει μια αξιόπιστη εκτίμηση για την επιτυχία του. Μπορούν, όμως, να καταγραφούν τάσεις και να διαπιστωθούν τυχόν προβλήματα των διαδικασιών για την προώθηση των ΑΠΕ.
Παρατηρείται, λοιπόν, πως μέσα στο 2010 -προφανώς μέσα από την δημιουργία του σχετικού θετικού κλίματος που δημιούργησε η προπαρασκευή και ψήφιση του νέου νόμου- αυξήθηκαν σημαντικά οι αιτήσεις για άδειες παραγωγής ηλεκτρισμού από ΑΠΕ. Σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΕΚΑ μέσα στο 2010 κατατέθηκαν αιτήσεις για σχεδόν 14.500 MW και έτσι οι συνολικές αιτήσεις αθροίζουν πλέον στα εξωπραγματικά 72.775 MW (οι αιτήσεις για αιολικά πάρκα αντιστοιχούν στο 85% των αιτήσεων).
Παρατηρείται, επίσης, πως η ΡΑΕ εμφανίζεται να δίνει άδειες παραγωγής για 10.500 MW μόνο το 2010, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα οι άδειες παραγωγής δεν αφορούσαν περισσότερα από 8.400 MW. Επιπλέον, τους 2 πρώτους μήνες του 2011 η ΡΑΕ έδωσε πρόσθετες άδειες παραγωγής για άλλα σχεδόν 1.300 MW, και έτσι τώρα τα έργα με άδεια παραγωγής αθροίζουν στα επίσης εξωπραγματικά 19.000 MW. Το μερίδιο του λέοντος καταλαμβάνει η αδειοδότηση αιολικών πάρκων (πάνω από 15.300 MW).
Σε αντίθεση με τον ορυμαγδό αιτήσεων και αδειοδοτήσεων, το 2010 προστέθηκαν μόλις 290 MW ΑΠΕ στο σύστημα για να φτάσουν συνολικά στα 1.736 MW.
Κατά πόσο οι παραπάνω αριθμοί συνάδουν με το πλαίσιο κίνησης της Πολιτείας, δηλαδή με το που βρισκόμαστε και το που πρέπει να πάμε; Χονδρικά έως το 2020 απαιτείται η εγκατάσταση περίπου 8 – 12.000 MW από έργα ΑΠΕ παντός είδους. Ακόμα και αυτό το νούμερο όμως είναι υπό αίρεση, καθώς όλα θα εξαρτηθούν από τη δυνατότητα της Πολιτείας και του ΔΕΣΜΗΕ (σε συνεργασία με τη ΔΕΗ και ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς) να εκσυγχρονίσουν και αναπτύξουν περαιτέρω το δίκτυο ηλεκτρισμού που σήμερα βρίσκεται σε κάκιστη κατάσταση και δεν μπορεί να αντέξει πάνω από 5-6.000 MW ισχύος από ΑΠΕ.
Παρά τα δομικά προβλήματα στην ένταξη των ΑΠΕ, παρατηρείται μια πρωτοφανής βιασύνη στην αδειοδότηση ολοένα και περισσότερων έργων (σημειώνεται πως τα έργα με άδεια παραγωγής υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες του συστήματος να τα αντέξει σε βάθος 15ετίας). Αυτό το γεγονός όμως ενδέχεται να προκαλέσει ποικίλα προβλήματα, από την δημιουργία ενός καθεστώτος αδιαφάνειας στην επιλογή των έργων που τελικά θα λειτουργήσουν και την διαιώνιση του πελατειακού συστήματος, μέχρι την αύξηση των αντιδράσεων στις τοπικές κοινωνίες και την πριμοδότηση κακών επενδύσεων σε οικονομικούς ή/και περιβαλλοντικούς όρους.
Έτσι, παρά την ψήφιση του νέου νόμου για την προώθηση των ΑΠΕ, δεν μπορεί να υποστηριχθεί επαρκώς η πεποίθηση πως ο νόμος θα λύσει τα χρόνια και δισεπίλυτα προβλήματα που έχουν συντελέσει σε καθυστερήσεις και προκλητικές κινήσεις ένθεν κακείθεν. Η απουσία κρίσιμων εργαλείων χάραξης μιας ορθής πολιτικής για τις ΑΠΕ (π.χ. δασικοί χάρτες, πληροφορίες για την βιοποικιλότητα), η ελλιπής στελέχωση των δημοσίων αρχών, οι χτυπητές αδυναμίες του δικτύου, η έλλειψη επαρκούς και διαφανέστατης διαδικασίας διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες, η αδυναμία της Πολιτείας να καταστήσει τον στόχο για τις ΑΠΕ εθνικό στοίχημα, οι κακές πρακτικές μερίδας επενδυτών στα πλαίσια της φρενίτιδας που έχει ξεσπάσει γύρω από τις ΑΠΕ και ο πλημμελής προγραμματισμός για το είδος και το πλήθος έργων που απαιτεί η ελληνική κοινωνία και οικονομία, θέτουν σε αμφιβολία την επιτυχή προώθηση των ανανεώσιμων πηγών και απειλούν να ακυρώσουν την ελπιδοφόρα στροφή της Ελλάδας σε μια «πράσινη και ανταγωνιστική» οικονομία.
Στα επόμενα δυο χρόνια θα είμαστε σε θέση να κρίνουμε επί της ουσίας την αποτελεσματικότητα του νέου νόμου για τις ΑΠΕ, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να γίνουν από σήμερα κιόλας ορισμένες γενναίες διορθωτικές κινήσεις, όπως πχ. η κατάστρωση οδηγιών υποχρεωτικής διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες και η πριμοδότηση έργων στα οποία μετέχουν ως ισάξιοι εταίροι (με καλό ποσοστό) οι τοπικές κοινωνίες, η φειδωλή αδειοδότηση έργων ΑΠΕ σε περιοχές Natura 2000, έως ότου εκδοθούν οι κατάλληλες διαχειριστικές μελέτες για την ασφάλεια των προστατευόμενων ειδών, η θέσπιση αξιολόγησης των αθροιστικών επιπτώσεων από την κατασκευή έργων ΑΠΕ (και όχι μόνο) σε μια περιοχή, η διεξαγωγή έρευνας σε επίπεδο περιφέρειας για την φέρουσα ικανότητα χωροθέτησης έργων ΑΠΕ, βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων και σεναρίων, η κατάλληλη επιμόρφωση και επάνδρωση των διοικητικών μηχανισμών και η θωράκιση τους απέναντι σε πιέσεις πολιτικής ή οικονομικής χροιάς κοκ.
Σε κάθε περίπτωση, οι περιορισμοί που τίθενται στην ανάπτυξη των ΑΠΕ λόγω τεχνικών δυσκολιών επιβάλλουν τη σοβαρή μελέτη, εκ μέρους του επισπεύδοντος Υπουργείου, μιας εναλλακτικής πρότασης τόσο για την διαδικασία προώθησης των ΑΠΕ όσο και για την πρόκριση και χωροθέτηση έργων ΑΠΕ με κεντρικό σχεδιασμό, ακολουθώντας το παράδειγμα των θαλασσίων αιολικών πάρκων, όπου κάθε περιφέρεια θα υποδεικνύει συγκεκριμένες περιοχές χωροθέτησης έργων ΑΠΕ, οι οποίες στη συνέχεια θα δημοπρατούνται βάσει τεχνικοοικονομικών προδιαγραφών.
Εν κατακλείδι, η αντίδραση αποτελεί αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα, αλλά όταν καθίσταται στείρα δεν βοηθά κανέναν. Η κατάθεση πολιτικών προτάσεων και ο ορισμός εναλλακτικών σχεδίων οφείλει να γίνει με καλή τεκμηρίωση, ώστε να καταστούν κτήμα και αίτημα της πλειονότητας των ελλήνων πολιτών.
Η διάχυση των οικονομικών ωφελειών από την επέκταση των έργων ΑΠΕ στο σύνολο της κοινωνίας είναι μια βασική στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η Πολιτεία και το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών, χωρίς βέβαια να υιοθετούνται σενάρια πολιτικώς ακροβατούντα. Για παράδειγμα, η ανάδειξη και η πίεση για τη δημιουργία κοινοπρακτικών σχημάτων ή/και εταιριών λαϊκής βάσης σε πράσινα έργα (ακολουθώντας το παράδειγμα της Δανίας) φαντάζει μια λογική ενέργεια που μπορεί να διασφαλίσει την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών όχι μόνο στο κόστος, αλλά και στα αναμενόμενα κέρδη.
Η μετάβαση της Ελλάδας σε μια οικονομία χαμηλής έντασης άνθρακα θα την ωφελήσει σε κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Μην αφορίζουμε τον προορισμό, αλλά ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να επιτευχθούν οι απαιτούμενες αλλαγές στη χάραξη της διαδρομής προς τα εκεί.

* υπεύθυνος εκστρατειών WWF Ελλάς

Η κυβέρνηση σφίγγει τη θηλιά στους υπερχρεωμένους δήμους

Γαλανοπούλου Μ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/06/2011ΑΥΓΗ

Βρόχο για μεγάλο αριθμό δήμων της χώρας αποτελούν τα οικονομικά προβλήματα εμποδίζοντάς τους να ασκήσουν ακόμη και βασικές αρμοδιότητές τους. Και ενώ η κυβέρνηση θα έπρεπε να στηρίξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που σε περίοδο κρίσης θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ανάχωμα προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στους πολίτες, τον σφίγγει ακόμη περισσότερο περιορίζοντας μέσω "Καλλικράτη" τις κρατικές επιχορηγήσεις και επιβάλλοντας στους υπερχρεωμένους ΟΤΑ σκληρό Μνημόνιο.

"Δεν υπάρχει ζήτημα υποχρηματοδότησης της Αυτοδιοίκησης" επαναλαμβάνει το τελευταίο διάστημα ο υπουργός Εσωτερικών υποστηρίζοντας ότι το πρόβλημα αφορά μόνο κάποιους μεμονωμένους δήμους. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίζει κάποιους "μαγικούς", όπως και ο ίδιος παραδέχεται, αριθμούς, σύμφωνα με τους οποίους τα έσοδα των ΟΤΑ ξεπερνούν τις δαπάνες τους.
Στο κενό πέφτουν οι έντονες διαμαρτυρίες της ΚΕΔΚΕ, που υπογραμμίζει ότι, όπως έχουν τα πράγματα, την τρέχουσα δημοτική περίοδο οι ΟΤΑ θα είναι σε θέση να καλύψουν μόνο τις δαπάνες για μισθούς υπαλλήλων και τοκοχρεωλύσια, ενώ για όλες τις υπόλοιπες αρμοδιότητες θα αναγκαστούν ακόμη και να αυξήσουν την τοπική φορολογία.
Για τον Γ. Ραγκούση σημασία έχουν οι αριθμοί και το γεγονός ότι ύστερα από την εφαρμογή του "Καλλικράτη" υπήρξε εξοικονόμηση 25% στο κόστος των ΟΤΑ για τον κρατικό προϋπολογισμό ή αλλιώς 1,2 δισ. ευρώ. Από πού κόπηκαν τα χρήματα αυτά; Δεν γίνεται καμία συγκεκριμένη αναφορά, ενώ η ΚΕΔΚΕ κάνει λόγο για πλήθος κοινωνικών δομών των δήμων που έκλεισαν, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, λόγω έλλειψης πόρων και προσωπικού.
Δυσκολότερα είναι τα πράγματα για 58 δήμους που σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών βρίσκονται στο "κόκκινο" ή το "πορτοκαλί" με χρέη που ξεπερνούν το 100% των τακτικών εσόδων τους. Γι' αυτούς ο Γ. Ραγκούσης έχει εξαγγείλει αυστηρό πρόγραμμα "εξυγίανσης", που περιλαμβάνει μεν αναδιάρθρωση των χρεών τους, δένοντάς τους όμως χειροπόδαρα αφού τους απαγορεύει πλέον έργα και προσλήψεις.
Η υπαγωγή των δήμων στο πρόγραμμα θεωρητικά δεν είναι υποχρεωτική, ωστόσο, όπως έχει πει χαρακτηριστικά ο υπουργός Εσωτερικών τουλάχιστον για τους 24 με συνολικό χρέος άνω των 150% των εσόδων τους "αν δεν το κάνουν, θα καταρρεύσουν". Όπως προβλέπεται από το πρόγραμμα, που πάντως ακόμη δεν έχει δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για να διευκρινιστούν οι λεπτομέρειές του και να ισχύσει, θα δοθεί επιμήκυνση αποπληρωμής των χρεών και καλύτερα επιτόκια στους δήμους με αντάλλαγμα μέρος ή το σύνολο των εσόδων τους για την επίτευξή του. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα παγώσει κάθε δυνατότητα έργων εκτός από επισκευές και συντήρηση, ενώ ούτε λόγος για προσλήψεις.

Εκεί που μας χρωστούσαν...
Ο τρόπος υπολογισμού των χρεών των δήμων έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις σε αρκετούς από αυτούς που εμφανίζονται στην "κόκκινη ζώνη". Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Βύρωνα, που σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών έχει χρέη που αγγίζουν το 169% των εσόδων του. "Γελοία" χαρακτήρισε μιλώντας στην "Αυγή" της Κυριακής τη διαδικασία υπολογισμού ο δήμαρχος Ν. Χαρδαλιάς τονίζοντας: "Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι".
"Πώς είναι δυνατόν να προστίθενται όλες οι υποχρεώσεις ενός δήμου για τα επόμενα 25 χρόνια -δανειακές και τοκοχρεωλυτικές δόσεις, οφειλές προς τρίτους- και να διαιρούνται διά των τακτικών εσόδων το 2010;" αναρωτιέται ο Ν. Χαρδαλιάς επισημαίνοντας ότι ειδικά πέρυσι ο Δήμος Βύρωνα εισέπραξε 3,7 εκατ. ευρώ λιγότερα από τα τακτικά έσοδα και 1,089 εκατ. ευρώ λιγότερα από τους κωδικούς για έργα. "Εάν η κυβέρνηση απέδιδε τα χρήματα που όφειλε, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα ρευστότητας" σημειώνει.
Στην ίδια κατεύθυνση είναι και ο δήμαρχος Κορυδαλλού Στ. Κασιμάτης που, μιλώντας στην "Αυγή" της Κυριακής, χαρακτηρίζει "απόλυτα στατικό" τον τρόπο με τον οποίο υπολογίστηκαν από το υπουργείο Εσωτερικών οι οφειλές των ΟΤΑ τοποθετώντας στο "κόκκινο" τον Δήμο Κορυδαλλού.
"Αδικεί τις σημερινές και πρόσφατες διοικήσεις δήμων και τα δημοτικά συμβούλια. Ταυτόχρονα δεν αιτιολογεί με σαφήνεια με ποια κριτήρια κατηγοριοποιήθηκαν οι δήμοι, αφήνοντας άστοχους υπαινιγμούς και δημιουργώντας 'θολή' εικόνα" επισημαίνει, ενώ συμπληρώνει ότι, σύμφωνα με στοιχεία που έχει ο Κορυδαλλός ύστερα από συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης, τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Επιφυλάξεις για τα οφέλη της "εξυγίανσης"
Την ίδια ώρα ιδιαίτερα επιφυλακτικοί είναι οι δήμαρχοι για το πρόγραμμα "εξυγίανσης" του υπουργείου Εσωτερικών. Τις λεπτομέρειές του περιμένει ο δήμαρχος Νίκαιας - Αγ. Ιω. Ρέντη Γ. Ιωακειμίδης, ο οποίος, ύστερα από επαφές με το υπουργείο και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (κατέχει το 60% του συνολικού δανεισμού των δήμων), ετοιμάζεται να περάσει από το δημοτικό συμβούλιο πρόταση να πάει ο δήμος σε επιμήκυνση αποπληρωμής 25 ετών, περίοδο χάριτος 3,5 ετών και να παραμείνει στο σημερινό σταθερό επιτόκιο 5,9%, καθώς, όπως σημειώνει, οι άλλες εναλλακτικές για σύνδεση του επιτοκίου με το Euribor "φαίνονται επαχθέστερες".
Ωστόσο ο Γ. Ιωακειμίδης τονίζει: "Υποτίθεται ότι στο διάστημα της περιόδου χάριτος εμείς θα πρέπει να εξοφλήσουμε τα υπόλοιπα χρέη μας. Όμως, ένας δήμος όπως η Νίκαια - Αγ. Ιω. Ρέντης, που χρωστάει 43 εκατ. ευρώ στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και άλλα τόσα στους υπόλοιπους -ταμεία, εργολάβοι, προμηθευτές- θα κληθεί να αποπληρώσει πάνω από 40 εκατ. ευρώ μέσα σε 2-3 χρόνια. Το βρίσκω δύσκολο έως αδύνατο".
"Είμαστε έτοιμοι και μπορούμε να στηρίξουμε οποιαδήποτε προσπάθεια εξυγίανσης και ορθολογικής διαχείρισης των οικονομικών του δήμου μας" αναφέρει από την πλευρά του και ο δήμαρχος Βύρωνα. "Αυτό όμως δεν σημαίνει την όποια διαπραγμάτευση τόσο της επενδυτικής πορείας του όσο και του κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών που προσφέρει στους πολίτες" τονίζει ο Ν. Χαρδαλιάς.
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, τα δάνεια των δήμων φθάνουν τα 1.891.098.604 ευρώ, οι υποχρεώσεις των ΟΤΑ προς προμηθευτές τα 1.269.756.697 ευρώ, οι απαιτήσεις των δήμων τα 1.878.386.170 ευρώ και τα διαθέσιμά τους τα 735.700.436 ευρώ. Από τους αριθμούς αυτούς καταρρίπτεται και ο μύθος ότι η Αυτοδιοίκηση έχει μεγάλη ευθύνη για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, αφού, όπως αναγνώρισε ο ίδιος ο Γ. Ραγκούσης, έχει το μικρότερο δανειακό βάρος στην Ε.Ε. (0,9% του ΑΕΠ και 0,7% του δημοσίου χρέους), με εξαίρεση μόνο τη Μάλτα.

Ομιλία στο Περιφερειακό συμβούλιο Αττικής με θέμα την διαχείριση των απορριμμάτων του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ, ως εκπροσώπου της επιτροπής πρωτοβουλίας για το οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής.

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι

Εκ μέρους της ‘επιτροπής πρωτοβουλίας για το οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής’, οι σκέψεις μας για το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων,  ξεκινούν με τον εξής απλό συλλογισμό:

Επειδή ο υπάρχον τρόπος διαχείρισης, δηλαδή το φόρτωμα όλων στις σκουπιδιάρες και η εναπόθεση τους στην χωματερή της Φυλής έχει κλείσει τον κύκλο του, προβάλει επιτακτική ανάγκη εξεύρεσης νέου, σύγχρονου και αποτελεσματικού.

Πριν όμως μπούμε στην ουσία του θέματος, γενικότερα, δηλώνουμε τα εξής:

1. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε σχεδιασμούς που θα επιβαρύνουν περαιτέρω, μια από τις πλέον επιβαρυμένες περιοχές του κόσμου, όπως είναι η Δυτική Αττική και ειδικότερα το Θριάσιο πεδίο, τόσο περιβαλλοντικά όσο και από άποψη επικινδυνότητας.
2. Αξιώνουμε αποκατάσταση των βλαβών που έχει υποστεί συνολικά το περιβάλλον της περιοχής μας, και δηλώνουμε την αδιαπραγμάτευτη θέση μας για το οριστικό κλείσιμο της χωματερής στη Φυλή και την αποκατάσταση του χώρου.

Κυρίες και κύριοι

Επειδή μετά από αυτά η προφανής ερώτηση είναι ‘μα τότε τι θα γίνουν τα σκουπίδια’ η θέση μας είναι:

1. Να σταματήσουν οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που ευθύνονται για την σημερινή άθλια κατάσταση, καθώς και τα ΜΜΕ που την προβάλουν να παίζουν πολιτικά παιχνιδάκια διάσπασης των πολιτών, φέρνοντας αντιμέτωπους πχ τους κατοίκους Ανατολικής και Δυτικής Αττικής, και στη συνέχεια όλους μαζί με τους κατοίκους του λεκανοπέδιου.
2. Η Κυβέρνηση να αποδεχτεί, μέσα στην γενικότερη χρεοκοπία της μνηνομιακής της πολιτικής, την ειδικότερη κατάρρευση του υπάρχοντος περιφερειακού σχεδιασμού.

Εξηγούμαστε:

Η χώρα ολόκληρη και σε κάθε περίπτωση το λεκανοπέδιο, έχουν ανάγκη εκπόνησης ενός νέου περιφερειακού σχεδιασμού για την διαχείριση των απορριμμάτων, η υλοποίηση του οποίου θα συνδέεται με την συμμετοχή του κράτους, της τοπικής αυτοδιοίκησης και όσων παράγουν απορρίμματα.

Ο βασικότερος κρίκος αυτού, δεν αναφέρω ποσοστά και αριθμούς γιατί έχουν χιλιοειπωθεί θα είναι η μείωση του όγκου των παραγομένων απορριμμάτων.

Αυτό είναι το πρώτο, το βασικό, το κλειδί της υπόθεσης.

Προσέξτε, όχι μόνο γιατί ‘λιγότερα απορρίμματα σημαίνουν λιγότερους μπελάδες διαχείρισης’, αλλά κυρίως γιατί όσο λιγότερα υλικά παίρνουμε από την φύση πχ χαρτί, τόσο αφήνουμε αυτήν πιο ήσυχα να κάνει την δουλειά της.

Εάν επιτευχτεί όσοι παράγουν απορρίμματα να κάνουν διαλογή στην πηγή με τις γνωστές κατηγοριοποιήσεις, τότε θα έχει γίνει ένα άλμα προς την κατεύθυνση ενός νέου τρόπου διαχείρισης των απορριμμάτων που για να συμπληρωθεί, θα χρειαστεί να υπάρξουν και άλλοι σχεδιασμοί.

Αναφέρομαι πχ στην διαχείριση των 600.000 περίπου τόνων επικίνδυνων και των τοξικών αποβλήτων που παράγονται στην χώρα μας, η μικρότερη εκ των οποίων ποσότητα επεξεργάζεται η πηγαίνει στο εξωτερικό, βρίσκοντας τα υπόλοιπα πεταμένα σε δάση, ρεματιές, θάλασσες η στην χωματερή να καίγονται  κάθε φορά που αυτή πιάνει φωτιά.

Αναφέρομαι ακόμα πχ στα νοσοκομειακά η αλλά βιομηχανικά κλπ απόβλητα που απαιτούν επεξεργασία από ειδικά εργοστάσια, δηλαδή στην ανάγκη ενός προγραμματισμού επενδύσεων που θα δώσει και θέσεις εργασίας, ώστε να υπάρξουν ισοζύγια μηδενισμού τους.

Εάν όλα γίνουν αυτά, το ερώτημα πλέον δεν θα είναι τι θα κάνουμε με τα απορρίμματα, αλλά με τα υπολείμματα.

Επειδή δε το αποτέλεσμα αυτού του τρόπου διαχείρισης μπορεί σταδιακά να φτάσει σε μείωση των απορριμμάτων του όγκου των απορριμμάτων μέχρι και 90 η και 95%,  αντιλαμβανόμαστε πως πλέον θα μιλάμε για απόλυτα διαχειρίσημες ποσότητες απορριμμάτων.

Είναι δε προφανές, πως σε αυτή την περίπτωση, το πρόβλημα τίθεται σε τελείως διαφορετική βάση.

Επειδή δε έχουμε δει ότι ο Δήμος Ελευσίνας, σε ένα περιβάλλον αντίθετο η ακόμα και εχθρικό ως προς τον νέο τρόπο διαχείρισης που προτείνουμε να προωθεί με πολύ θετικά αποτελέσματα αυτή την πολιτική, ρωτάμε γιατί δεν μπορεί αυτό να γίνει και πολιτική της χώρας;

Γιατί δηλαδή νεκρανασταίνοντας τον ΦΡΙΝΤΜΑΝ  πρέπει να γίνει και το σκουπίδι μπίζνα;

Εκχωρώντας το στους ιδιώτες, όπως προωθεί η Κυβέρνηση, πολιτική την οποία μόλις ακούσαμε να προωθεί και ο Περιφερειάρχης κ. Σγουρός, επιμένοντας στην εφαρμογή του υπάρχοντος περιφερειακού σχεδιασμού. 

Είπα και στην αρχή, πως χωρίς την συνεργασία κράτους, τοπικής αυτοδιοίκησης και όσων παράγουν απορρίμματα είναι αδύνατο να προχωρήσει αυτή η εναλλακτική πολιτική διαχείρισης, την οποία άλλωστε σήμερα προκρίνει και προτείνει πλήθος φορέων.

Πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να υπάρξουν πιο προωθημένες πολιτικές όπως πχ το πληρώνω όσο πετώ.

Εάν όμως υπήρχε εκ μέρους της Κυβέρνησης πολιτική βούληση, εμείς θεωρούμε πως θα ανταποκρίνονταν μαζικά οι πάντες.

Έστω σταδιακά, έστω με μπρος πίσω, έστω με ταλαντεύσεις, έστω με αναστολές η οποιοσδήποτε δυσκολίες.

Ζητάμε λοιπόν την ανατροπή του υπάρχοντος περιφερειακού σχεδιασμού, καταθέτοντας, πιστεύουμε μια πλήρη πρόταση για έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων.

Εάν σε αυτό υπάρξει συμφωνία όλων των πλευρών, όλα τα υπόλοιπα όπως πχ η δημιουργία ΚΔΑΥ η η  διαχείριση απορριμμάτων από ομάδες Δήμων και ποιες θα είναι αυτές κλπ δεν θα είναι εμπόδιο.  

Εάν όμως η Κυβέρνηση επιμείνει σε οποιονδήποτε άλλο τρόπο διαχείρισης τους, όπως πχ την καύση που ως βιομηχανική δραστηριότητα θα ζητά όλο και περισσότερο προϊόν, δηλαδή σκουπίδια και μάλιστα όλων των ειδών, ίσως και όλων των χωρών αφού διαφορετικά δεν θα είναι βιώσιμη βιομηχανία, εμείς θα αντιδράσουμε.

Αφ’ ενός γιατί θα δείξουν, όπως ήδη δείχνουν και πάλι την Φυλή, ίσως και το Μελετάνι της Μάνδρας ως χώρο δημιουργίας τους.

Αφ’ έτερου γιατί γνωρίζουμε πως εμείς είμαστε αυτοί που από τα κάτω προωθούμε, και όχι η Κυβέρνηση, την πιο προοδευτική πολιτική για την διαχείριση των απορριμμάτων, αξιοποιώντας τις θετικές εμπειρίες που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είναι δε ευτύχημα πως από την στιγμή που από πολλές πλευρές υπάρχουν λίγο πολύ κοινές θέσεις   πάνω σε αυτό το θέμα, εκφρασμένες επίσημα αλλά και με κινηματικές διαστάσεις, η δίκη μας βούληση είναι η πολιτική αυτή να προχωρήσει.

Εξαρτάται λοιπόν από το Περιφερειακό συμβούλιο ποια από τις δυο, απολύτως ξεκάθαρες πολιτικές διαχείρισης των απορριμμάτων θα επιλέξει.

ΔΙΑΤΡΗΤΗ ΠΑΛΙ (ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ) Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της Πάχης, του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγαρέων, της Αντιπεριφερειάρχη, της περιφερειακής συμβούλου, των τοπικών Βουλευτών, των τοπικών φορέων και συλλόγων, του Τοπικού Συμβουλίου Μεγάρων, του τοπικού τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) και γενικότερα σύσσωμης της Μεγαρικής κοινωνίας, το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ελευσίνας επανέρχεται (για 3η φορά!!!) με νέο προς δημόσια διαβούλευση κανονισμό αγκυροβολίου στη θαλάσσια περιοχή της Πάχης (αρ.πρωτ.2121/25-5-11).

Η εμμονή του Υπουργείου για την υποβάθμιση της περιοχής μας είναι πρωτοφανής!!! Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται να παραθέσουμε για να πεισθούν κάποιοι ότι η δημιουργία του αποτελεί «κατά παραγγελία» αγκυροβόλιο-ταφόπλακα για την ανάπτυξη της παραλίας των Μεγάρων; Επειδή βέβαια στη Ελλάδα ζούμε είμαστε αναγκασμένοι να παρουσιάζουμε συνεχώς τεκμήρια για να αποδείξουμε το αυτονόητο!

Και πρακτικά λοιπόν, είναι εντελώς ανεδαφική η πρόθεση δημιουργίας αγκυροβολίου ακόμα και στα νέα υποδεικνυόμενα στίγματα, και αυτό γιατί σύμφωνα με τους δύο χάρτες που επισυνάπτουμε δεδομένου του γεγονότος ότι πάλι θα εξυπηρετούνται έως και τρία πλοία ταυτόχρονα, ο χώρος που θα έχουν στη διάθεσή τους είναι αυτή τη φορά ακόμα περισσότερο περιορισμένος!!!

Έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενη επιστολή μας για το ίδιο θέμα ότι, για να μπορέσει να λειτουργήσει με ασφάλεια σε αγκυροβόλιο ένα πλοίο 200 μέτρων, χρειάζεται να έχει ελεύθερο γύρω του έναν κύκλο ακτίνας ενός μιλίου περίπου, προκειμένου να μπορεί σε περίπτωση θαλασσίων ρευμάτων ή ανέμων να σταθεροποιηθεί και να μην προκαλέσει συγκρούσεις σε γειτονικά με αυτό πλοία (βασικός κανόνας ναυσιπλοΐας!).

Το εμβαδόν όμως της νέας περιοχής αγκυροβολίας είναι (όπως φαίνεται στο χάρτη 1) μόλις 0,18 τετραγωνικά μίλια, μικρότερο δηλαδή ακόμα και από το προηγούμενο διάτρητο αγκυροβόλιο!!!, (ενώ όπως προείπαμε θα έπρεπε τα πλοία να έχουν ελεύθερη ακτίνα ενός ναυτικού μιλίου γύρω τους προκειμένου να ανεμίζουν σε ένα σχετικά ασφαλές αγκυροβόλιο).

Όπως φαίνεται στο χάρτη 2 τα πλοία είναι τόσο κοντά μεταξύ τους ώστε ακόμα και εάν σχεδιάζαμε μόνο δύο από τα τρία πλοία οι κύκλοι αγκυροβολίας τους θα τέμνονταν μεταξύ τους, που σημαίνει ότι καθώς ανεμίζουν τα πλοία υπάρχει άμεσος κίνδυνος σύγκρουσής τους!!! Επομένως όχι τρία, αλλά ούτε δύο πλοία καλά-καλά δεν χωράνε!!!

Σημειωτέον ότι ο κύκλος αγκυροβολίας του πλοίου που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του αγκυροβολίου περικλείει και τη σημαδούρα, που σημαίνει ότι το πλοίο κινδυνεύει να προσαράξει στα αβαθή (ξέρα)!!!, ενώ παράλληλα ο κύκλος αγκυροβολίας του αριστερού πλοίου περνά μόλις 50 μέτρα από τη Νήσο Πάχη!!!.

Οι αποστάσεις των πλοίων από τη στεριά είναι εξωφρενικά μικρές (περίπου 800 μέτρα) αντί για 1,5-2,0 ναυτικά μίλια που επιτάσσουν οι κανονισμοί ασφαλείας, ενώ όπως είπαμε η βορειοδυτική άκρη του αγκυροβολίου απέχει από τη στεριά μόλις 50 μέτρα!!!, (σημ: τα νησιά στη ναυσιπλοΐα θεωρούνται στεριά).

Με δεδομένα την ακαταλληλότητα του αμμώδους βυθού της περιοχής (που σημαίνει ότι η άγκυρα «σέρνεται» ευκολότερα), την επισκεψιμότητα τεράστιων πλοίων (μήκους 200 μέτρων περίπου) στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ - ΔΕΣΦΑ και μάλιστα με επικίνδυνο, εύφλεκτο και εκρηκτικό φορτίο (LNG, LPG, πετρέλαιο), καθένας μπορεί εύκολα να φανταστεί τι θα μπορούσε να συμβεί κατά την προσπάθεια και των τριών πλοίων τεραστίων διαστάσεων, και τέτοιων επικίνδυνων φορτίων, σε περιοχή μάλιστα με αμμώδη βυθό, να «δέσουν» όλα μαζί σε τόσο μικρή απόσταση όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και από τη στεριά και τα αβαθή!!!

Με μαθηματική ακρίβεια επομένως ένα ατύχημα θα ήταν καθαρά θέμα χρόνου να συμβεί με όλες τις τραγικές συνέπειες που θα μπορούσε να επιφέρει. Κι εδώ δεν μιλάμε βέβαια για μικροζημιές και μικρομολύνσεις. Εδώ θα θρηνήσουμε θύματα και θα υπάρξει μη αναστρέψιμη περιβαλλοντικά καταστροφή στην θαλάσσια περιοχή μας. Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε πρόσφατα παραδείγματα ατυχημάτων τέτοιας έκτασης που υποθήκευσαν το μέλλον ολόκληρων περιοχών για πολλά χρόνια...

Εκτός των ανωτέρω θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι χερσαίες υποδομές (όπως περιφραγμένη θέση για φορτοεκφορτώσεις, φυλάκιο Λιμενικού Σώματος, συγκεκριμένη θέση δεσίματος πλοιαρίων που εκτελούν δρομολόγια από και προς τα πλοία κ.α.) είναι ανύπαρκτες. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα και ούτε γίνεται και πουθενά μνεία γι’ αυτά.

Επιπρόσθετα θα πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι το συνοδευτικό της απόφασης σχεδιάγραμμα του Λιμεναρχείου είναι αν μη τι άλλο πολύ πρόχειρο χωρίς καν γεωγραφικές συντεταγμένες!! Έχει απεικονιστεί σε ένα χάρτη που δεν είναι καν κατάλληλος για ναυσιπλοΐα, στον οποίο δεν απεικονίζονται ούτε οι ναυτιλιακοί κίνδυνοι, ούτε η ποιότητα και το βάθος του βυθού!! Δεν υπάρχει επίσης καμία αναφορά σε κλιματολογική μελέτη (παρόλο που είναι γνωστή η ιδιαιτερότητα της περιοχής από άποψη ανέμων)!!

Το σχεδιάγραμμα του Λιμεναρχείου είναι εν κατακλείδι τελείως ασαφές και η προχειρότητά του προσβάλλει τη νοημοσύνη μας!! Ύποπτο για ποιους λόγους γίνεται για ακόμα μια φορά εντελώς «στο πόδι»!! Στο κάτω-κάτω αν έπρεπε ντε και καλά να νομιμοποιήσουν τη μονοήμερη αναμονή των δεξαμενόπλοιων που περιμένουν για φορτοεκφόρτωση στις δύο προβλήτες ας το έκαναν στα ανοιχτά της Σαλαμίνας. Γιατί αντ’ αυτού επιμένουν προκλητικά να το χωροθετήσουν εδώ;

Συμπερασματικά εκτιμούμε πως από τα τεκμήρια που παρουσιάσαμε γίνεται αντιληπτό και στον πλέον αδαή το προφανές και το αυτονόητο, ότι η χωροθέτηση αγκυροβολίου στη θαλάσσια περιοχή της Πάχης όχι μόνο είναι ακατάλληλη για περιβαλλοντικούς λόγους αλλά είναι πρακτικά ανεφάρμοστη και άκρως επικίνδυνη. Η χωροθέτηση του αγκυροβολίου στην περιοχή μας εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους τόσο για τη δημόσια ασφάλεια όσο και για το περιβάλλον και γι’ αυτό επιβάλλεται να αποσυρθεί άμεσα και οριστικά. Δεν ωφελεί (πέρα από κάποια μικροσυμφέροντα) τους πολίτες και τον τόπο η δημιουργία αγκυροβολίου, αντίθετα μπαίνει εμπόδιο σε οποιαδήποτε προοπτική ανάπτυξης και αξιοποίησης της παραλιακής Μεγαρίδας. Όμως η ανθρώπινη ζωή και η ασφάλεια μιας περιοχής δεν μπορεί να γίνονται βορά στην εξυπηρέτηση συμφερόντων κάποιων λίγων.  

Στο Δημοτικό μας Συμβούλιο ως γνωστόν πάρθηκε ομόφωνη απόφαση ενάντια στη δημιουργία οποιουδήποτε αγκυροβολίου στον κόλπο των Μεγάρων. Αποφασίστηκαν μάλιστα συγκεκριμένες δράσεις και κινητοποιήσεις που είναι άγνωστο και επιλήψιμο γιατί μέχρι τώρα δεν έχουν υλοποιηθεί… Πέρασαν δυο μήνες και «δεν κουνήθηκε φύλλο»! Έτσι λοιπόν θα προασπίσουμε τον τόπο και την ποιότητα ζωής μας;

Επιτέλους, θα πρέπει κάποτε να ορθώσει η Δημοτική Αρχή το ανάστημά της απέναντι σε οποιονδήποτε επιβουλεύεται το μέλλον αυτού του ιστορικού και ευλογημένου τόπου. Ας μην ξεχνάει άλλωστε τις προεκλογικές δεσμεύσεις της που αποτελούν τον λόγο για τον οποίο οι πολίτες της εμπιστεύτηκαν τις τύχες του τόπου μας. Ας αναλογιστεί λοιπόν τις ευθύνες της απέναντι στην κοινωνία μας γιατί αύριο θα κληθεί να απολογηθεί για τα πεπραγμένα της…

Προστασία του περιβάλλοντος και ποιότητα ζωής δεν είναι μόνο οι συμβολικές δενδροφυτεύσεις και ο καθαρισμός από τα ξερόχορτα. Είναι η ξεκάθαρη πολιτική βούληση που συνοδεύεται από ουσιαστικές δράσεις για την ανατροπή κάθε απειλής για τον τόπο: αποτροπή δημιουργίας αγκυροβολίου, κατάργηση του χαρακτηρισμού της παράλιας περιοχής μας ως χώρου υποδοχής οργανωμένων ιχθυοκαλλιεργειών, οριστική ακύρωση της δημιουργίας εργοστασίου Ηλεκτροπαραγωγής στα Μέγαρα, συμπόρευση με τον ΟΡΣΑ για την καθολική προστασία και ανάδειξη του υγροβιότοπου του Βουρκαρίου και πολλά άλλα.

Ας αναλάβει λοιπόν επιτέλους η Δημοτική Αρχή τις ιστορικές της ευθύνες. Περιθώρια πλέον για δικαιολογίες και υπεκφυγές δεν υπάρχουν! Δράση και μόνο δράση, ΤΩΡΑ!!

Εμείς, ως «Ενεργοί Πολίτες», κάνουμε ύστατη έκκληση στη Δημοτική Αρχή του τόπου μας να αναλάβει μπροστάρης στον αγώνα για την άμεση απόσυρση αυτής της προκλητικής νέας απόφασης για το αγκυροβόλιο και την οριστική ματαίωση οποιουδήποτε σχεδίου χωροθέτησης αγκυροβολίου στην παράλια περιοχή της Μεγαρίδας. Καλούμε τους πολίτες των Μεγάρων και της Νέας Περάμου σε επαγρύπνηση για την αποτροπή κάθε σχεδίου υποβάθμισης της ευρύτερης περιοχής μας και δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν σε συνεργασία με τους συλλόγους και τους φορείς της πόλης μας για να αποτρέψουμε όλα αυτά που σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς.   

Ως εδώ! Φτάνει πια η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της παράκτιας Μεγαρίδας!

Για τους «Ενεργούς Πολίτες»,

Δέσκος Τάσος

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Μεγαρέων

Μέλος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής

Από το φόβο στην αγανάκτηση

                                                 γράφει ο Νίκος Τσιαντός
Στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε απ' ότι φαίνεται ακόμη και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Αποφύγαμε τη χρεωκοπία, ισχυρίζεται η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος με την υπογραφή του α' μνημονίου, προσπαθώντας να πείσει τους βουλευτές του να υπογράψουν και το δεύτερο για τη "σωτηρία" μας. Την ίδια στιγμή όμως οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, τα λουκέτα στα καταστήματα πληθαίνουν, όλο και περισσότεροι προστρέχουν στα συσσίτια, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες αναζητούν εργασία στο εξωτερικό, χιλιάδες οικογένειες δε δύνανται να πληρώσουν το ρεύμα και το νερό, όλοι αυτοί αλλά και πολλοί άλλοι άστεγοι και εξαθλιωμένοι αναρωτιούνται, τι σημαίνει άραγε χρεωκοπία. Η εξαγγελία της υπογραφής του β' μνημονίου που θα συνοδεύεται από πιο σκληρά μέτρα σοκάρει. Στην αρχή της εφαρμογής του μνημονίου, πολλοί πείστηκαν ότι πρέπει να "βοηθήσουν" για να βγούμε απ' την κρίση, γι' αυτό και προσέτρεξαν να συνεισφέρουν. Μια σημαντική μερίδα πολιτών όμως αντέδρασε και πρώτη βγήκε στις πλατείες και τους δρόμους να διαμαρτυρηθεί και να προειδοποιήσει ότι τα περιοριστικά μέτρα θα έχουν και συνέχεια με νέα πιο επώδυνα. Δυστυχώς δικαιώθηκε. Τώρα ένα χρόνο μνημόνιο και με την εξαγγελία για την υπογραφή ενός δεύτερου πιο σκληρού, εφόσον θα συνοδεύεται με επιπρόσθετα μέτρα για τους πιο αδύνατους, συνειδοποιείται απ' όλο και περισσότερους ότι μεθοδεύεται η πλήρης χρεωκοπία τους με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά και η εξαθλίωσή τους. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση ο καναπές μένει κενός και ελεύθερος και γεμίζουν οι πλατείες. Σε μια ειρηνική επανάσταση, όπως αποκαλείται, οι πλατείες γεμίζουν από εκοτοντάδες χιλιάδες κόσμο. Ήταν όλοι εκεί. 'Ανεργοι, φοιτητές και φοιτήτριες, μεσήλικες, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι που χάνουν τους μισθούς των, αυτοαπασχολούμενοι που έβαλαν λουκέτο στις μικροεπιχειρήσεις των κ.α. Όλοι σε μια πολύχρωμη λαοθάλασσα, που ξεπέρασαν το φόβο των πρώτων μηνών εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και το μετέτρεψαν σε δικαιολογημένη αγανάκτηση. Θέλουν να τους ονομάζουν "αγανακτισμένους πολίτες", απ' ότι όμως διαπιστώνεται κάθε μέρα που περνά, η κινητοποιήσή των δε σταματά στην αγανάκτηση, αλλά προχωρά στο δια ταύτα και βάζει στόχους. "Δε φεύγουμε αν δε φύγουν: κυβέρνηση, ΤΡΟΪΚΑ, χρέος" λέει ένα τεράστιο πανό τους στην πλατεία Συντάγματος. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, που μέχρι τώρα κατασυκοφαντούσαν και καταδίκαζαν κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων, το κίνημα των "αγανακτησμένων" φαίνεται ότι το στηρίζουν. Αναδίπλωση; ή προσπάθεια να το ελέγχουν για να το οδηγήσουν στη λογική της εκτόνωσης; (βλέπε χειραγώγηση). Η πολιτικοποίηση και το μπόλιασμα αυτού του πρωτόγνωρου κινήματος, με στόχους ανατροπής του πολιτικού δικομματικού κατεστημένου, είναι το πρώτο μέλημα όλων των προοδευτικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων που συμμετέχουν. Ο δικομματισμός ως νοοτροπία διακυβέρνησης, που έφερε τη χώρα και τους πολίτες της στα όρια της ανέχειας, της ταπείνωσης και της απελπισίας για το μέλλον, είναι μια ευκαιρία να τελειώσει. Η πατρίδα μας δε μπορεί να συνεχίσει να δέχεται την υποτίμηση απ' τους ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες. Η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται πλέον ότι το χρέος, ως αποτέλεσμα του οποίου υφιστάμεθα όλα τα δεινά, δε δύναται να αποπληρωθεί. Εξ' άλλου η διόγκωσή του οφείλεται σε υψηλούς τόκους, προμήθειες (μίζες), υπερτιμολογημένα εξοπλιστικά προγράμματα, δημόσια και ολυμπιακά έργα κτλ, είναι παράνομο και γι' αυτό άμεσα πρέπει να απαιτηθεί η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Επιτέλους γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό ότι το χρέος δε το δημιούργησε ο λαός και ως εκ τούτου ποτέ δε θα δεχτεί να το πληρώσει. Η αναδιαπραγμάτευση του με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και η επιμήκυνση για το υπόλοιπο στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, είναι νομίζουμε η προϋπόθεση για να προχωρήσουμε ως χώρα. Γι' αυτό, το ελπιδοφόρο κίνημα των πολιτών στις πλατείες πρέπει να το θέσει ως πρώτο στόχο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΑΣΟΥ ΔΕΣΚΟΥ (ΕΠΙΚΕΦΑΛΗ "ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ" ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ)‏

ΠΕΡΙ ….ΔΟΛΙΟΦΘΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ!

Προ ημερών έλαβε χώρα στο Δήμο μας ένα γεγονός που προκάλεσε πραγματικά μεγάλη εντύπωση, και όχι μόνο. Αναφερόμαστε στην επίσκεψη δύο εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων, ενός επικεφαλής συνδυασμού και ενός τέως αντιδημάρχου, σε ένα δημοτικό χώρο και συγκεκριμένα στο χώρο των δημοτικών σφαγείων και την παράλληλη απαγόρευση της εισόδου τους από τον αρμόδιο υπάλληλο, έπειτα από εντολή Δημάρχου!, επικαλούμενος μάλιστα …φόβο δολιοφθορών;;!!

Με αφορμή τα παραπάνω εύλογα μπορεί να αναλογιστεί κανείς πως είναι δυνατόν εκπρόσωποι δύο δημοτικών συνδυασμών, που συγκεντρώνουν αθροιστικό ποσοστό άνω του 50%, που έχουν μακρά θητεία στα δημοτικά δρώμενα, που συμμετέχουν σε δημοτικές επιτροπές κλπ, να θεωρούνται ύποπτοι δολιοφθορών στον ίδιο τους τον Δήμο που ουσιαστικά εκπροσωπούν ως εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι! Τέτοιου είδους αιωρούμενες υπόνοιες ειδικά όταν προέρχονται από τον πρώτο πολίτη της πόλης μόνο ως ατυχείς μπορούν επιεικώς να χαρακτηριστούν.

Γιατί δεν μπορούν δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Μεγαρικού και Νεοπεραμιώτικου λαού να επισκεφτούν ένα δημοτικό χώρο και δη τον συγκεκριμένο που τυγχάνει ιδιαίτερου υγειονομικού ενδιαφέροντος; Μετά τις τελευταίες εργασίες και επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν στον εν λόγω χώρο, τι ποιο φυσιολογικό για έναν δημοτικό σύμβουλο να θέλει από ενδιαφέρον αλλά και υποχρέωση να διαπιστώσει πως πράγματι δαπανήθηκαν τα χρήματα των πολιτών;

Αν μη τι άλλο τέτοιου είδους απαγορεύσεις δείχνουν αδυναμία και αυταρχισμό. Σε μια δημοκρατική κοινωνία όμως, αυτού του είδους οι απαγορεύσεις δεν έχουν καμία απολύτως θέση. Είναι δικαίωμα κάθε εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου και πολύ περισσότερο εκπροσώπου δημοτικής παράταξης να μπορεί να επισκέπτεται και να ενημερώνεται  για ότι έχει σχέση με τα δημοτικά δρώμενα ειδικά όταν αυτά αφορούν στη δημόσια υγεία και αποτελεί υποχρέωση της Διοίκησης να διευκολύνει και να εξυπηρετεί το έργο του. Διαφορετικά δεν θα λειτουργεί ομαλά η δημοκρατία, ούτε θα ασκείται ουσιαστικός έλεγχος.

Οι εξηγήσεις που δόθηκαν ότι απαγορεύτηκε η είσοδος στους δύο συμβούλους λόγω του κινδύνου μολύνσεων και πιθανών μεταδόσεων ασθενειών μόνο αστείες μπορούν να χαρακτηριστούν, αφού κάλλιστα θα μπορούσε να τους είχε παρασχεθεί ο κατάλληλος εξοπλισμός για την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων. Όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι αλλά και χρήστες των σφαγείων πως μπαινοβγαίνουν δηλαδή, «αποστειρωμένοι»;

Όσοι ασχολούνται με τη Διοίκηση του Δήμου θα πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι διαχειριστές μιας επιχείρησης που «ιδιοκτήτης» είναι οι πολίτες. Δεν είναι δική τους η επιχείρηση, έχουν όμως καθήκον να φροντίζουν να λειτουργεί σύννομα και σωστά με γνώμονα το συμφέρον του «ιδιοκτήτη».

Δέσκος Τάσος

Επικεφαλής «Ενεργών Πολιτών» Μεγάρων & Νέας Περάμου

Σύμφωνα με έκθεση της Oxfam: Κάποτε όλοι θα πεινάσουν...

Κυριακίδης Ν.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 01/06/2011

Κερδοσκοπία στις χρηματαγορές, κλιματική αλλαγή, μεγάλη ζήτηση για βιοκαύσιμα, αστάθεια στις αγορές πετρελαίου έχουν ωθήσει στα όριά του το παγκόσμιο σύστημα παραγωγής και “διανομής” τροφίμων. Λειτουργώντας στη λογική του κέρδους, ο βασικός μηχανισμός προσφοράς και ζήτησης των αγορών εκτοξεύει τις τιμές των τροφίμων στα ύψη μεγεθύνοντας και εντείνοντας το πρόβλημα της διατροφικής ανασφάλειας για τους φτωχούς (και πεινασμένους) αυτού του κόσμου...

Η χθεσινή έκθεση της βρετανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Oxfam για το διατροφικό μέλλον του πλανήτη είναι εφιαλτική... Οι πιο φτωχοί της Γης δαπανούν σήμερα το 80% των εισοδημάτων τους για να προμηθευτούν τρόφιμα. Ακόμη χειρότερα, περισσότεροι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην πείνα τις επόμενες δεκαετίες αφού οι τιμές μερικών εκ των βασικών δημητριακών στην παγκόσμια αγορά αναμένεται να αυξηθούν έως και 180%! Σημειώνεται ότι οι τιμές των αγροτικών προϊόντων, που αποτελούν τη διατροφική βάση δισεκατομμυρίων ανθρώπων, διπλασιάστηκαν στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας.
Η έκθεση της Oxfam προειδοποιεί πως η παγκόσμια ζήτηση τροφίμων θα αυξηθεί κατά 70% έως το 2050! Την ίδια στιγμή οι πληθωριστικές αυξήσεις των τιμών τους, τα ακραία καιρικά φαινόμενα και οι οικονομικές κρίσεις θα συνεχίσουν να επιδεινώνουν την επισιτιστική κρίση. «Το σύστημα παραγωγής τροφίμων είναι σε μεγάλο βαθμό διαλυμένο παγκοσμίως» είπε χαρακτηριστικά η διευθύνουσα σύμβουλος της Oxfam Μπάρμπαρα Στόκινγκ αναγγέλλοντας την έναρξη της εκστρατείας Grow ("Καλλιεργήστε") και υπενθυμίζοντας πως 925 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη κοιμούνται νηστικοί κάθε βράδυ...
«Έχουμε πλέον εισέλθει σε μια εποχή κρίσης της γεωργίας, του σοκ πάνω στο σοκ: ιλιγγιώδεις αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων και στις τιμές του πετρελαίου, καταστροφικά καιρικά φαινόμενα, οικονομικές καταρρεύσεις με παγκόσμια εξάπλωση» αναφέρει χαρακτηριστικά η Oxfam στην έκθεσή της με τίτλο "Καλλιεργώντας ένα καλύτερο μέλλον: Διατροφική δικαιοσύνη σε έναν κόσμο δίχως πόρους”.
Η οργάνωση σημειώνει ότι ένας τρόπος να τιθασευτούν ο πληθωριστικές αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων είναι να περιοριστεί θεσμικά η κερδοσκοπία στις αγορές προθεσμιακών συμβολαίων επί μελλοντικής απόδοσης για τα αγροτικά προϊόντα (agricultural commodity futures). Η οργάνωση αντιτίθεται επίσης στη χρήση τροφίμων για ζωοτροφές ή βιοκαύσιμα. «Η χρηματιστηριακή κερδοσκοπία πρέπει να ρυθμιστεί και να αποκρουστεί η υποστήριξη της ζήτησης για βιοκαύσιμα που εκτοπίζουν τις καλλιέργειες για τρόφιμα» ανέφερε η Στόκινγκ.
Η έκθεση τονίζει: «Η τεράστια ανισορροπία στις επενδύσεις στη γεωργία πρέπει να διορθωθεί με την ανακατεύθυνση των δισεκατομμυρίων που ρίχνονται αυτή τη στιγμή σε μη βιώσιμες βιομηχανικού τύπου καλλιέργειες στις πλούσιες χώρες, προς την κάλυψη των αναγκών των μικρής κλίμακας παραγωγών τροφίμων στις αναπτυσσόμενες χώρες».
Η έκθεση αναφέρει ότι η αποτυχία του συστήματος παραγωγής τροφίμων απορρέει από την αποτυχία των κυβερνήσεων να προβούν σε κανονιστικές ρυθμίσεις όσον αφορά την παραγωγή τροφίμων αλλά και να επενδύσουν στην καταπολέμηση της πείνας επιτρέποντας ουσιαστικά στις επιχειρήσεις, τα λόμπι και τις ελίτ να λεηλατούν τους διαθέσιμους πόρους.