ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΕΛΙΚΑ… ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!!

Για ακόμα μία φορά αποδείχθηκε από τα ίδια τα γεγονότα ότι η πόλη των Μεγάρων αλλά και η ευρύτερη περιοχή της Μεγαρίδας είναι στοχοποιημένη για περαιτέρω υποβάθμιση (όπως άλλωστε συμβαίνει για όλη τη Δυτική Αττική).

Πρόσφατα, με ενέργειες πολιτών και συλλόγων της Πάχης αναδείχθηκε ένα ακόμα από τα κρυφά καταστροφικά για τον τόπο μας σχέδια της Κεντρικής Διοίκησης (κατ’ επιταγή των οικονομικών συμφερόντων), αυτό της δημιουργίας αγκυροβολίου στον κόλπο των Μεγάρων. Μέσω αυτού προσπαθήθηκε (εν αγνοία της Μεγαρικής κοινωνίας πλην ελάχιστων και περίεργων εξαιρέσεων) να τεθούν οι βάσεις για το σταδιακό βιασμό της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής μας από τη Νέα Πέραμο ως την Κινέττα.

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι δεκαετίες τώρα «κολλάει» η έγκριση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου που μέσα σε όλα θέλει την παραλία των Μεγάρων να είναι ζώνη τουριστικής και ήπιας οικιστικής ανάπτυξης. Ψάχνοντας βγήκαν στο φως σχεδιασμοί που αν συσχετιστούν και με γεγονότα του παρελθόντος μας οδηγούν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία στην εξαγωγή των ακόλουθων κάθε άλλο παρά καθησυχαστικών συμπερασμάτων:

- Κάποια συμφέροντα θέλουν τον κόλπο των Μεγάρων μια μικρή ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και νεκροταφείο πλοίων για να αποσυμφορηθεί το λιμάνι του Πειραιά και να μην ενοχλούνται τα κρουαζιερόπλοια

-   Άλλοι επιζητούν να γίνει εμπορικό λιμάνι (βλέπε COSCO)

- Η ΔΕΣΦΑ θέλει να δημιουργήσει τρίτη νέα δεξαμενή στη Ρεβυθούσα με ταυτόχρονη επέκταση των λιμενικών εγκαταστάσεων του νησιού για τον ελλιμενισμό ακόμα μεγαλύτερων πλοίων και παράλληλη επέκταση του μετρητικού σταθμού στην απέναντι χερσαία πλευρά που βρίσκεται ο οικισμός Ήρεμο Κύμα Μεγάρων.

- Το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής των ΕΛΠΕ στο Πέραμα Μεγάρων περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσει (θυμίζουμε ότι επί Υπουργίας Φώλια είχε δοθεί η σχετική άδεια παραγωγής ισχύος 30 χρόνων), ενώ η περιοχή βορείως και νοτίως του Περάματος είναι ήδη ζωσμένη με τους δύο αγωγούς (έναν φυσικού αερίου και έναν πετρελαίου).

Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος για να συμπεράνει κανείς ότι αν δεν συναντήσουν σθεναρές αντιδράσεις θα εξακολουθήσουν να μας φέρνουν ότι πιο ρυπαρό, επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία μας και ταυτόχρονα καταστροφικό για το περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής μας. Μια περιοχή που έχει κλείσει τα αυτιά της και τα μάτια της, που οι κατά καιρούς εκπρόσωποί της στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο κοινοβούλιο αρκούνταν σε ψευτολεονταρισμούς και διαβεβαιώσεις για λαϊκή κατανάλωση και αυτοπροβολή, αποτελεί ππρώτη επιλογή για τις όποιες καταστροφικές τους διαθέσεις.

Το παιχνίδι ήταν στημένο καλά, η προσοχή των κατοίκων ήταν στραμμένη αλλού (μικρορουσφέτια, καθημερινότητα, χοροεσπερίδες και έχει ο θεός) και οι κίνδυνοι να ελλοχεύουν ανεμπόδιστοι. Τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες λοιπόν υποθηκεύσαμε πράγματι με την αδιαφορία, την ανοχή και τη στάση μας, το μέλλον όχι μόνο των παιδιών μας αλλά και των εγγονιών μας!

Αυτά έγιναν κάποτε. Το ζητούμενο τώρα είναι αν θα αφήσουμε να συνεχιστεί η επί δεκαετίες περιβαλλοντική υποβάθμιση αυτής της πραγματικά πανέμορφης περιοχής που ζούμε, που αποτελεί φιλέτο για εκμετάλλευση από αδυσώπητα οικονομικά συμφέροντα. Μπροστά μας εκτυλίσσονται μέρα με τη μέρα περιβαλλοντικά εγκλήματα και σχέδια υποβάθμισης που θέλουν άμεσες και στοχευμένες ενέργειες και αντιδράσεις προκειμένου να αποφευχθούν οριστικά.

Είμαστε διατεθειμένοι να συγκρουστούμε με συμφέροντα μικρά και μεγάλα ή θα σκεφτούμε το πολιτικό κόστος; Θα δείξουμε επιτέλους τα δόντια μας σε όλους αυτούς που μας χαϊδεύουν τα αυτιά και μας κτυπούν φιλικά στην πλάτη, σκάβοντας από πίσω τον λάκκο μας;

Από λόγια όμως και υποσχέσεις χορτάσαμε. Φτάνει πια! Τώρα θέλουμε μόνο πράξεις και έργα!

Πραγματικά δεν μπορούμε παρά να συνθλιβόμαστε όταν ανατρέχουμε σε παλιότερες αποφάσεις και διαβεβαιώσεις παρελθόντων ετών από πλευράς Υπουργείων, Νομαρχίας, Δήμου κλπ. που μιλούσαν για αποτροπή της υποβάθμισης του τόπου μας…

Εάν τώρα δεν αντιδράσουμε δυναμικά, στοχευμένα και κλιμακούμενα δεν πρόκειται να μας υπολογίσει κανείς πια στα σοβαρά. Η ιστορία μας διδάσκει ότι ενός κακού μύρια έπονται. Μας περιμένουν γι’ αυτό πολλά που πρέπει να αντιπαλέψουμε και να αντισταθούμε.  

Kάποιοι γνωστοί καλοθελητές θα πουν (όπως πάντα) ότι και παλαιότερα που αγωνιστήκαμε είδαμε ότι τελικά δεν έγινε τίποτα, ότι οι αγώνες δεν έχουν αποτελέσματα και διάφορα άλλα τέτοια λιγόψυχα, καλλιεργώντας κλίμα συμβιβασμού και ηττοπάθειας.

Πολλά από αυτά είναι προφανές ότι γίνονται σκόπιμα και εκ του πονηρού. Για τα υπόλοιπα έχουμε να αντιπαραθέσουμε τα εξής πρόσφατα και γνωστά σε όλους μας παραδείγματα:

- Την επιτυχία των προσπαθειών των συλλόγων και των ενεργών πολιτών για την προστασία του υγροτόπου Βουρκάρι Μεγάρων που οδήγησαν στην αποτροπή εγκατάστασης τριών νέων βιομηχανιών και βιοτεχνών στο Βουρκάρι και βρίσκονται ένα μόλις βήμα πριν από την οριστική επίλυσή του προβλήματος με την ψήφιση ειδικού, άκρως προστατευτικού, Προεδρικού Διατάγματος για την διάσωση και ανάδειξη της περιοχής.

- Την επιτυχή έκβαση των αντιδράσεων για την αποτροπή λειτουργίας εργοταξίου ασφαλτομίγματος στην είσοδο της Πάχης που είχε σαν αποτέλεσμα το ξήλωμα των εγκαταστάσεων.

- Την επιτυχή έκβαση του αγώνα των κατοίκων της Πάχης που οδήγησε στην απόσυρση της Υπουργικής Απόφασης για τη δημιουργία αγκυροβολίου στον όρμο των Μεγάρων.

Εδώ δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε να αναφέρουμε τον σημαντικό και καταλυτικό ρόλο του τοπικού τύπου που σύσσωμος ήταν αρωγός σε όλες αυτές τις προσπάθειες και τους αγώνες.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι οι οργανωμένοι, δυναμικοί και πολυεπίπεδοι κοινοί αγώνες φέρνουν τελικά τα επιθυμητά αποτελέσματα. Χρειάζεται όμως πάνω από όλα βούληση και αποφασιστικότητα που αν ευτυχήσουμε να προέρχονται από τους αιρετούς σε όποια βαθμίδα και αν βρίσκονται προλαμβάνουν ακόμα ευκολότερα τις όποιες άσχημες καταστάσεις.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, η δυσχερής οικονομική συγκυρία έχει στρέψει αλλού τον προσανατολισμό των περισσοτέρων μας. Χρειάζεται όμως να ανασυγκροτηθούμε και να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας για να προστατέψουμε και να διαφυλάξουμε τα συμφέροντα της ευρύτερης περιοχής της Μεγαρίδας, ιδιαίτερα τώρα που με πρόσχημα την καταπολέμηση της κρίσης βρίσκουν πρόσφορο πεδίο κάθε λογής συμφέροντα (μεμονωμένα άτομα και εταιρείες) για να περάσουν ευκολότερα τα καταστροφικά σχέδιά τους, με την επιχειρηματολογία ότι μιλούν τάχα για ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας.

Η ποιότητα της ζωής μας, η ομορφιά της γης μας, η δημόσια υγεία, η ιστορία του τόπου μας και η φυσική και πολιτιστική μας κληρονομιά αποτελούν βάσεις για την ανάπτυξη της περιοχής μας και δεν πρέπει για κανέναν και για τίποτα να τα διαπραγματευτούμε!

Με μπροστάρη τη Δημοτική Αρχή αν και εφόσον πραγματικά το επιθυμεί, με ξεκάθαρες θέσεις και βούληση, και παράλληλα με συστράτευση όλων μας, με διαρκή επαγρύπνηση και συνεχή αγώνα μπορούμε να τα καταφέρουμε, και το έχουμε αποδείξει πολλάκις και μάλιστα πρόσφατα όπως αναλυτικά προαναφέραμε.

Χρειάζεται λοιπόν αγώνας, όχι για τοπική κατανάλωση και δημιουργία άλλοθι και εντυπώσεων, αλλά αγώνας ουσιαστικός, πολυεπίπεδος και δυναμικός. Το στοίχημά μας αυτή τη φορά είναι να πείσουμε τους πολίτες αυτού του τόσο όμορφου από τη μια και τόσου παραμελημένου από την άλλη τόπου, ότι πρέπει να αγωνιστούμε για το πως θέλουμε να είναι αύριο ο τόπος μας, ο τόπος που γεννηθήκαμε, ο τόπος που αγαπάμε, ο τόπος που δραστηριοποιούμαστε επαγγελματικά, ο τόπος που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τι επιθυμούμε να αφήσουμε ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενεές.

Κλείνοντας θα θέλαμε να τονίσουμε για ακόμα μία φορά ότι δυστυχώς σήμερα χρειάζεται να παλέψουμε για τα αυτονόητα. Επιβάλλεται πρωτίστως επαγρύπνηση, συνειδητοποίηση και οργανωμένη αντίδραση από πολίτες ενεργούς. Γι αυτό κι εμείς με σύνθημά μας ότι: “ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΟΝΤΑΙ!”, θα συνεχίσουμε να καλούμε σε εγρήγορση τον καθένα για να μπορέσουμε όλοι μαζί να βάλουμε μια και καλή «φρένο» στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας, προς όφελος των πολλών και του τόπου μας.

Εκ του γραφείου τύπου των «Ενεργών Πολιτών»  

Κλείσιμο 2.000 αγροτικών συνεταιρισμών προβλέπει το νομοσχέδιο Σκανδαλίδη

 

 

Σε καθεστώς εκκαθάρισης θα τεθούν 2.000 αγροτικοί συνεταιρισμοί με σκοπό το κλείσιμό τους, σύμφωνα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο που κατατέθηκε χθες στο υπουργικό συμβούλιο από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστα Σκανδαλίδη, όπως διαβάζουμε στην «Ελευθεροτυπία». Οι επικριτές του νέου σχεδίου νόμου εστιάζουν κυρίως στο γεγονός ότι ταυτίζει τους συνεταιρισμούς με τις ιδιωτικές εταιρείες, παραβλέπει τα κοινωνικά κριτήρια ενώ θέτει υψηλό αρχικό μετοχικό κεφάλαιο εμποδίζοντας τους μικρούς παραγωγούς από την συμμετοχή στη δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών.

Στόχος του εν λόγω νομοσχεδίου σύμφωνα με το υπουργείο, είναι η εξυγίανση και η βιωσιμότητα των συνεταιρισμών που θα παραμείνουν ή αυτών που θα δημιουργηθούν στο μέλλον, χωρίς «τρύπες» στα οικονομικά και συνακόλουθα χρέη. Όμως, μπαίνουν εμπόδια στη δυνατότητα ίδρυσης νέων αγροτικών συνεταιρισμών, μιας και απαιτείται το ποσό των 60.000 ευρώ για το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο. Ουσιαστικά, το ποσό αυτό βγάζει "εκτός" τους μικρούς παραγωγούς.
Την συνδικαλιστική εκπροσώπηση των αγροτών θα αναλαμβάνουν, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, οι αγροτικοί σύλλογοι, οι οποίοι μπορεί να είναι φυτικής, ζωικής ή αλιευτικής παραγωγής. Προβλέπονται ακόμη Συλλογικές Αγροτικές Οργανώσεις (ΣΑΟ) στις οποίες θα περιλαμβάνονται:

• Αγροτικοί Συνεταιρισμοί (Α.Σ)
• Ομάδες Παραγωγών (Ο.Π)
• Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις (ΑΕΣ), που είναι αγροτικές κεφαλαιουχικές εταιρείες με επιχειρηματική δραστηριότητα.
• Η ΠΑΣΕΓΕΣ θα συνεχίσει να έχει ενισχυμένο ρόλο αλλά θα αλλάξει ο τρόπος εκλογής της διοίκησης.

Σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία», ανεξάρτητοι συνεταιριστικοί κύκλοι θεωρούν πως το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης επιχειρεί να ταυτίσει στην ουσία τους συνεταιρισμούς με τις ιδιωτικές εταιρείες και πως παραβλέπει τα κοινωνικά κριτήρια. Αριστεροί αγροτοσυνδικαλιστές συμφωνούν μεν με το κλείσιμο συνεταιρισμών που δεν παράγουν όμως η κριτική τους στρέφεται στο γεγονός ότι η λογική του νομοσχεδίου μεταβάλλει τους αγροτικούς συνεταιρισμούς σε απλές ενώσεις κεφαλαίων και παράλληλα πλήττει την μικρή και μεσαία αγροτική παραγωγή με την πρόβλεψη αρχικού μετοχικού κεφαλαίου ύψους 60. 000 ευρώ.
Προβλέπεται, επίσης, η θέσπιση της συμβολαιακής γεωργίας. Όπως υποστηρίζει το υπουργείο, ο παραγωγός θα γνωρίζει τις ποσότητες που θα πουλά, με προκαθορισμένη ποιότητα και τιμή, καθώς και τις υποχρεώσεις του ίδιου και του αγοραστή. Επιπλεόν, θα δίνεται η δυνατότητα να δημιουργούνται ανά Περιφέρεια δύο δημοπρατήρια αγροτικών προϊόντων, που θα διοικούνται ως ανώνυμες εταιρείες. Το Δημόσιο θα ελέγχει το 60% του μετοχικού κεφαλαίου. Θα μπορούν συμμετάσχουν με κεφάλαιά τους αγροτικές συνεταιριστικές εταιρείες, Περιφέρειες και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και δικαίωμα πρόσβασης θα έχουν μόνον όσοι θα είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων.
Έως τώρα το σύνολο των αγροτικών συνεταιρισμών ανερχόταν στους 6.400, από τους οποίους κερδοφόροι ήταν οι 908. Άγνωστο παραμένει τι πρόκειται να συμβεί με τα προυπάρχοντα χρέη και δάνεια αλλά και με τις περιουσίες των συνεταιρισμών, ιδιαίτερα των παλαιότερων.

ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΚΕ ΙΩΔΙΟ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΔΡΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΤΟΚΙΟ, ΣΤΟΥΣ 9.500 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ, 16.000 ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

Ακατάλληλο το νερό για βρέφη

Της (ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 24/3)

Κοράκια πετούν πάνω από τις αφανισμένες πόλεις των βορειοανατολικών ακτών της Ιαπωνίας, την ώρα που η πραγματιστική λογική επικρατεί έναντι της παράδοσης και για πρώτη φορά, λόγω έλλειψης καυσίμων, οι νεκροί ενταφιάζονται σε πρόχειρους, ομαδικούς τάφους, ενώ τα Ρίχτερ δίνουν ηχηρό «παρών».

Ενώ η ραδιενέργεια «ανιχνεύεται» παντού, το νερό στο Τόκιο κηρύχθηκε ακατάλληλο για τα βρέφη και τα Ρίχτερ κρατάνε ζωντανό τον τρόμο στους κατοίκους Συναγερμός ακολουθεί τον καπνό που ανεβαίνει για αδιευκρίνιστους λόγους από κάποιους αντιδραστήρες, ενώ χθες απαγορεύτηκε η πόση, από βρέφη, νερού του δικτύου του Τόκιο, καθώς και η πώληση διαφόρων ειδών διατροφής. Πανικός και απαγορεύσεις στις εισαγωγές και σοβαρά πλήγματα στον τουρισμό. Σε δισεκατομμύρια ευρώ υπολογίζεται το κόστος αποκατάστασης των βασικών υποδομών.
Η πυρηνική κρίση έχει περιπλέξει ιδιαιτέρως την κατάσταση, δρώντας ανασταλτικά για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση των συνεπειών από το σεισμό και το τσουνάμι. Περισσότεροι από 9.500 νεκροί είχαν μέχρι χθες ανασυρθεί, ενώ οι αγνοούμενοι ξεπερνούν τους 16.000. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε σχολεία, γυμναστήρια και σε κάθε τύπου πρόχειρα κέντρα αποκατάστασης, με πολλούς ηλικιωμένους να υποφέρουν χωρίς θέρμανση, φάρμακα κι ίσως ένα ζεστό πιάτο φαγητό.
Οι σοβαρές ελλείψεις σε καύσιμα ώθησαν τις αρχές στον ομαδικό ενταφιασμό των νεκρών αφού δεν είναι δυνατή η καύση.
Ραδιενέργεια σε γάλα, λαχανικά
Χθες το κλίμα ανησυχίας γιγαντώθηκε όχι μόνο εξαιτίας των περιστασιακών συναγερμών στη Φουκουσίμα, αλλά και γιατί ιώδιο που ανιχνεύτηκε στο δίκτυο υδροδότησης του Τόκιο οδήγησε στην απαγόρευση πόσης του από βρέφη. Η περιεκτικότητα του ιωδίου μετρήθηκε στα 210 Μπεκερέλ ανά λίτρο, με ανώτατο επιτρεπόμενο όριο τα 100 για τα βρέφη.
Στη ζώνη της Φουκουσίμα, έχουν μετρηθεί υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας στο γάλα και σε ένδεκα είδη λαχανικών. Κάτι ανάλογο ισχύει για το γάλα και είδη λαχανικών σε άλλες τρεις γειτονικές περιοχές, ενώ επεκτείνονται οι έλεγχοι σε πολλά είδη τροφίμων. Το ιαπωνικό υπουργείο Υγείας ενίσχυσε ήδη τους ελέγχους σε ψάρια και θαλασσινά μετά τον εντοπισμό ραδιοϊσοτόπων στη θάλασσα.
Ενα νέο τσουνάμι, αυτή τη φορά ανησυχιών επεκτείνεται πέρα από τους Ιάπωνες καταναλωτές, στο εξωτερικό, καθώς πολλές χώρες ενισχύουν τους ελέγχους ή απαγορεύουν την εισαγωγή ιαπωνικών προϊόντων διατροφής.
Παγιώνοντας τη διεθνή ανησυχία, οι Ηνωμένες Πολιτείες απαγόρευσαν την εισαγωγή γαλακτοκομικών, φρούτων και λαχανικών από τέσσερις περιφέρειες της Ιαπωνίας. Η Νότια Κορέα ετοιμάζεται να ακολουθήσει. Πολλές χώρες έχουν αυξήσει τους ελέγχους, ενώ η Γαλλία ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επιβάλει «συστηματικό έλεγχο» στις εισαγωγές νωπών ιαπωνικών προϊόντων και ταυτόχρονα οι γαλλικές αρχές αποφάσισαν μονομερώς να εφαρμόσουν ελέγχους σε ψάρια και θαλασσινά προερχόμενα από την Ιαπωνία.
Ευρωπαίος εκπρόσωπος δήλωσε πάντως ότι δεν έχει ανιχνευθεί ραδιενέργεια σε τρόφιμα που εισάγονται από την Ιαπωνία στην Ε.Ε.
Τα Ρίχτερ σπέρνουν φόβο
Ισχυρή δόνηση 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έπληξε χθες τη βορειο-ανατολική Ιαπωνία αλλά δεν εξεδόθη προειδοποίηση για τσουνάμι. Μαύρος καπνός βγήκε και πάλι από τη μονάδα του αντιδραστήρα 3, προκαλώντας νέο συναγερμό και απομάκρυνση του προσωπικού.
Επίσης ανέβηκε η θερμοκρασία σε τομέα υψηλής πίεσης στον αντιδραστήρα 1 και στον αντιδραστήρα 2 καταγράφηκε αύξηση της ραδιενέργειας. Εκατοντάδες εργαζόμενοι εξακολουθούν να επιχειρούν στο χώρο του πυρηνικού δυστυχήματος προσπαθώντας να αποτρέψουν μεγαλύτερης έκτασης καταστροφή αλλά προχωρούν με βήματα μπρος-πίσω.
Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας διαπίστωσε κάποιες θετικές εξελίξεις, αλλά τόνισε ότι η συνολική κατάσταση παραμένει σοβαρή.
Δεν είναι περίεργο που η μεγάλη καταστροφή από το σεισμό και το τσουνάμι, αλλά και ο εφιάλτης του πυρηνικού δυστυχήματος και της μόλυνσης από ραδιενέργεια οδήγησαν σε χιονοστιβάδα ακυρώσεων από ξένους τουρίστες. Ενδεικτικό είναι ότι πέρυσι, 8,6 εκατομμύρια τουρίστες επισκέφθηκαν την Ιαπωνία και ο στόχος για φέτος ήταν 11 εκατομμύρια, για να φθάσει προοδευτικά στα 30 εκατομμύρια μέχρι το 2020.
Πολύ μικρά ποσοστά ραδιενέργειας ανιχνεύθηκαν μέχρι την Ισλανδία και η Γαλλία θεωρούνταν η επόμενη χώρα που θα πληγεί χωρίς να τίθεται θέμα ανησυχίας.

(Πηγές: Ass. Press-Reuters-Γαλλικό-ΑΠΕ)

Θανάσης Αναπολιτάνος: Δεν υπάρχει ασφαλής πυρηνική ενέργεια

 

 

Τσερεζόλε Ε.

(Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/03/2011 AYΓΗ )

 

Συνέντευξη στην Ελένη Τσερεζόλε

Πρόεδρος του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου Μεσογείου, ο Θανάσης Αναπολιτάνος αναλύει στην "Αυγή" της Κυριακής τους πραγματικούς κινδύνους που συνεπάγεται η σεισμική επικινδυνότητα και μιλάει για την κατάρρευση των απολυτοτήτων και των βεβαιοτήτων περί δήθεν ασφαλών πυρηνικών αντιδραστήρων. Παράλληλα, προειδοποιεί για τις δυνατότητες της πυρηνικής βιομηχανίας, με "την τρομερή προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων που κάνει μέσα από τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει".

* Τι σημαίνει ο μεγάλος σεισμός της Ιαπωνίας στο θέμα των πυρηνικών σταθμών ενέργειας;
Τα όσα τραγικά συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Ιαπωνία με τις αλλεπάλληλες εκρήξεις στους αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού Φουκουσίμα Ι, αποτελούν άλλη μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει ασφαλής πυρηνική ενέργεια. Θα πει κανείς ότι αυτά έγιναν μετά από ένα ισχυρότατο σεισμό κι ένα φονικό τσουνάμι. Ποιος όμως μπορεί να εμποδίσει να εξελιχθούν φυσικά φαινόμενα; Προσέξτε κάτι: Η σεισμικότητα μιας περιοχής δεν έχει αλλάξει με όρους ιστορικού χρόνου. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι η σεισμική επικινδυνότητα, λόγω ακριβώς των αλλαγών που έχουν επέλθει στον τρόπο ζωής των σύγχρονων ανθρώπων.
Άκουγα πρόσφατα τον υπεύθυνο σχεδιασμού των μέτρων ασφαλείας του σταθμού της Φουκουσίμα: «Νομίζαμε ότι είχαμε κάνει όλα όσα έπρεπε για να αντιμετωπίσουμε ένα τσουνάμι, μετά από ισχυρό σεισμό. Αυτό που έγινε όμως ήταν πέρα από τις προβλέψεις μας». Συμπέρασμα: απολυτότητες και βεβαιότητες περί ασφαλών πυρηνικών αντιδραστήρων που ακούγονταν με απίστευτη ξιπασιά μέχρι πριν λίγες μέρες από ορισμένους ειδικούς, υπέρμαχους της πυρηνικής ενέργειας, τέλος. Είναι οι ίδιοι «ειδικοί επιστήμονες» που από την πρώτη στιγμή και όλες αυτές τις μέρες εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις μας πιο καθησυχαστικοί -αν και φανερά αμήχανοι- ακόμα και από τους Ιάπωνες αξιωματούχους, παρά τα γεγονότα που έρχονταν την επόμενη στιγμή να τους διαψεύσουν. Βλέποντάς τους θυμήθηκα έναν φίλο καθηγητή, ειδικό κι αυτόν στον τομέα του, που ξεκινώντας την ομιλία του σε ένα Συνέδριο είχε πει: «Είμαι ειδικός, αλλά σας λέω να είστε επιφυλακτικοί με τους ειδικούς. Και όσο πιο ειδικοί είναι, να είστε πιό πολύ επιφυλακτικοί».

* Ο μεγάλος σεισμός μπορεί να αποτελέσει πλήγμα στην επιχειρηματολογία όσων υποστηρίζουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις για παραγωγή ενέργειας;
Είναι σαφές ότι η πυρηνική βιομηχανία μετά από όσα συνέβησαν στην Ιαπωνία, που είναι μητρόπολη της πυρηνικής τεχνολογίας, υφίσταται τεράστιο πλήγμα. Ήδη οι πολιτικές ηγεσίες σε όλο τον Κόσμο, πιεσμένες από την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά και από τους εύλογα ανησυχούντες πολίτες τους, δείχνουν να προβληματίζονται και αναγκάζονται να πάρουν μέτρα. Θλιβερή εξαίρεση η Τουρκία, καθώς ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας δήλωσε ότι θα προχωρήσουν στο πυρηνικό τους πρόγραμμα, καθώς οι δικοί τους αντιδραστήρες θα είναι σύγχρονοι, ενώ οι γιαπωνέζικοι λειτουργούσαν με τεχνολογία 1971. Προκαλεί η αλαζονεία των δηλώσεων αυτών. Προκαλεί όμως εντύπωση και η παθητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν μας ικανοποιεί η θέση ότι η Ελλάδα δεν θα κατασκευάσει πυρηνικούς σταθμούς, κι αυτό γιατί δεν αρκεί κάτι τέτοιο. Χρειάζεται επιτέλους να παρθούν πολιτικές πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο για την αποτροπή εγκατάστασης νέων πυρηνικών σταθμών στη γειτονιά μας. Κι ας μην μας πουν ότι είναι κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας να κατασκευάζει πυρηνικούς σταθμούς. Δεν μας πείθουν. Όχι μόνο γιατί με την απλή λογική δεν μπορεί να είναι κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας να υπονομεύει το μέλλον άλλων χωρών. Αλλά και γιατί όσοι επικαλούνται αυτό το επιχείρημα αυτοαναιρούνται με τη στάση τους, όπως, για παράδειγμα, στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Πολλές ελπίδες στηρίζω πάντως στο αντιπυρηνικό κίνημα, το οποίο αναμένεται να έχει μιά καινούργια ανάπτυξη. Μην ξεχνάμε όμως και τη δύναμη που έχει η πυρηνική βιομηχανία, καθώς και την τρομερή προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων που κάνει μέσα από τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει ακριβώς γι' αυτό το σκοπό.

* Ακούγοντας τις ειδήσεις αυτές τις ημέρες, πολλές φορές δεν μπορούσαμε να βγάλουμε συμπέρασμα. Πόσο αξιόπιστες είναι; Ή, πώς μπορούν να επαληθευθούν;
Πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι η πυρηνική βιομηχανία όταν κατ' επανάληψη έχει συλληφθεί να ψεύδεται ή και να αποκρύπτει στοιχεία; Όλα ξεκινάνε από το μεγάλο πλεονέκτημα της πυρηνικής ενέργειας: τη μεγάλη πυκνότητα της παραγόμενης ηλεκτρικής ισχύος. Αυτό είναι όμως ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο μειονέκτημά της. Γιατί ακριβώς σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν μεγαλύτεροι κίνδυνοι, μεγαλύτερη εξάρτηση, λιγότερη δημοκρατία, λιγότερη διαφάνεια. Για την ακρίβεια, καθόλου δημοκρατία και διαφάνεια.
Τον Φεβρουάριο 2009 αποκαλύφθηκε στη γαλλική τηλεόραση «το σκάνδαλο της μολυσμένης Γαλλίας», που αφορά στην ανεξέλεγκτη απόθεση ή και χρησιμοποίηση ως αδρανών 300 εκατομμυρίων τόνων ραδιενεργών καταλοίπων από την εξόρυξη του ουρανίου σε χώρους που είναι προσβάσιμοι στους πολίτες. Δείτε το, κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και είναι άκρως διδακτικό για τις περιβαλλοντικές «ευαισθησίες», τις «ευαισθησίες» για την Υγεία και τη «διαφανή» συμπεριφορά της κορυφαίας στον Κόσμο πυρηνικής βιομηχανίας, σε μία χώρα που πολλοί ίσως θεωρούν πρότυπο για το πώς έχει επιλύσει το ενεργειακό της πρόβλημα.

"Βουρκάρι": Προσπάθεια αναβάθμισης ενός κακοποιημένου υγρότοπου

 

(Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/03/2011   ΑΥΓΗ)

 

Την οριοθέτηση του κακοποιημένου υγρότοπου Βουρκάρι, παραθαλάσσιας έκτασης του Δήμου Μεγάρων ανάμεσα στην Πάχη και την Σαλαμίνα, τον καθορισμό ζωνών προστασίας και τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες προβλέπει και προσδιορίζει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο εγκρίθηκε από τον Οργανισμό Αθήνας (θα δοθεί για γνωμοδότηση ώστε να λάβει την οριστική μορφή του και να κατατεθεί στη συνέχεια στο Συμβούλιο της Επικρατείας προς επεξεργασία).
Ο υγρότοπος, που κάποτε καταλάμβανε 5.000 στρέμματα, σήμερα έχει συρρικνωθεί στα 900 στρέμματα στην παράκτια ζώνη, καθώς φρόντισε το ελληνικό κράτος γι' αυτό, χαρακτηρίζοντας την καρδιά του βιομηχανική περιοχή το 1987!
Ό,τι έχει περισωθεί, αλλά και η τωρινή απόπειρα προστασίας του, οφείλεται στη διαρκή "υπεράσπισή" του από πολίτες και φορείς, τουλάχιστον εδώ και μια δεκαετία. Αλλά και το τωρινό σχέδιο, το οποίο χαρακτηρίζει τον πυρήνα ως περιοχή υψηλής προστασίας, προβλέπει την απομάκρυνση των υφιστάμενων νόμιμων βιομηχανικών δραστηριοτήτων... σε είκοσι χρόνια.
"Στη δυτική πλευρά του κόλπου, μέσα στην υγροτοπική έκταση κοντά στη θάλασσα, έχουν κτισθεί μέχρι σήμερα δύο κτήρια για βιομηχανική χρήση. Το πρώτο λειτουργεί ως σταθμός φιλοξενίας επισκευής σκαφών και το δεύτερο έχει κατασκευαστεί για να λειτουργήσει ως εκθετήριο μαρμαροτεχνικής και τζακιών. Ο σημαντικότερος αριθμός βιομηχανικών - βιοτεχνικών μονάδων εντοπίζεται στη βορειο - ανατολική πλευρά του υγρότοπου εκατέρωθεν των δρόμων που οδηγούν στα ΕΛΠΕ.
Συγκεκριμένα στη βόρεια ανατολική πλευρά του τμήματος του υγρότοπου υφίσταται η μεγαλύτερη μάζα των εγκαταστάσεων της βιομηχανικής περιοχής του Βουρκαρίου, όπως μηχανουργεία, κατασκευές τσιμεντοσωλήνων, εργοστάσια προκάτ, αλουμινίων και αρκετές μονάδες επισκευής σκαφών" καταγράφει ο Οργανισμός Αθήνας.
Άλλες "πηγές" υποβάθμισης του υγρότοπου αποτελούν η δόμηση, νόμιμη και παράνομη, η διάνοιξη δρόμων, οι επιχωματώσεις και η ανεξέλεγκτη απόρριψη προϊόντων εκσκαφών και απορριμμάτων.
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα δε κακοποίησης του τοπίου της περιοχής και των πολιτιστικών του στοιχείων αναφέρεται το γκρέμισμα τμήματος του οχυρωματικού τείχους των Μεγάρων (κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο) για τη διάνοιξη δρόμου όπως και η δόμηση στην κορυφογραμμή της χερσονήσου της Αγίας Τριάδας.
Το σχέδιο Π.Δ. ως προς την τεκμηρίωση του προστατευτέου αντικειμένου πατάει σε μελέτες του Πανεπιστημίου Αιγαίου 2004, τη μελέτη για τις ανθρωπογενείς πιέσεις στον υγρότοπο Βουρκαρίου του ΕΛΚΕΘΕ 2006, Μελέτη Διαχείρισης Παράκτιας Περιοχής Δυτικού Σαρωνικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας 2003-2006 και της Ορνιθολογικής για την ορνιθοπανίδα στον υγρότοπο, η οποία εκπονήθηκε το 2009.
Με αυτό, υπό τον τίτλο, "Χαρακτηρισμός του υγρότοπου Βουρκαρίου Μεγάρων ως περιοχής προστασίας της φύσης και του τοπίου", το οποίο εγκρίθηκε από την εκτελεστική επιτροπή του ΠΡΣΑ στις αρχές του μήνα, οριοθετείται η περιοχή προστασίας Ζώνη Α με τις υποδιαιρέσεις της περί τα 1.700 στρέμματα και η περιφερειακή ζώνη έκτασης 1.500 στρεμμάτων. Καταργείται η βιομηχανική περιοχή, ενώ καθορίζονται οι χρήσεις ανά ζώνη, όπως και οι περιορισμοί στη δόμηση. Αναλυτικότερα προτείνεται:

Ζώνη Α1
Η ζώνη αυτή χαρακτηρίζεται ως περιοχή υψηλής προστασίας και περιλαμβάνει τη χερσαία έκταση του υγροτοπικού συστήματος που βρίσκεται νοτιοανατολικά του δρόμου που οδηγεί προς την Αγία Τριάδα και το θαλάσσιο τμήμα το συνδεδεμένο με αυτήν. Καθορίζεται ως περιοχή υπαίθριας αναψυχής, επιστημονικής έρευνας και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, καθώς αποτελεί τον σημαντικότερο βιότοπο τροφοληψίας και διαβίωσης της άγριας ορνιθοπανίδας.
Εντός των ορίων της χερσαίας ζώνης επιτρέπεται η κατασκευή και λειτουργία ενός κτηρίου περιβαλλοντικής ενημέρωσης για τον υγρότοπο, καθώς και παρατηρητηρίων για την ορνιθοπανίδα, η διαμόρφωση διαδρομών περιπάτου και ποδηλασίας και η κατασκευή υπαίθριων και ημιυπαίθριων καθιστικών. Εντός των ορίων της θαλάσσιας ζώνης επιτρέπονται η παραδοσιακή αλιεία και η οστρακοκαλλιέργεια.

Ζώνη Α2
Η ζώνη αυτή περιλαμβάνει τον δασωμένο λόφο που εκτείνεται μεταξύ του Βουρκαρίου και της κύριας οδού προς το Πέραμα. Εδώ έχει περισωθεί πυκνό δάσος χαλεπίου πεύκης, ενώ υπάρχουν και καλλιέργειες φιστικιάς οι οποίες περιβάλλουν τη Μονή του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη.
Χαρακτηρίζεται ως περιοχή προστασίας του τοπίου με επιτρεπόμενες χρήσεις τις γεωργικές καλλιέργειες, την υπαίθρια αναψυχή και την περιβαλλοντική εκπαίδευση.

Ζώνη Α3
Η ζώνη αυτή, ίσης έκτασης με την παραπάνω, περιλαμβάνει τη χερσόνησο της Αγίας Τριάδας, από το τείχος του 19ου αιώνα και για το τμήμα με θέα προς τον υγρότοπο, που παρεμβάλλεται μεταξύ του οικισμού Νέο Μελί και της κορυφογραμμής και καταλήγει στο άκρο της χερσονήσου. Χαρακτηρίζεται ως περιοχή προστασίας του τοπίου και της πολιτιστικής κληρονομιάς με επιτρεπόμενες δραστηριότητες τη γεωργία και την ανέγερση αναψυκτηρίων, υπαίθριων και ημιυπαίθριων καθιστικών και περιπτέρων περιβαλλοντικής και πολιτιστικής ενημέρωσης.
Η οργάνωση των επιτρεπομένων χρήσεων, εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων των παραπάνω ζωνών εξειδικεύεται με ολοκληρωμένη μελέτη οργάνωσης και διαχείρισης, που εγκρίνεται με απόφαση του υπουργού ΠΕΚΑ μετά από γνωμοδότηση του Οργανισμού Αθήνας. Στο σύνολο της Α' ζώνης απαγορεύονται η βόσκηση, το κυνήγι και η κοπή δένδρων, όπως και η αμμοληψία, η εκσκαφή, η επιχωμάτωση και γενικά η αλλοίωση του φυσικού αναγλύφου.

Ζώνη Β
Η ζώνη αυτή καθορίζεται σαν περιοχή γεωργικής χρήσης και κατοικίας και αποτελεί την περιφερειακή ζώνη έκτασης 1.500 στρεμμάτων.

Ζώνη Γ
Είναι η περιοχή του οικισμού Νέο Μελί, 280 στρεμμάτων, για τη δόμηση του οποίου ισχύουν οι διατάξεις του από 25.8.69 ΒΔ (ΦΕΚ 164/Δ/1.9.69) και με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος τροποποιούνται καθώς:
α) Καταργούνται οι παρεκκλίσεις αρτιότητας.
β) Το μέγιστο ποσοστό κάλυψης των οικοπέδων ορίζεται 40%.
γ) Ως οικοδομικό σύστημα ορίζεται το πανταχόθεν ελεύθερο.
δ) Ο μέγιστος αριθμός ορόφων ορίζεται σε 2, με μέγιστο ύψος οικοδομών 6 μ., με υπεράνω επιβαλλόμενη στέγη μέγιστου ύψους 1,5 μ. Οι αρχιτεκτoνικές μελέτες των νέων κτηρίων θα εγκρίνονται από την Επιτροπή Πoλεoδoμικoύ και Αρχιτεκτoνικoύ Ελέγχoυ (ΕΠΑΕ), η oπoία θα εγκρίνει και τη θέση των κτηρίων, για να αποφευχθεί η αλλοίωση της κορυφογραμμής και του φυσικού περιβάλλοντος.
Στο άρθρο 5 του σχεδίου καθορίζονται οι περιορισμοί και οι όροι δόμησης στο σύνολο της περιοχής που οριοθετείται. Έτσι το κατώτατο όριο κατάτμησης και αρτιότητας καθορίζεται στα 20 στρέμματα. Για τις ζώνες Α1, Α2, Α3 και Β θεωρούνται κατά παρέκκλιση άρτια και οικοδομήσιμα τα γήπεδα τα οποία "υφίστανται στις 7.7.1983 ημερομηνία δημοσίευσης του από 22.6.1983 Προεδρικού Διατάγματος (ΦΕΚ Δ 284) και που είχαν κατά την 7.7.1983 ημερομηνία δημοσίευσής του από 5.12.1979 Π.Δ ΦΕΚ 707 Δ ελάχιστο εμβαδόν 4.000 τ.μ.".
Η μέγιστη συνολική επιφάνεια των κτηρίων ανά χρήση προσδιορίζεται ως εξής: Περιβαλλοντικό κέντρο ενημέρωσης 60 τ.μ., Περίπτερα 30 τ.μ., παρατηρητήρια ορνιθοπανίδας 20 τ.μ., αναψυκτήρια 30 τ.μ όπως και οι γεωργικές αποθήκες, κατοικία 150 τ.μ. Η επιφάνεια των υπογείων χώρων κάθε κτηρίου προσμετράται στον συντελεστή δόμησης.
Τα νομίμως υφιστάμενα κτήρια κατοικίας, ναών, μονών, που από το σχέδιο Π.Δ. δεν επιτρέπεται η χρήση τους παραμένουν με δυνατότητα "των απολύτων απαραίτητων επισκευών" και χωρίς αύξηση της δομήσιμης επιφάνειας. Τα βιομηχανικά κτήρια παραμένουν για 20 χρόνια και "επιτρέπονται οι απολύτως απαραίτητες επεμβάσεις για τη λειτουργία τους, χωρίς αύξηση της δομήσιμης επιφάνειας".
Ακόμη αναφέρεται ότι οι διατάξεις της αρχαιολογικής και της δασικής νομοθεσίας, εφόσον είναι αυστηρότερες, κατισχύουν των ρυθμίσεων του παρόντος, ενώ οι οικοδομικές άδειες που έχουν εκδοθεί νομίμως μέχρι τη δημοσίευση του Π.Δ. και δεν έχουν ανακληθεί διοικητικά ή ακυρωθεί δικαστικά εκτελούνται όπως εκδόθηκαν βάσει των υποβληθέντων στοιχείων.
Ο υγρότοπος του Βουρκαρίου συνορεύει με το όριο του Στρατοπέδου Δελαπόρτα, όπου λειτουργεί το αεροδρόμιο Μεγάρων, αρμοδιότητας υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Και, καθώς οι εγκαταστάσεις αυτές διέπονται από "ίδιο νομικό καθεστώς", στο σχέδιο Π.Δ. εκφράζεται η ευχή: "Σε περίπτωση απομάκρυνσης του αεροδρομίου, επιβάλλεται η επανεξέταση των ορίων προστασίας στην κατεύθυνση ένταξης του τμήματος αυτού στα όρια προστασίας του υγρότοπου".
Όπως είναι γνωστό, από τον Αύγουστο του 2010 ισχύει για 9 μήνες αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών, έγκρισης εργασιών μικρής κλίμακας και η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών στην περιοχή του υγρότοπου Βουρκάρι.

Τοποθέτηση της ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ σχετικά με το σχέδιο προεδρικού διατάγματος που αφορά και την συγκρότηση οργάνων των Περιφερειακών Ενώσεων Δήμων και της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας

Με το σχέδιο νόμου εκλογής των συλλογικών οργάνων της αυτοδιοίκησης που έχει καταθέσει η Κυβέρνηση,  ολοκληρώνεται το αντιλαϊκό πάζλ.

Το νεοσυγκεντρωτισμό του «Καλλικράτη» και  την οικονομική ασφυξία των μνημονιακών δεσμεύσεων, ολοκληρώνει τώρα η αντιδημοκρατική θεσμική εκτροπή του απόλυτα δημαρχοκεντρικού, πλειοψηφικού- διπολικού συστήματος εκλογής.

Η εξαφάνιση όλων των μη δικομματικών συνιστωσών του Αυτοδιοικητικού κινήματος από την εκπροσώπηση, κόντρα στη λαϊκή ετυμηγορία, αναδεικνύει την ολιγαρχική αντίληψη που διέπει την κυβερνητική ηγεσία.

Η ελαχιστοποίηση της εκπροσώπησης των δημοτικών συμβουλίων και τα πολύ μικρά περιφερειακά σώματα (στην Αττική το 1/7 του προηγούμενου!!!), ολοκληρώνουν την αντιδημοκρατική αλλοίωση του εκλογικού σώματος.

Καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει το αντιδημοκρατικό σχέδιο νόμου, να υπερδιπλασιάσει τουλάχιστον τα περιφερειακά σώματα και τον αριθμό των δημοτικών συμβούλων στο τελικό σώμα της ΚΕΔΕ, εφαρμόζοντας το σύστημα της απλής αναλογικής στην εκλογή από τα δημοτικά συμβούλια με βάση τα αποτελέσματα του Α’ γύρου των δημοτικών εκλογών.

16-3-2011

για την ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Θόδωρος Γκοτσόπουλος

ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ

Η παιδεία του Μνημονίου και της αγοράς οδηγεί στο κλείσιμο εκατοντάδων σχολείων

 

 

Του Γρηγόρη Καλομοίρη*

«Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο μνημόνιο σε οτιδήποτε που να αφορά συνενώσεις ή επιλογές για θέματα σχολείων ή πανεπιστημίων»
(Υπουργός Παιδείας, 28-2-11, Ομιλία προς τους δημάρχους και στελέχη εκπαίδευσης)
Επικαιροποιημένο Μνημόνιο 3: «Η κυβέρνηση συστήνει μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 2011 μια ανεξάρτητη ειδική ομάδα εκπαιδευτικής πολιτικής με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και της αποτελεσματικότητας χρήσης πόρων».
Η «ειδική» ομάδα ανέλαβε ήδη το έργο της συνολικής ανατροπής στον χώρο της εκπαίδευσης, έργο που βέβαια υπερβαίνει τις απαιτήσεις περικοπών του Μνημονίου. Με το νέο σχολείο της αγοράς πρέπει να υπάρξει με κάθε τρόπο εξοικονόμηση κόστους, οικονομίες κλίμακας και αναζήτηση των φθηνότερων λύσεων αδιαφορώντας για τις σοβαρές εκπαιδευτικές και κοινωνικές επιπτώσεις τους.
Ανάμεσα σε αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία η αύξηση της εγκατάλειψης του σχολείου και της σχολικής αποτυχίας, η δημιουργία πολυπληθών και απρόσωπων σχολικών μονάδων (350 ως 450 μαθητές θα έχουν τα νέα, συνενούμενα σχολεία), η ενίσχυση περιστατικών μαθητικής παραβατικότητας και βίας, η αύξηση της εσωτερικής μετανάστευσης, οι μεγαλύτερες δυσκολίες επικοινωνίας εκπαιδευτικών και γονέων, καθώς και αρνητικές συνέπειες για το εκπαιδευτικό προσωπικό.
Οι καταργήσεις και συνενώσεις σχολικών μονάδων εντάσσονται στο πλαίσιο ανατροπών που προωθούνται τόσο στο περιεχόμενο σπουδών, στη δομή και τη λειτουργία του «νέου σχολείου» όσο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στοχεύουν στην κατεύθυνση ενός ιδιωτικοποιημένου, πειθαρχημένου και προσαρμοσμένου στις ανάγκες της αγοράς εκπαιδευτικού συστήματος.
Σε γενικές γραμμές, η εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στη χώρα μας διέπεται από τις αρχές και αντιλήψεις που χαρακτηρίζουν διεθνώς τις νεοφιλελεύθερες εκπαιδευτικές πολιτικές. Βασικοί στόχοι αυτών των πολιτικών είναι οι εξής:
- ανακατανομή του πλούτου υπέρ των κυρίαρχων οικονομικών δυνάμεων,
- δημιουργία πολιτών-εργαζομένων σύμφωνα με τις επιδιώξεις του νεοφιλελεύθερου οικονομικού υποδείγματος,
- υπονόμευση της δημόσιας εκπαίδευσης, απόσυρση του κράτους από τις δαπάνες για την εκπαίδευση και, ουσιαστικά, άνοιγμά της σε στρατηγικές επενδύσεις κερδοσκοπικών εταιρειών,
- μετατόπιση της ευθύνης για τη μόρφωση στο ίδιο το άτομο,
- μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση,
- μετατόπιση της ευθύνης για την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης στους/τις εκπαιδευτικούς, με επιδίωξη τη νομιμοποίηση των πολιτικών αξιολόγησης και την καθιέρωση μιας ανταγωνιστικής κουλτούρας στον χώρο της εκπαίδευσης.
Η εναρμόνιση της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τις νεοφιλελεύθερες εκπαιδευτικές πολιτικές που ακολουθούνται διεθνώς αφορά τόσο το περιεχόμενο των αλλαγών που προωθούνται όσο και τις μεθόδους που ακολουθούνται για την πραγμάτωσή τους. Ακόμη και σε επίπεδο συνθηματολογίας, είναι χαρακτηριστική η υιοθέτηση από το υπ. Παιδείας του συνθήματος «Κανένα σχολείο και κανένα παιδί να μη μείνει πίσω», που αποτελεί σχεδόν πιστή αντιγραφή του συνθήματος «Κανένα παιδί να μη μείνει πίσω» («No Child Left Behind», NCLB) της αντίστοιχης αμερικανικής εκπαιδευτικής πολιτικής.
Αξίζει, επίσης, να τονιστεί ότι οι εξαγγελίες για το «νέο σχολείο» της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αποτελούν στην ουσία συνέχεια και περαιτέρω εμβάθυνση των αντίστοιχων διακηρύξεων της Νέας Δημοκρατίας (π.χ. «Όλα είναι ...θέμα Παιδείας!» του Ευρ. Στυλιανίδη και «Ψηφιακή Τάξη» του Άρη Σπηλιωτόπουλου).
Η «σιδηρά κυρία» υπουργός Παιδείας μιλώντας στην ημερίδα ενημέρωσης και διαλόγου του υπ. Παιδείας με τους δημάρχους της χώρας κατέστησε σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι είναι αποφασισμένη να κλείσει εκατοντάδες σχολεία σε ολόκληρη τη χώρα. Μάλιστα ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων συναδέλφων της (του κ. Πάγκαλου, του κ. Ραγκούση κ.λπ.) επιστράτευσε την έωλη θεωρία περί «υποκινητών». Είπε, χαρακτηριστικά: «Είναι δυνατόν για οποιαδήποτε κινητοποίηση(;) να αποφασίζουν συνδικαλιστές ή δήμαρχοι ή γονείς ή ενώσεις γονέων να κλείσουν τα σχολεία για να διαμαρτυρηθούν; Δηλαδή να στερήσουν το μάθημα από τα παιδιά; Είναι δυνατόν ως κοινωνία να αποδεχόμαστε λογικές που βάζουν τη μάθηση των παιδιών ως στοιχείο εκβιασμού;». Δηλαδή, σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας, οι δεκάδες χιλιάδες μαθητές που βγήκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τα σχολεία τους ήταν ενεργούμενα των συνδικαλιστών και των δημάρχων!!
Ισχυρίστηκε, επίσης, η υπουργός Παιδείας ότι οι εκτεταμένες καταργήσεις / συγχωνεύσεις σχολείων έχουν ως «κεντρικό στοιχείο το παιδαγωγικό. Η εφαρμογή του Νέου σχολείου έχει νέες παιδαγωγικές μεθόδους. Υπάρχει ανάγκη ομαδικής λειτουργίας της τάξης. Είναι η λεγόμενη «ομαδο-συνεργατική διδασκαλία». Τα λέει όλα αυτά η υπουργός όταν είναι πασίδηλο ότι μέσω των συγχωνεύσεων επιδιώκει να επεκτείνει τη λειτουργία τμημάτων με 28 ως 30 μαθητές. Αλλά σε τέτοια, πολυπληθή τμήματα περιορίζονται ασφυκτικά οι δυνατότητες των εκπαιδευτικών να εφαρμόσουν διαφοροποιημένες παιδαγωγικές πρακτικές, ώστε να ανταποκρίνονται σε ειδικές ανάγκες και ενδιαφέροντα κάθε παιδιού ή να προωθούν ενεργητικές ομαδικές και ομαδοσυνεργατικές μεθόδους διδασκαλίας.
Τα πρόσφατα δημοσιεύματα αλλά και οι εισηγήσεις διευθυντών εκπαίδευσης που έχουν γίνει γνωστές επιβεβαιώνουν την ανάγκη συνέχισης και έντασης των κινητοποιήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας και των φορέων της αυτοδιοίκησης για να αποκρουστούν οι αντιεκπαιδευτικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, 150 Γυμνάσια και Λύκεια προβλέπεται να συνενωθούν στην Αττική, 50 Γυμνάσια και Λύκεια, αντίστοιχα, στον νομό Θεσσαλονίκης, 9 Γυμνάσια και Λύκεια συγχωνεύονται ή καταργούνται στον νομό Πρέβεζας, ενώ συνολικά φτάνουν τα 500 τα συγχωνευόμενα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε ολόκληρη τη χώρα. Αν συνυπολογίσουμε και τα 100 περίπου σχολεία που θα καταργηθούν, προκύπτουν περίπου 600 σχολικές μονάδες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που καταργούνται ή συνενώνονται, δηλαδή το 18% επί του συνόλου των σχολείων της χώρας. Ουσιαστικά, ένα στα πέντε σχολεία συνενώνεται με κάποιο άλλο ή καταργείται.
Και μετά από όλα αυτά, εξακολουθούν τα μέλη της πολιτικής ηγεσίας του υπ. Παιδείας να μιλούν για μια «συνήθη» κατʼ έτος πρακτική, όταν τα προηγούμενα χρόνια συνενώνονταν, καταργούνταν ή ιδρύονταν 20 με 30 σχολικές μονάδες. Αποσιωπούν, βέβαια, έναν από τους βασικούς τους στόχους: να περιορίσουν ασφυκτικά τον αριθμό των διοριζόμενων εκπαιδευτικών τα επόμενα χρόνια. Υπολογίζουμε ότι από τη συνένωση 500 σχολείων θα «εξοικονομήσουν» 2.000 καθηγητές. Από την κατάργηση 100 σχολείων θα «εξοικονομήσουν» 1000 περίπου καθηγητές. Συνολικά θα καταργηθούν 3.000 θέσεις εργασίας.
Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων μαζί με τη δημιουργία πολυπληθών τμημάτων, την πλήρη εγκατάλειψη της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής Διδασκαλίας, την αύξηση του διδακτικού ωραρίου των καθηγητών και το μεγάλο κύμα συνταξιοδοτήσεων καθηγητών θα οδηγήσει στη μείωση κατά 20% του εκπαιδευτικού προσωπικού της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μέσα στην επόμενη τριετία. Είναι φανερό ότι δεκάδες χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί καταδικάζονται στην ανεργία και την εργασιακή αβεβαιότητα.
Έχει ιδιαίτερη σημασία, τέλος, να σταθούμε και στη σχεδιαζόμενη κατάργηση των Διαπολιτισμικών Γυμνασίων και Λυκείων της Αττικής και πιθανόν όλης της χώρας. Πάντως, τα τέσσερα διαπολιτισμικά σχολεία της Αττικής, στα οποία φοιτούν 800 περίπου μαθητές, σχεδιάζεται να καταργηθούν. Τα σχολεία αυτά έχουν σκοπό την υποδοχή νεοεισερχόμενων αλλοδαπών μαθητών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, τη συστηματική εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και την ομαλή ένταξη των μαθητών στο εκπαιδευτικό σύστημα και στην κοινωνία. Για την επίτευξη των στόχων αυτών στελεχώνονται με εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, με ειδική διαδικασία και προϋποθέσεις ένταξης, ενώ στο πλαίσιό τους λειτουργούν Τάξεις Υποδοχής, καθώς και άλλα προγράμματα που αποσκοπούν στην απρόσκοπτη ένταξη των μεταναστευτικής καταγωγής παιδιών στο εκπαιδευτικό σύστημα και στην αντιμετώπιση των δυσκολιών που συναντούν στη μάθησή τους.
Μελετώντας τον πίνακα με τα σχολεία που συνενώνονται ή καταργούνται στην Αττική διαπιστώνουμε ότι οι περιοχές που κατοικούνται από χαμηλότερα οικονομικά στρώματα δέχονται την πιο βάρβαρη επιδρομή της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, από τα 20 Γυμνάσια που λειτουργούν στο Δήμο Περιστερίου συνενώνονται τα 10.
Στην ίδια λογική, τα εσπερινά σχολεία, στα οποία φοιτούν εργαζόμενοι μαθητές, πλήττονται ιδιαίτερα. Μόνο στην Αττική 14 εσπερινά σχολεία συνενώνονται και 2 καταργούνται.
Οι επόμενες μέρες είναι πολύ κρίσιμες για το κατά πόσο θα υλοποιηθούν οι παραπάνω κυβερνητικοί σχεδιασμοί. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι εδώ και δύο μήνες περίπου αναπτύσσεται και δυναμώνει ένα ευρύτατο, πολύμορφο κίνημα κατά των συγχωνεύσεων / καταργήσεων σχολείων, που θέτει και γενικότερα ζητήματα αντιπαράθεσης προς την εκπαιδευτική και γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης. Η ευρύτερη δυνατή κινητοποίηση και αντίσταση της κοινωνίας στις συγχωνεύσεις/καταργήσεις σχολείων και τις περικοπές στην παιδεία δεν είναι «μάχη οπισθοφυλακής» ούτε «υπεράσπισης κεκτημένων». Είναι αγώνας για να δημιουργήσουμε το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας. Είναι αγώνας για ένα σχολείο που θα χωράει όλους τους μαθητές, όλους τους εκπαιδευτικούς, ολόκληρη τη γνώση.


* Ο Γρηγόρης Καλομοίρης είναι αντιπρόεδρος Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ

Τρόποι αξιοποίησης του βρόχινου νερού, ενός πολύτιμου αγαθού

                                                                                                                                                                                                                                     Από τα ψηλά στα χαμηλά. Ετσι πέφτει το νερό της βροχής, έτσι συναντάει το έδαφος, καθώς στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές της Ελλάδας βρέχει δύο - τρεις φορές περισσότερο σε σχέση με τις πεδινές. Ετσι πρέπει να σκεφτούμε εάν θέλουμε να αξιοποιήσουμε και να μη χάνουμε το νερό, ένα πολύτιμο αγαθό. Καθώς η λειψυδρία «χτυπάει» ήδη τη χώρα μας και στο μέλλον θα αποτελεί μία από τις πιο επώδυνες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών, το πρόβλημα της αξιοποίησης των βρόχινων νερών που πέφτουν στα βουνά γίνεται πολύ σημαντικό. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι «το 80% - 85% του συνολικού όγκου του επιφανειακού και υπόγειου νερού των πεδινών περιοχών κατεβαίνει από τις βροχές των ορεινών», όπως επισημαίνει ο δασολόγος - υδρολόγος δρ Γεώργιος Μπαλούτσος.
Η αξιοποίηση του ορεινού βρόχινου νερού παρουσιάζει δύο προβλήματα: το ένα έχει να κάνει με τον χρόνο και το άλλο με τον χώρο. Οι συντριπτικά μεγαλύτερες ποσότητες βροχής πέφτουν φθινόπωρο και χειμώνα. Τα χιόνια, που τροφοδοτούν με υγρασία καλύτερα από τη βροχή πέφτουν τον χειμώνα. Τα ρέματα έχουν πολύ νερό το φθινόπωρο και τον χειμώνα, λιγότερο την άνοιξη και συνήθως καθόλου το καλοκαίρι. Ομως, η μεγαλύτερη ζήτηση σε νερό είναι το καλοκαίρι. Αρα, η προσφορά είναι ετεροχρονισμένη της ζήτησης. «Το μεγαλύτερο μέρος του όγκου του νερού καταλήγει αχρησιμοποίητο στη θάλασσα και δεν είναι διαθέσιμο το καλοκαίρι, όταν οι ανάγκες σε νερό των πεδινών περιοχών είναι τεράστιες. Για παράδειγμα, τώρα τον χειμώνα, όλο το δίκτυο ρεμάτων του Πηνειού ποταμού στη Θεσσαλία έχει μεγάλη ροή, σε μερικές περιοχές πλημμυρίζει και ο όγκος αυτός καταλήγει αχρησιμοποίητος στη θάλασσα, ενώ οι ανάγκες του κάμπου για άρδευση τη θερινή περίοδο είναι τεράστιες. Το ίδιο παρατηρείται και στα ρέματα των περισσότερων νησιών του Αιγαίου», σημειώνει ο έμπειρος δασολόγος, που είχε διατελέσει τακτικός ερευνητής του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Ερευνας (ΕΘΙΑΓΕ). Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι το νερό πέφτει στα ορεινά, αλλά οι ανάγκες αξιοποίησής του βρίσκονται στα πεδινά, όπου είναι συγκεντρωμένες οι αγροτικές χρήσεις, οι πόλεις, η οικονομική δραστηριότητα. Αρα πρέπει να μεγιστοποιηθεί η ποσότητα που θα διαφυλάσσεται, ώστε να μην περνάει με ορμή για να πέσει στη θάλασσα... Αυτό το ορμητικό πέρασμα, που οφείλεται και στην υποβάθμιση των εδαφών των βουνών, παρασύρει όσο έδαφος έχει απομείνει και δημιουργεί εκτεταμένα και καταστροφικά πλημμυρικά φαινόμενα στις πεδινές περιοχές.
«Το νερό είναι κρίσιμο μέγεθος του δημόσιου πλούτου και βάση για αειφόρο ανάπτυξη. Είναι λοιπόν απαραίτητο να ληφθούν μέτρα για τη βαθμιαία συγκράτηση του βρόχινου χειμερινού νερού στο έδαφος και στους ταμιευτήρες των φραγμάτων, έτσι ώστε να φεύγει προς τα πεδινά λίγο λίγο, σαν από κλεψύδρα. Ετσι, θα έχουμε λίγο νερό στα ρέματα σχεδόν όλο τον χρόνο, αντί για πολύ νερό τον χειμώνα και ξεροχειμάρρους το καλοκαίρι», τονίζει ο δρ Μπαλούτσος.
Μέτρα αντιμετώπισηςΤι μέτρα μπορούν να ληφθούν; Από τα σπουδαιότερα είναι η κατασκευή φραγμάτων στην κοίτη ορεινών ρευμάτων, με σεβασμό στο περιβάλλον. Τα φράγματα τη βροχερή περίοδο επιτρέπουν τη ροή του νερού μόνο μετά την υπερχείλιση της «δεξαμενής» πίσω από αυτά. Στη συνέχεια, με το σταμάτημα των βροχών, ο ταμιευμένος όγκος νερού, μέσω ειδικού συστήματος βαθμιαίας αποστράγγισης ρέει προς τα πεδινά και μετακινούμενος από φράγμα σε φράγμα, διατηρεί τη ροή του ρέματος για μεγάλο χρονικό διάστημα την άνομβρη περίοδο. Τα φράγματα μειώνουν, επίσης, τις πλημμυρικές αιχμές. Παρόμοια συνεισφορά έχουν και τα μικρά ξυλοφράγματα κάθετα στην κοίτη ορεινών δασωμένων ρευμάτων. Συνεισφορά έχουν και έργα συλλογής του νερού της βροχής, λιμνοδεξαμενές και μικρότεροι ταμιευτήρες. Στα πολύ σημαντικά έργα εξοικονόμησης νερού περιλαμβάνεται επίσης η φύτευση βλάστησης κατά μήκος ενός ρέματος. Η παραρεμάτια βλάστηση δημιουργεί συνθήκες αποταμίευσης σημαντικού όγκου νερού στη ζώνη δίπλα στο ρέμα κατά τη βροχερή περίοδο. Προστατεύει, επίσης, τις όχθες από τη διάβρωση και αποτρέπει τα πλημμυρικά φαινόμενα.
Ελλειψη κονδυλίων για έργα υποδομήςΣτην Ελλάδα έχουμε εμπειρία από έργα συγκράτησης του βρόχινου νερού στα ορεινά. Για πολλές δεκαετίες η Δασική Υπηρεσία υλοποίησε χρήσιμα έργα σε πολλά βουνά. «Η ανάπτυξη της ορεινής Ελλάδας πέρασε σε μεγάλο βαθμό μέσα από το έργο της Δασικής Υπηρεσίας. Σήμερα, όμως, η Υπηρεσία έχει μεγάλα κενά και με δυσκολία μπορεί να ανταποκριθεί ακόμα και στα πιο άμεσα και στοιχειώδη καθήκοντά της», σημειώνει ο δρ Μπαλούτσος.
Στην εποχή μας, τα κονδύλια σπανίζουν για παρόμοια έργα υποδομής, ενώ το κράτος έχει εγκαταλείψει τα ορεινά δάση και τα βουνά γενικότερα, εκτός εάν πρόκειται για τουριστική αξιοποίηση. Κι όμως, σε ένα μελλοντικό πρόβλημα λειψυδρίας, το κόστος για την κοινωνία, αλλά και το περιβάλλον, μπορεί να είναι πολύ ψηλότερο από το να γίνονταν σήμερα ήπια μέτρα αξιοποίησης του νερού. Η περίπτωση της εκτροπής του Αχελώου είναι αποκαλυπτική.
«Τα έργα εξοικονόμησης νερού στα ορεινά της χώρας μας συμβάλλουν επιπλέον σημαντικά στη διαμόρφωση συνθηκών ισορροπίας και αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ νερού, εδάφους και βλάστησης. Η “τριάδα” αυτή, όταν υπάρχει σε κατάσταση αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης, συμβάλλει στη δημιουργία άριστων περιβαλλοντικών, οικολογικών, αισθητικών, περιηγητικών συνθηκών και ωφελειών», συμπληρώνει ο δρ Μπαλούτσος.

 Του ΓιαννηΕλαφρου       (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12/3)         

Μπρος-πίσω για τις Natura

ΥΠΟΧΩΡΗΣΕ Η ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΙΕΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

 

Της ΕΛΕΝΑΣ ΒΑΡΙΝΟΥ ( ΡΕΠΟΤΑΖ EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 10/3) 

 

Ενδίδοντας στις πιέσεις από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ η υπουργός Περιβάλλοντος πήρε για τέταρτη φορά πίσω τη διάταξη για την αρτιότητα δόμησης στις περιοχές Naturα, προκειμένου να αποσείσει τον κίνδυνο κυβερνητικών διαρροών στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τη βιοποικιλότητα.

 

Πιο καλή η μοναξιά... Τόσο η απαγόρευση «περαιτέρω κατάτμησης» των τεσσάρων στρεμμάτων που θεωρούνται άρτια προς δόμηση στις προστατευόμενες περιοχές όσο και η καταληκτική ημερομηνία (1η Μαρτίου 2011) για τις μετεγγραφές τίτλων ιδιοκτησίας στα υποθηκοφυλακεία αφαιρέθηκαν λίγες ώρες πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου, καθώς πυροδότησαν εκ νέου την αντίδραση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που κινήθηκε στα όρια της καταψήφισης του συγκεκριμένου άρθρου.
Η τελευταία διατύπωση προβλέπει πως «κατ' εξαίρεση θεωρούνται άρτια κατά παρέκκλιση γήπεδα έκτασης τουλάχιστον 4.000 τ.μ., τα οποία κατά τη δημοσίευση του παρόντος θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα, σύμφωνα με τις οικείες πολεοδομικές διατάξεις». Οι ιδιοκτήτες δηλαδή των 4 στρεμμάτων θα έχουν τη δυνατότητα να χτίσουν, βάσει των κείμενων προϋποθέσεων, μέχρι τη δημοσίευση του νέου νόμου.
Την επαναδιατύπωση της διάταξης ζήτησαν εκτός του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ Χρ. Πρωτόπαπα, οι Γ. Δριβελέγκας, Ν. Ζωίδης, Γ. Βούρος, Μ. Στρατάκης, Θ. Παπαγεωργίου, Αθανασία Μερεντίτη. Κατά της οριζόντιας ρύθμισης τάχτηκαν επίσης ο Κ. Γείτονας και η Αικατερίνη Περλεπέ-Σηφουνάκη. Επιφύλαξη στην ψήφιση του άρθρου διατύπωσαν ευθέως: ο Μιχ. Βαρβαρίγος, ο οποίος έθεσε ζήτημα συνταγματικής κατοχύρωσης, καθώς δεν προβλέπεται αποζημίωση των ιδιοκτητών που δεν καλύπτονται από την επίμαχη διάταξη. «Εξασφαλίζετε τεράστια πελατεία στα δικηγορικά γραφεία», είπε χαρακτηριστικά. Η Κατερίνα Μπατζελή, που υποστήριξε ότι η οριζόντια εφαρμογή του μέτρου οδηγεί σε σημαντικά οικιστικά προβλήματα. Ο Σπ. Μοσχόπουλος μίλησε για τα «τεράστια ποσά» που έχουν δαπανηθεί για την αγορά οικοπέδων, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί να αντέξει όλο αυτό το βάρος ο πολίτης». Μετέφερε, δε, σχόλιο συντοπίτη του, που αναρωτήθηκε: «Οι μελετητές εκτός από τον χρυσογέρακα δεν είδαν και τους ανθρώπους;»
Αιχμηρή εμφανίστηκε και η Τόνια Αντωνίου: «Για την ανεπάρκεια και την ανικανότητα του κράτους και των υπηρεσιών του, που δεν μπορούν να εκπονήσουν ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, τιμωρούμε τον πολίτη με οριζόντια ρύθμιση», είπε. Με τις αιτιάσεις των συναδέλφων του συντάχτηκε και ο πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, Κ. Καρτάλης, υπογραμμίζοντας ως αντίφασή του πως η ανάπτυξη μεγάλων τουριστικών εγκαταστάσεων σε εθνικούς δρυμούς θα οδηγήσει «στην οικολογική χρεοκοπία των ευαίσθητων περιοχών» και ζήτησε από την κυβέρνηση παρόμοια αυστηρότητα για «τις ρυθμίσεις που επιφέρουν σοβαρές ζημίες στο περιβάλλον».
Βελτιώσεις «μέχρι και την τελευταία στιγμή» ζήτησε και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης, τονίζοντας πως «το δάσος δεν θα μπορεί να προστατευθεί εάν ο άνθρωπος το βλέπει ως αντίπαλο». *

Για εννέα μήνες απόλυτη απαγόρευση οικοδομικών εργασιών στον υγροβιότοπο Βουρκαρίου!

Με τροποποίηση της Υπουργικής Απόφασης η οποία δημοσιεύτηκε ήδη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, παρατείνεται για εννέα μήνες όχι μόνο η αρχική αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών και έγκρισης εργασιών, αλλά και η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών στην περιοχή του υγροβιοτόπου του Βουρκαρίου. Η τροποποίηση  αυτή της Υπουργικής Απόφασης κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να καλυφθεί απόλυτα το πάγιο αίτημα της Μεγαρικής κοινωνίας για την προστασία του Βουρκαρίου και κατά το χρονικό μεσοδιάστημα μέχρι την τελική ψήφιση του Προεδρικού Διατάγματος που θα αλλάζει οριστικά τις χρήσεις γης στην περιοχή, καταργώντας τη βιομηχανική περιοχή.

Το σημαντικό στοιχείο σε αυτή τη νέα Υπουργική Απόφαση, η οποία βρίσκεται σε πλήρη σύμπνοια με τις εξαγγελθέντες προθέσεις του ΥΠΕΚΑ, είναι ότι απαγορεύει επιπρόσθετα και την εκτέλεση κάθε είδους οικοδομικών εργασιών στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων δηλαδή και των εργασιών σε ήδη αδειοδοτημένες κατασκευές στο Βουρκάρι.

Καμμία άλλη υποβάθμιση δεν επιτρέπεται πλέον στον τόπο μας!

Οι πολίτες των Μεγάρων, οι Σύλλογοι και οι φορείς που χρόνια τώρα αγωνίζονται για τη διάσωση και την αναβάθμιση της περιοχής, αισθάνονται ότι οι αγώνες και οι αγωνίες τους αποδίδουν συγκεκριμένα και καθαρά αποτελέσματα.

Με ιδαίτερο ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα θα προασπίσουμε αυτές τις πρώτες κατακτήσεις μας! 
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΑ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ!!

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΓΟΝΕΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ…

Γράφει ο Νίκος Τσιαντός

Η βαθιά οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας είναι φυσικό επακόλουθο να έχει την αντανάκλασή της και στα τοπικά μας δρώμενα. Εξάλλου ο «Καλλικράτης» που είναι αποτέλεσμα του Μνημονίου έχει ακριβώς σαν στόχο την υπέρογκη εξοικονόμηση (βλέπε ασφυκτική περικοπή - αφαίμαξη) πόρων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο «Καλλικράτης» λοιπόν, που εμφανίστηκε αρχικά ως διοικητική τάχα επανάσταση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, σιγά-σιγά γίνεται πλέον αντιληπτό από όλο και περισσότερους ότι δημιουργεί κατ’ ουσίαν μόνο νέα προβλήματα, καθώς είναι φανερό ότι υποβαθμίζονται κι άλλο οι μικροί Δήμοι που συγχωνεύτηκαν, ενώ παράλληλα δημιουργούνται επιπρόσθετα προβλήματα στους μεγάλους Δήμους που ενσωμάτωσαν τους μικρούς.

Τα αδιέξοδα είναι πλέον δεδομένα και δεν είναι μόνο οικονομικά. Οι μικροί Δήμοι μαραζώνουν και οι μεγάλοι νέοι Δήμοι που προέκυψαν από τις συγχωνεύσεις γιγαντώθηκαν τόσο πολύ με αποτέλεσμα να ασφυκτιούν και να επικρατεί στις διοικήσεις τους ένα πραγματικό αλαλούμ που δύσκολα θα αποκατασταθεί.

Η νέα διοίκηση του δήμου μας, του ενοποιημένου πλέον Δήμου Μεγαρέων, παρόλο που ανέλαβε τα ηνία με τους καλύτερους οιωνούς (συντριπτική νίκη, ευρεία αποδοχή κλπ), η αίσθησή μας είναι ότι δεν έχει ακόμη αντιληφθεί την κρισιμότητα των περιστάσεων. Έχουν περάσει κιόλας δύο μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της και έπειτα από τους πρώτους πανηγυρισμούς που ίσως δικαιολογημένα επικράτησαν, τώρα καταφεύγει σε συνεχείς επικοινωνιακές εξαγγελίες και κυρίως άγονες αντιπαραθέσεις με τη μείζονα αντιπολίτευση, η οποία βέβαια έχει κι αυτή εξίσου σημαντική ευθύνη για τη συνέχιση αυτής της απαράδεκτης και άκρως καταστροφικής για τον τόπο πρακτικής.

Aς αναφερθούμε όμως τώρα σε κάποια επιμέρους θέματα που είτε συζητήθηκαν ήδη είτε θα συζητηθούν στα αμέσως προσεχή δημοτικά συμβούλια:

- Η επιλογή του Συμπαραστάτη του Δημότη, μιας πράγματι αμφιβόλου χρησιμότητας θέσης που καθιερώνει ο «Καλλικράτης» και μάλιστα έμμισθης σε περίοδο άγριας λιτότητας και περικοπών, κωλυσιέργησε, δημιουργώντας πληθώρα εντάσεων και άγριων αντιπαραθέσεων, ενώ θα έπρεπε να γίνει χωρίς διαξιφισμούς και με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση μεταξύ των πέντε δημοτικών παρατάξεων που βρίσκονται σήμερα στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο. Να επισημάνουμε εδώ ότι ο κάθε επιλεγείς ως Συμπαραστάτης του Δημότη, πρέπει και μπορεί ασκώντας τις αρμοδιότητές του να λειτουργεί με ισοτιμία και δικαιοσύνη, χωρίς προκαταλήψεις και εξαρτήσεις από την εκάστοτε Διοίκηση, προκειμένου πράγματι ο δημότης να μπορεί να βρει έτσι ένα «αποκούμπι» στα προβλήματά του με τη Δημόσια Διοίκηση.

- Στην προτελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου εγκρίθηκαν οι προσλήψεις εποχικού προσωπικού για την καθαριότητα. Να συμφωνήσουμε ότι οι προσλήψεις αυτές μπορεί να είναι απαραίτητες για την καθαριότητα των δύο πόλεων (για να έχουμε καθαρές παραλίες, δρόμους, πλατείες, κάμπους, ρέματα κλπ) και θα δώσουν εργασία έστω και προσωρινή σε μερικούς συμπολίτες μας. Όμως η επιλογή αυτών των προσληφθέντων θα πρέπει να γίνει με αξιοκρατικά κριτήρια, μέσα από μία διαπαραταξιακή επιτροπή. Θα πρέπει οι επιλεγόμενοι να είναι μακροχρόνιοι άνεργοι και να απασχοληθούν αποκλειστικά και μόνο στην καθαριότητα.

- Μέχρι την 31^η Μαρτίου, με βάση το νόμο, θα πρέπει να έχει κατατεθεί και εγκριθεί ο προϋπολογισμός και το Πρόγραμμα Εκτελεστέων Έργων του Δήμου για το 2011. Οι αρμόδιες οικονομικές υπηρεσίες που ήδη καταρτίζουν το σχέδιο, θα πρέπει να λάβουν υπόψη εκτός από τα οικονομικά δεδομένα που είναι οπωσδήποτε περιορισμένα και τις επιμέρους προτάσεις των τοπικών συμβουλίων. Το σχέδιο του προϋπολογισμού και το πρόγραμμα των έργων δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μας να είναι μία απλή συρραφή και επικαιροποίηση των αντιστοίχων των προηγουμένων ετών. Είναι τώρα πλέον αναγκαίο να ληφθούν υπόψη οι προτάσεις των τοπικών φορέων αλλά και των υπόλοιπων δημοτικών παρατάξεων, προκειμένου να καταρτιστεί ένας συμμετοχικός προϋπολογισμός, ρεαλιστικός και πραγματοποιήσιμος.

- Μεταφέροντας την απαίτηση πολλών συμπολιτών μας, θα θέλαμε επίσης να επαναλάβουμε για ακόμα μια φορά ότι η νέα δημοτική αρχή πρέπει άμεσα να προχωρήσει στην υλοποίηση θεσμικών έργων που δεν έχουν κανένα οικονομικό κόστος. Η έγκριση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Μεγάρων μπορεί και πρέπει να γίνει άμεσα και δε φτάνουν μόνο οι προσωπικές παρεμβάσεις προς τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς. Απαιτείται οργανωμένη κινητοποίηση και πίεση από όλους τους κοινωνικούς φορείς του Δήμου μας.

- Για τη Νέα Πέραμο αλλά και για τα Μέγαρα, το πρόβλημα της διέλευσης των βαρέων οχημάτων από τον κεντρικό δρόμο της πόλης πρέπει επιτέλους να λυθεί. Οι κάτοικοι ασφυκτιούν και ο κίνδυνος που ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή είναι πράγματι πολύ μεγάλος.

- Εξήγγειλε τέλος ο κ. Δήμαρχος ότι έχει έρθει σε συζητήσεις με τον ΟΣΕ για την κατασκευή ισόπεδου κόμβου στο Γεφυράκι και ότι προχωρούν οι διαδικασίες. Τέτοιες συζητήσεις με τον ΟΣΕ όμως κ. Δήμαρχε η προηγούμενη διοίκηση είχε κάνει πολλές, εντούτοις όμως το πρόβλημα αυτό δε λύθηκε. Για την επίλυσή του προτείνουμε στη νέα διοίκηση του Δήμου να επικαιροποιήσει τη μελέτη της Νομαρχίας (εφόσον αυτή υπάρχει, και αν δεν υπάρχει να αρχίσει την εκπόνησή της από την αρχή), και το έργο να ενταχθεί στο νέο, υπό κατάρτιση Πρόγραμμα Εκτελεστέων Έργων για να κατασκευαστεί μέσα στο 2011. Αποτελεί έργο άμεσης ανάγκης. Οι δαπάνες δε νομίζουμε ότι είναι πολύ μεγάλες και εν πάση περιπτώσει ας χαρακτηριστεί το έργο ως άμεσης προτεραιότητας και κάποια άλλα μικρότερα έργα ας προγραμματιστούν για το επόμενο έτος.

Κλείνοντας θα θέλαμε να τονίσουμε και πάλι, ότι οι πολίτες του νέου Δήμου μας αντιλαμβάνονται τα στενά πλαίσια στα οποία κινείται η νέα δημοτική αρχή και ως εκ τούτου -τουλάχιστον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα- είναι διατεθειμένοι και θα δώσουν πίστωση χρόνου βάζοντας τον πήχη των προσδοκιών τους χαμηλότερα. Όμως όλοι περιμένουν λιγότερες εξαγγελίες, αποφυγή άγονων αντιπαραθέσεων και περισσότερη προσπάθεια για την υλοποίηση των αναγκαίων έργων με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και των πολιτών.

Στις δύσκολες ημέρες οι εξουσίες για να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τη σκληρή πραγματικότητα δε απαιτείται να έχουν μόνο δυνατή φωνή, απαιτείται να έχουν και τεντωμένα αυτιά…