Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/09/2011 ΑΥΓΗ
Άθλια προπαγάνδα με πλήρη διαστρέβλωση της αλήθειας έχει εξαπολύσει το οικονομικό- πολιτικό-κοινωνικό κατεστημένο για το μέγεθος και τις δαπάνες του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα.
Στόχος είναι η εξάλειψη της παρουσίας του δημόσιου τομέα σε οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα, καθώς και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
Με κεντρικά συνθήματα: «λιγότερο κράτος», «υπερτροφικό κράτος», «το αναποτελεσματικό κράτος», «το δυσβάσταχτο κόστος του δημόσιου τομέα», «ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων», ο νεοφιλελευθερισμός, ως επίσημη και κυρίαρχη ιδεολογία της άρχουσας τάξης επιδιώκει να μειώσει στο ελάχιστο το Δημόσιο από οποιοδήποτε οικονομικό τομέα, ακόμα και από αυτούς που είναι εθνικής και στρατηγικής σημασίας, (παιδεία, υγεία, αξιοποίηση φυσικών πόρων, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.) και να λειτουργεί έτσι ελεύθερα και ανεξέλεγκτα η αγορά και οι νόμοι της.
Δηλαδή να είναι ελεύθερη και ανεξέλεγκτη, η εκμετάλλευση ανθρώπων και πόρων.
Στην Ελλάδα σήμερα και σε αυτόν τον αγώνα -προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους- έχουν στρατευθεί διάφορες οικονομικές, πολιτικές και επιστημονικές δυνάμεις με τη συνδρομή του κυρίαρχου ιδεολογικού μηχανισμού ζύμωσης και κατασκευής συναίνεσης που είναι τα ΜΜΕ, με σκοπό να προετοιμασθεί το έδαφος και να παρθούν σκληρά μέτρα, όχι για μια πραγματική εξυγίανση και αναβάθμιση του δημοσίου τομέα, αλλά για την συρρίκνωση, τον ακρωτηριασμό του και το ξεπούλημα των κερδοφόρων κομματιών του στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όλα αυτά επιχειρούνται με μια καλοσχεδιασμένη παραπλάνηση (με διαστρέβλωση της αλήθειας) και ζύμωση της κοινής γνώμης έτσι ώστε να περάσει πιο «εύπεπτα» στην κοινή γνώμη η διάλυση και το ξεπούλημα του Δημόσιου Τομέα (Δ.Τ.).
Οι φορείς και ενορχηστρωτές της προπαγάνδας
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος (δήλωσε ότι χρειάζεται το αναγκαίο πολιτικό σθένος για να καταργήσουμε θέσεις, οργανισμούς και φορείς του δημοσίου από το πελατειακό και υπερτροφικό κράτος, ώστε να μην πτωχεύσουμε συλλογικά και ατομικά), η Μιράντα Ξαφά, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και πρώην σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη (χαρακτήρισε υπερτροφικό και αναποτελεσματικό τον δημόσιο τομέα, τονίζοντας ότι θα πρέπει να συρρικνωθεί το κράτος και να γίνουν απολύσεις), η Ντόρα Μπακογιάννη πρώην υπουργός της Ν.Δ. και νυν αρχηγός του κόμματος «Δημοκρατική Συμμαχία» (πρότεινε να απολυθεί το 1/3 των Δ.Υ.), ο Στέφανος Μάνος, πρώην υπουργός της Ν.Δ. και «μόνιμος παρουσιαστής» στα ΜΜΕ (πρότεινε να απολυθούν 350.000-400.000 δημόσιοι υπάλληλοι), ο Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ (θεωρεί το 30% του σημερινού κράτους περιττό και πρότεινε μεταξύ άλλων την άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ και τον περιορισμό του διδακτικού προσωπικού), ο Φίλιππος Σαχινίδης, νυν υφυπουργός Οικονομικών (δήλωσε ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να συντηρεί πλέον το Δ.Τ και επιπλέον ο δημόσιος τομέας είναι υπερτροφικός, μίζερος, δεν εξυπηρετεί τον πολίτη και το κυριότερο δεν υπάρχουν χρήματα πλέον να τον συντηρούμε). Και βέβαια οι τελευταίες προκλητικές και άθλιες δηλώσεις του υπουργού της κυβέρνησης Ανδρέα Λοβέρδου, ότι δέκα εκατ. Έλληνες πληρώνουν ένα εκατ. εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα.
Εδώ θα πρέπει να παρατηρήσουμε από τις παραπάνω δηλώσεις ότι όταν μίλησε ο εκπρόσωπος της εργοδοτικού κατεστημένου (Δασκαλόπουλος), αμέσως συντάχθηκαν ξοπίσω του αρκετοί επιστημονικοί και πολιτικοί υπηρέτες του κοινωνικού-οικονομικού κατεστημένου.
Στενός συμπαραστάτης και όχημα για αυτήν την προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης τα ΜΜΕ, τα οποία διέδιδαν τα αποτελέσματα έκθεσης του κέντρου μελετών και ερευνών του ΕΒΕΑ (Εμπορικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο), την οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρός του (περιφερόμενος αναλυτής σε όλα τα κανάλια και σχεδόν σε όλα τα δελτία ειδήσεων) κ. Μίχαλος, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ξεπερνούσε το 1.100.000, ενώ διάφορες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 1.5000.000 άτομα ή και περισσότερα.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα «κίτρινων» και αμφιλεγόμενων δημοσιευμάτων την ίδια εποχή είναι:
Εφημερίδα «Ημερησία»: «έφτασαν το 1,1 εκατ. Οι δημόσιοι υπάλληλοι. Γέμισε το δημόσιο με υπαλλήλους», ενώ σε άλλο σημείο η εφημερίδα αναφέρει «ο αριθμός του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων στο Δημόσιο προκαλεί ίλιγγο και δικαιολογεί τη δεινή θέση που έχει περιέλθει η οικονομία της χώρας».
Εφημερίδα «Έθνος»: «ένας στους δέκα Έλληνες έχει εργασιακή σχέση με το δημόσιο, είτε ως μόνιμος υπάλληλος, είτε ως εποχικός, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ. Το υπεράριθμο των δημοσίων υπαλλήλων χαρακτηρίζεται από το ΕΒΕΑ ως βασική αιτία της δεινής οικονομικής κατάστασης που έχει περιέλθει η χώρα λόγω της υψηλής μισθοδοσίας των κρατικών υπαλλήλων...».
Την ίδια περίοδο και ενώ στον προϋπολογισμό του κράτους υπολογιζόταν ότι πρέπει να πληρωθούν περίπου 760.000 υπάλληλοι, διαδιδόταν παντού, ακόμα και από την κυβέρνηση, ότι είναι άγνωστος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, ότι δεν ξέρουμε τι να πούμε στην τρόικα και ότι χρειαζόταν γι’ αυτό απογραφή.
Με βάση τις παραπάνω δηλώσεις, εκτιμήσεις, αναλύσεις και δημοσιεύματα, ήταν πολύ εύκολο -μιας και ο στόχος είχε προεπιλεγεί- να κατασκευασθεί ο μεγάλος ένοχος και να παρθούν άμεσα και σκληρά μέτρα, για να σωθεί η πατρίδα: «Το υπερτροφικό κράτος με τις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες, που όμοιό του δεν υπάρχει στην Ε.Ε., και οι υπεράριθμοι και πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ο ένοχος για τα ελλείμματα και το χρέος».
Βρήκαν με αυτή τη συνεχή, ψεύτικη και χυδαία προπαγάνδα μια κατασκευασμένη «βολική αλήθεια», για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν την «αναγκαιότητα» εφαρμογής αυτών των επαίσχυντων μέτρων (μειώσεις μισθών, απολύσεις) σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων, προφανώς να δημιουργήσουν ενοχές στους ίδιους και τις οικογένειές τους, αλλά και να στρέψουν τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα εναντίον τους. Παράλληλα, να ζυμώσουν το κοινωνικό σύνολο ότι τα μέτρα που προτείνονται και θα πάρουν σε βάρος της ανάπτυξης της χώρας, με το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας, είναι σωστά και θα σώσουν την πατρίδα.
Δύο εβδομάδες μετά την έκθεση του ΕΒΕΑ υπογραφόταν από την ελληνική κυβέρνηση το Μνημόνιο που ως γνωστόν περιελάμβανε βίαια μέτρα σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων (οριζόντιες περικοπές μισθών, περικοπή δώρων, συντάξεις να περιστέλλονται και τις θέσεις εργασίας τους να απειλούνται άμεσα).
Στόχος είναι η εξάλειψη της παρουσίας του δημόσιου τομέα σε οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα, καθώς και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
Με κεντρικά συνθήματα: «λιγότερο κράτος», «υπερτροφικό κράτος», «το αναποτελεσματικό κράτος», «το δυσβάσταχτο κόστος του δημόσιου τομέα», «ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων», ο νεοφιλελευθερισμός, ως επίσημη και κυρίαρχη ιδεολογία της άρχουσας τάξης επιδιώκει να μειώσει στο ελάχιστο το Δημόσιο από οποιοδήποτε οικονομικό τομέα, ακόμα και από αυτούς που είναι εθνικής και στρατηγικής σημασίας, (παιδεία, υγεία, αξιοποίηση φυσικών πόρων, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.) και να λειτουργεί έτσι ελεύθερα και ανεξέλεγκτα η αγορά και οι νόμοι της.
Δηλαδή να είναι ελεύθερη και ανεξέλεγκτη, η εκμετάλλευση ανθρώπων και πόρων.
Στην Ελλάδα σήμερα και σε αυτόν τον αγώνα -προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους- έχουν στρατευθεί διάφορες οικονομικές, πολιτικές και επιστημονικές δυνάμεις με τη συνδρομή του κυρίαρχου ιδεολογικού μηχανισμού ζύμωσης και κατασκευής συναίνεσης που είναι τα ΜΜΕ, με σκοπό να προετοιμασθεί το έδαφος και να παρθούν σκληρά μέτρα, όχι για μια πραγματική εξυγίανση και αναβάθμιση του δημοσίου τομέα, αλλά για την συρρίκνωση, τον ακρωτηριασμό του και το ξεπούλημα των κερδοφόρων κομματιών του στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όλα αυτά επιχειρούνται με μια καλοσχεδιασμένη παραπλάνηση (με διαστρέβλωση της αλήθειας) και ζύμωση της κοινής γνώμης έτσι ώστε να περάσει πιο «εύπεπτα» στην κοινή γνώμη η διάλυση και το ξεπούλημα του Δημόσιου Τομέα (Δ.Τ.).
Οι φορείς και ενορχηστρωτές της προπαγάνδας
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος (δήλωσε ότι χρειάζεται το αναγκαίο πολιτικό σθένος για να καταργήσουμε θέσεις, οργανισμούς και φορείς του δημοσίου από το πελατειακό και υπερτροφικό κράτος, ώστε να μην πτωχεύσουμε συλλογικά και ατομικά), η Μιράντα Ξαφά, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και πρώην σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη (χαρακτήρισε υπερτροφικό και αναποτελεσματικό τον δημόσιο τομέα, τονίζοντας ότι θα πρέπει να συρρικνωθεί το κράτος και να γίνουν απολύσεις), η Ντόρα Μπακογιάννη πρώην υπουργός της Ν.Δ. και νυν αρχηγός του κόμματος «Δημοκρατική Συμμαχία» (πρότεινε να απολυθεί το 1/3 των Δ.Υ.), ο Στέφανος Μάνος, πρώην υπουργός της Ν.Δ. και «μόνιμος παρουσιαστής» στα ΜΜΕ (πρότεινε να απολυθούν 350.000-400.000 δημόσιοι υπάλληλοι), ο Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ (θεωρεί το 30% του σημερινού κράτους περιττό και πρότεινε μεταξύ άλλων την άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ και τον περιορισμό του διδακτικού προσωπικού), ο Φίλιππος Σαχινίδης, νυν υφυπουργός Οικονομικών (δήλωσε ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να συντηρεί πλέον το Δ.Τ και επιπλέον ο δημόσιος τομέας είναι υπερτροφικός, μίζερος, δεν εξυπηρετεί τον πολίτη και το κυριότερο δεν υπάρχουν χρήματα πλέον να τον συντηρούμε). Και βέβαια οι τελευταίες προκλητικές και άθλιες δηλώσεις του υπουργού της κυβέρνησης Ανδρέα Λοβέρδου, ότι δέκα εκατ. Έλληνες πληρώνουν ένα εκατ. εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα.
Εδώ θα πρέπει να παρατηρήσουμε από τις παραπάνω δηλώσεις ότι όταν μίλησε ο εκπρόσωπος της εργοδοτικού κατεστημένου (Δασκαλόπουλος), αμέσως συντάχθηκαν ξοπίσω του αρκετοί επιστημονικοί και πολιτικοί υπηρέτες του κοινωνικού-οικονομικού κατεστημένου.
Στενός συμπαραστάτης και όχημα για αυτήν την προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης τα ΜΜΕ, τα οποία διέδιδαν τα αποτελέσματα έκθεσης του κέντρου μελετών και ερευνών του ΕΒΕΑ (Εμπορικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο), την οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρός του (περιφερόμενος αναλυτής σε όλα τα κανάλια και σχεδόν σε όλα τα δελτία ειδήσεων) κ. Μίχαλος, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ξεπερνούσε το 1.100.000, ενώ διάφορες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 1.5000.000 άτομα ή και περισσότερα.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα «κίτρινων» και αμφιλεγόμενων δημοσιευμάτων την ίδια εποχή είναι:
Εφημερίδα «Ημερησία»: «έφτασαν το 1,1 εκατ. Οι δημόσιοι υπάλληλοι. Γέμισε το δημόσιο με υπαλλήλους», ενώ σε άλλο σημείο η εφημερίδα αναφέρει «ο αριθμός του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων στο Δημόσιο προκαλεί ίλιγγο και δικαιολογεί τη δεινή θέση που έχει περιέλθει η οικονομία της χώρας».
Εφημερίδα «Έθνος»: «ένας στους δέκα Έλληνες έχει εργασιακή σχέση με το δημόσιο, είτε ως μόνιμος υπάλληλος, είτε ως εποχικός, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ. Το υπεράριθμο των δημοσίων υπαλλήλων χαρακτηρίζεται από το ΕΒΕΑ ως βασική αιτία της δεινής οικονομικής κατάστασης που έχει περιέλθει η χώρα λόγω της υψηλής μισθοδοσίας των κρατικών υπαλλήλων...».
Την ίδια περίοδο και ενώ στον προϋπολογισμό του κράτους υπολογιζόταν ότι πρέπει να πληρωθούν περίπου 760.000 υπάλληλοι, διαδιδόταν παντού, ακόμα και από την κυβέρνηση, ότι είναι άγνωστος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, ότι δεν ξέρουμε τι να πούμε στην τρόικα και ότι χρειαζόταν γι’ αυτό απογραφή.
Με βάση τις παραπάνω δηλώσεις, εκτιμήσεις, αναλύσεις και δημοσιεύματα, ήταν πολύ εύκολο -μιας και ο στόχος είχε προεπιλεγεί- να κατασκευασθεί ο μεγάλος ένοχος και να παρθούν άμεσα και σκληρά μέτρα, για να σωθεί η πατρίδα: «Το υπερτροφικό κράτος με τις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες, που όμοιό του δεν υπάρχει στην Ε.Ε., και οι υπεράριθμοι και πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ο ένοχος για τα ελλείμματα και το χρέος».
Βρήκαν με αυτή τη συνεχή, ψεύτικη και χυδαία προπαγάνδα μια κατασκευασμένη «βολική αλήθεια», για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν την «αναγκαιότητα» εφαρμογής αυτών των επαίσχυντων μέτρων (μειώσεις μισθών, απολύσεις) σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων, προφανώς να δημιουργήσουν ενοχές στους ίδιους και τις οικογένειές τους, αλλά και να στρέψουν τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα εναντίον τους. Παράλληλα, να ζυμώσουν το κοινωνικό σύνολο ότι τα μέτρα που προτείνονται και θα πάρουν σε βάρος της ανάπτυξης της χώρας, με το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας, είναι σωστά και θα σώσουν την πατρίδα.
Δύο εβδομάδες μετά την έκθεση του ΕΒΕΑ υπογραφόταν από την ελληνική κυβέρνηση το Μνημόνιο που ως γνωστόν περιελάμβανε βίαια μέτρα σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων (οριζόντιες περικοπές μισθών, περικοπή δώρων, συντάξεις να περιστέλλονται και τις θέσεις εργασίας τους να απειλούνται άμεσα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου