Να αυξήσουμε τις αντιστάσεις μας

Γράφει ο Νίκος Τσιαντός

Διανύουμε ήδη τις πρώτες ημέρες της δεύτερης δεκαετίας του 21^ου αιώνα. Το νέο έτος, το 2011, επιβαρυμένο απ’ τα δεινά του προηγούμενου, όλοι εκτιμούν ότι μπορεί να είναι ακόμη χειρότερο. Κυβερνώντες και όλα σχεδόν τα μεγάλα και κρατικοδίαιτα μέσα ενημέρωσης, μας βομβαρδίζουν ότι τάχα φταίμε όλοι και ότι έρχονται και νέα μέτρα, ενώ παράλληλα μας μαυρίζουν την ψυχή γεμίζοντάς μας περίτεχνα με ενοχή.

Ιστορικά ο ερχομός του νέου έτους μας γέμιζε αισιοδοξία και ελπίδα πως όλα θα βελτιωθούν, πως όλα θα πάνε καλύτερα. Δυστυχώς όμως αυτή τη φορά οι πολίτες, οι εργαζόμενοι και οι νέοι διακατέχονται από αισθήματα αμφισβήτησης, ανασφάλειας, θυμού και φόβου.

Εκτός όμως από την απαισιόδοξη πλευρά των παραπάνω διαπιστώσεων υπάρχει από την άλλη και η αισιόδοξη, και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι μια μεγάλη μερίδα πολιτών ξεπερνώντας τις λογικές του μονόδρομου, αντιστέκονται και κατανοούν ότι υπάρχει πλέον και άλλος δρόμος. Συνειδητοποιούν ότι η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα με το δυνάμωμα των αντιστάσεών μας.

Η μοιρολατρία, ότι τα νέα μέτρα θα επιβληθούν παρά τις όποιες ενέργειες, παρεμβάσεις, και αντιστάσεις από τη δικής μας πλευρά, αρχίζει τώρα να ξεπερνιέται. Αυτό είναι λογικό, γιατί όταν πλέον γνωρίζουμε ότι θα μας αφαιρεθούν κι άλλα κεκτημένα (και όχι μόνο από το εισόδημά μας), αν το αποδεχτούμε πάλι μοιρολατρικά τότε το μόνο που κάνουμε είναι να κάνουμε πιο εύκολα τα πράγματα γι αυτούς και πιο δύσκολα για τις ζωές μας.

Όσο οι αντιστάσεις μας αυξάνονται και δυναμώνουν, τόσο τα νέα επώδυνα μέτρα δεν έρχονται, και αντί αυτών αναζητούνται άλλες λύσεις, πιο ανώδυνες…

Με άλλα λόγια η ενδυνάμωση των αντιστάσεών μας είναι ίσως η μόνη ελπίδα που μπορεί να επανακαθορίσει τις εξελίξεις προς μια προοδευτική και κοινωνική κατεύθυνση, επωφελή για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τη νέα γενιά.

Το δυνάμωμα των αντιστάσεών μας, αν επίσης συνοδευτεί από ένα πλαίσιο εναλλακτικών προτάσεων για την ανάπτυξη της απασχόλησης, μπορεί σίγουρα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να απαλλαχτούμε από την κηδεμονία του Μνημονίου και να βαδίσουμε σε μια προοδευτική λύση προς όφελος και των εργαζομένων αλλά και του τόπου γενικότερα.

Σε τοπικό επίπεδο από τη νέα Δημοτική Αρχή οι πολίτες αναμένουν την υπέρβαση. Ο ρόλος πλέον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε αυτές τις κρίσιμες και ιστορικές στιγμές για την πατρίδα μας, πρέπει να ξεφύγει από τις λογικές της διαχείρισης. Η νέα Δημοτική Αρχή είναι ανάγκη τώρα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, να ξεπεράσει τον εαυτό της και να επιμεληθεί ενός βιώσιμου αναπτυξιακού εναλλακτικού προγράμματος για την ευρύτερη περιοχή μας. Οι ασφαλτοστρώσεις, τα μικρά έργα ανάπλασης και βιτρίνας και οι δημόσιες σχέσεις επιβάλλεται τώρα να μείνουν στο παρελθόν.

Οι νέοι μας, οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες και προπάντων οι άνεργοι της περιοχής μας περιμένουν από τη νέα Δημοτική Αρχή να δραστηριοποιηθεί στην κατεύθυνση της ανάδειξης και ανάπτυξης της περιοχής μας, αξιοποιώντας τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, και με τις πράξεις και τις ενέργειές της να πιέσει την κεντρική εξουσία για την εξεύρεση πόρων για την υλοποίηση εκείνων των αναπτυξιακών έργων που όχι μόνο θα αυξήσουν την απασχόληση αλλά θα αποτελέσουν και παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

Προτάσεις υπάρχουν πολλές. Προέχει η συνεργασία με τους τοπικούς φορείς και προπάντων η δημοκρατική διαβούλευση για την εξαγωγή των βέλτιστων λύσεων και προοπτικών, και μετέπειτα η πιστή τήρηση της εφαρμογής τους.

Ο νέος Δήμαρχος στη σύντομη ομιλία του κατά την τελετή ορκωμοσίας μας διαβεβαίωσε ότι δε θα μας απογοητεύσει. Το ευχόμαστε. Η κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2011 και η τοποθέτηση των κατάλληλων συνεργατών στις κατάλληλες θέσεις θα είναι το πρώτο στοίχημα για τις όποιες προθέσεις του. Ίδωμεν.

Και κάτι τελευταίο ως υστερόγραφο:

Διαπιστώνεται από πρόσφατες μελέτες ότι οι όποιες απόψεις, θέσεις και προτάσεις σε βάθος ενός δεκαοκτάμηνου είναι κατά 80% επαναλαμβανόμενες. Είναι φυσικό λοιπόν αυτό να ισχύει και για τις δικές μας τελευταίες αρθογραφίες.

Η επανάληψη όμως δεν είναι κατ’ ανάγκη ούτε εξ’ ορισμού λανθασμένη. Αντιθέτως, μπορεί να αποβεί χρήσιμη καθώς η περισσότερη εμβάθυνση και η καλύτερη εμπέδωση των θεμάτων μας πλησιάζει στην αλήθεια, και μας ωθεί να την υπερασπιστούμε αυξάνοντας -και αυτό είναι το ζητούμενο- τις αντιστάσεις μας!

Κατά τη διδακτική αρχή άλλωστε «η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης».