Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση!

Γράφει ο Νίκος Τσιαντός

Τις γιορτινές ημέρες είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους χαρωπούς και αισιόδοξους. Άντ’ αυτού φέτος σε όλη την κοινωνία, στους εργαζόμενους, στα νέα παιδιά διακρίνει κανείς μια θλίψη που δύσκολα μπορεί να κρυφτεί, αλλά και μία διάχυτη απαισιοδοξία που συνοδεύεται από φόβο και θυμό συνάμα.

Θεωρούσαμε ότι το 2010 θα μας προσέδιδε κάτι καλύτερο σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Θα το αποχαιρετίσουμε όμως σε λίγες ημέρες έχοντας να θυμόμαστε ότι ήταν το χειρότερο έτος της νεότερης ιστορίας μας, αφού μας έφερε πολλά δεινά. Στις μέρες του αφαιρέθηκαν από τους εργαζόμενους κατακτήσεις χρόνων και η κοινωνική μας ζωή, συλλογικά και ατομικά, ακολούθησε ένα πρωτοφανές πισωγύρισμα.

Η ονομαστική μείωση μισθών και συντάξεων, η μεγάλη αύξηση της ανεργίας κυρίως στους νέους, το κλείσιμο πολλών μικρών επιχειρήσεων και καταστημάτων, η κατακόρυφη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας, η μείωση του εισοδήματος των αγροτών, η ακρίβεια και η ανέχεια από την μία, και η αύξηση της κερδοφορίας των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων από την άλλη, δεν συνιστούν ισοβαρή καταμερισμό των συνεπειών της κρίσης.

Οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι όλοι πρέπει να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης στην οποία περιήλθε «ως δια μαγείας» η χώρα μας. Στην πραγματικότητα όμως συμβάλλουμε ολοένα και περισσότερο οι μικροί και οι μικρομεσαίοι, ενώ οι έχοντες και κατέχοντες, οι τοκογλύφοι και αυτοί που πλούτισαν από τις μίζες και τα κλεμμένα βρίσκονται διαρκώς στο απυρόβλητο.

Η κυβέρνηση, με την αγαστή συνεργασία των μεγαλοεκδοτών και των μεγαλοκαναλαρχών, κατάφερε αρχικά να πείσει το λαό μας ότι όλοι μαζί πρέπει να συμμετάσχουμε σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια διεξόδου από την κρίση. Αυτό το έωλο επιχείρημα σε συνδυασμό με την ισοπεδωτική συνοδευτική επικρατούσα πρακτική των πρώτων μηνών της υπογραφής του Μνημονίου δυστυχώς έπιασαν τόπο και οι πολίτες πείστηκαν σε πρώτη φάση.

Η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου όμως στη γενική απεργία της 15^ης του Δεκέμβρη φανερώνει ότι τα επιχειρήματα των κυβερνώντων αποδυναμώνονται. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών πλέον συνειδητοποιεί και απαιτεί την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.

Προσπερνώντας διασπαστικές κινήσεις συνδικαλιστικών ηγεσιών οι πολίτες συμμετέχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις επιζητώντας πρώτα από όλα την ενότητα των εργαζομένων. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει! Η ενότητα σε αντιμνημονιακή βάση διαφαίνεται πλέον ξεκάθαρη.

Για να μην είναι το 2011 χειρότερο από το 2010, οι εργαζόμενοι, το φοιτητικό κίνημα, η νέα γενιά πρέπει επιτέλους να ξεπεράσουν τις διασπαστικές κινήσεις των πολιτικών και των συνδικαλιστικών τους ηγεσιών και να απαιτήσουν εδώ και τώρα εναλλακτικές λύσεις διεξόδου από την κρίση μέσα από την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδυνάτων και των χαμηλών εισοδημάτων, την εφαρμογή δίκαιου φορολογικού συστήματος, και φυσικά την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους των τόκων των αποπληρωμένων κεφαλαίων παλιότερων δανείων (τα οποία έτσι κι αλλιώς έχουμε ήδη χρυσοπληρώσει με τα ληστρικά επιτόκια με τα οποία δανειστήκαμε).

 Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία των εργαζομένων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την διεκδίκηση μιας συνολικότερης αναδιοργάνωσης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και των στόχων της Ευρώπης των λαών.

Σε πολιτικό επίπεδο τέλος, θα πρέπει η Αριστερά να βρει επιτέλους το δρόμο της ενότητας και της συνεργασίας για να πείσει τον κόσμο που απείχε από τις πρόσφατες  εκλογές ότι υπάρχει η άλλη, η εναλλακτική λύση, αλλά και να επιζητήσει παράλληλα να βρεθεί μαζί με τους πολίτες που άρχισαν να αποδεσμεύονται από τις παλαιωμένες λογικές και πρακτικές των κομμάτων που κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες και οδήγησαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και το λαό μας στην απόγνωση και την εξαθλίωση.