(Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/03/2011 AYΓΗ )
Συνέντευξη στην Ελένη Τσερεζόλε
Πρόεδρος του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου Μεσογείου, ο Θανάσης Αναπολιτάνος αναλύει στην "Αυγή" της Κυριακής τους πραγματικούς κινδύνους που συνεπάγεται η σεισμική επικινδυνότητα και μιλάει για την κατάρρευση των απολυτοτήτων και των βεβαιοτήτων περί δήθεν ασφαλών πυρηνικών αντιδραστήρων. Παράλληλα, προειδοποιεί για τις δυνατότητες της πυρηνικής βιομηχανίας, με "την τρομερή προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων που κάνει μέσα από τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει".
* Τι σημαίνει ο μεγάλος σεισμός της Ιαπωνίας στο θέμα των πυρηνικών σταθμών ενέργειας;
Τα όσα τραγικά συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Ιαπωνία με τις αλλεπάλληλες εκρήξεις στους αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού Φουκουσίμα Ι, αποτελούν άλλη μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει ασφαλής πυρηνική ενέργεια. Θα πει κανείς ότι αυτά έγιναν μετά από ένα ισχυρότατο σεισμό κι ένα φονικό τσουνάμι. Ποιος όμως μπορεί να εμποδίσει να εξελιχθούν φυσικά φαινόμενα; Προσέξτε κάτι: Η σεισμικότητα μιας περιοχής δεν έχει αλλάξει με όρους ιστορικού χρόνου. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι η σεισμική επικινδυνότητα, λόγω ακριβώς των αλλαγών που έχουν επέλθει στον τρόπο ζωής των σύγχρονων ανθρώπων.
Άκουγα πρόσφατα τον υπεύθυνο σχεδιασμού των μέτρων ασφαλείας του σταθμού της Φουκουσίμα: «Νομίζαμε ότι είχαμε κάνει όλα όσα έπρεπε για να αντιμετωπίσουμε ένα τσουνάμι, μετά από ισχυρό σεισμό. Αυτό που έγινε όμως ήταν πέρα από τις προβλέψεις μας». Συμπέρασμα: απολυτότητες και βεβαιότητες περί ασφαλών πυρηνικών αντιδραστήρων που ακούγονταν με απίστευτη ξιπασιά μέχρι πριν λίγες μέρες από ορισμένους ειδικούς, υπέρμαχους της πυρηνικής ενέργειας, τέλος. Είναι οι ίδιοι «ειδικοί επιστήμονες» που από την πρώτη στιγμή και όλες αυτές τις μέρες εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις μας πιο καθησυχαστικοί -αν και φανερά αμήχανοι- ακόμα και από τους Ιάπωνες αξιωματούχους, παρά τα γεγονότα που έρχονταν την επόμενη στιγμή να τους διαψεύσουν. Βλέποντάς τους θυμήθηκα έναν φίλο καθηγητή, ειδικό κι αυτόν στον τομέα του, που ξεκινώντας την ομιλία του σε ένα Συνέδριο είχε πει: «Είμαι ειδικός, αλλά σας λέω να είστε επιφυλακτικοί με τους ειδικούς. Και όσο πιο ειδικοί είναι, να είστε πιό πολύ επιφυλακτικοί».
* Ο μεγάλος σεισμός μπορεί να αποτελέσει πλήγμα στην επιχειρηματολογία όσων υποστηρίζουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις για παραγωγή ενέργειας;
Είναι σαφές ότι η πυρηνική βιομηχανία μετά από όσα συνέβησαν στην Ιαπωνία, που είναι μητρόπολη της πυρηνικής τεχνολογίας, υφίσταται τεράστιο πλήγμα. Ήδη οι πολιτικές ηγεσίες σε όλο τον Κόσμο, πιεσμένες από την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά και από τους εύλογα ανησυχούντες πολίτες τους, δείχνουν να προβληματίζονται και αναγκάζονται να πάρουν μέτρα. Θλιβερή εξαίρεση η Τουρκία, καθώς ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας δήλωσε ότι θα προχωρήσουν στο πυρηνικό τους πρόγραμμα, καθώς οι δικοί τους αντιδραστήρες θα είναι σύγχρονοι, ενώ οι γιαπωνέζικοι λειτουργούσαν με τεχνολογία 1971. Προκαλεί η αλαζονεία των δηλώσεων αυτών. Προκαλεί όμως εντύπωση και η παθητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν μας ικανοποιεί η θέση ότι η Ελλάδα δεν θα κατασκευάσει πυρηνικούς σταθμούς, κι αυτό γιατί δεν αρκεί κάτι τέτοιο. Χρειάζεται επιτέλους να παρθούν πολιτικές πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο για την αποτροπή εγκατάστασης νέων πυρηνικών σταθμών στη γειτονιά μας. Κι ας μην μας πουν ότι είναι κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας να κατασκευάζει πυρηνικούς σταθμούς. Δεν μας πείθουν. Όχι μόνο γιατί με την απλή λογική δεν μπορεί να είναι κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας να υπονομεύει το μέλλον άλλων χωρών. Αλλά και γιατί όσοι επικαλούνται αυτό το επιχείρημα αυτοαναιρούνται με τη στάση τους, όπως, για παράδειγμα, στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Πολλές ελπίδες στηρίζω πάντως στο αντιπυρηνικό κίνημα, το οποίο αναμένεται να έχει μιά καινούργια ανάπτυξη. Μην ξεχνάμε όμως και τη δύναμη που έχει η πυρηνική βιομηχανία, καθώς και την τρομερή προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων που κάνει μέσα από τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει ακριβώς γι' αυτό το σκοπό.
* Ακούγοντας τις ειδήσεις αυτές τις ημέρες, πολλές φορές δεν μπορούσαμε να βγάλουμε συμπέρασμα. Πόσο αξιόπιστες είναι; Ή, πώς μπορούν να επαληθευθούν;
Πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι η πυρηνική βιομηχανία όταν κατ' επανάληψη έχει συλληφθεί να ψεύδεται ή και να αποκρύπτει στοιχεία; Όλα ξεκινάνε από το μεγάλο πλεονέκτημα της πυρηνικής ενέργειας: τη μεγάλη πυκνότητα της παραγόμενης ηλεκτρικής ισχύος. Αυτό είναι όμως ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο μειονέκτημά της. Γιατί ακριβώς σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν μεγαλύτεροι κίνδυνοι, μεγαλύτερη εξάρτηση, λιγότερη δημοκρατία, λιγότερη διαφάνεια. Για την ακρίβεια, καθόλου δημοκρατία και διαφάνεια.
Τον Φεβρουάριο 2009 αποκαλύφθηκε στη γαλλική τηλεόραση «το σκάνδαλο της μολυσμένης Γαλλίας», που αφορά στην ανεξέλεγκτη απόθεση ή και χρησιμοποίηση ως αδρανών 300 εκατομμυρίων τόνων ραδιενεργών καταλοίπων από την εξόρυξη του ουρανίου σε χώρους που είναι προσβάσιμοι στους πολίτες. Δείτε το, κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και είναι άκρως διδακτικό για τις περιβαλλοντικές «ευαισθησίες», τις «ευαισθησίες» για την Υγεία και τη «διαφανή» συμπεριφορά της κορυφαίας στον Κόσμο πυρηνικής βιομηχανίας, σε μία χώρα που πολλοί ίσως θεωρούν πρότυπο για το πώς έχει επιλύσει το ενεργειακό της πρόβλημα.
* Τι σημαίνει ο μεγάλος σεισμός της Ιαπωνίας στο θέμα των πυρηνικών σταθμών ενέργειας;
Τα όσα τραγικά συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Ιαπωνία με τις αλλεπάλληλες εκρήξεις στους αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού Φουκουσίμα Ι, αποτελούν άλλη μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει ασφαλής πυρηνική ενέργεια. Θα πει κανείς ότι αυτά έγιναν μετά από ένα ισχυρότατο σεισμό κι ένα φονικό τσουνάμι. Ποιος όμως μπορεί να εμποδίσει να εξελιχθούν φυσικά φαινόμενα; Προσέξτε κάτι: Η σεισμικότητα μιας περιοχής δεν έχει αλλάξει με όρους ιστορικού χρόνου. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι η σεισμική επικινδυνότητα, λόγω ακριβώς των αλλαγών που έχουν επέλθει στον τρόπο ζωής των σύγχρονων ανθρώπων.
Άκουγα πρόσφατα τον υπεύθυνο σχεδιασμού των μέτρων ασφαλείας του σταθμού της Φουκουσίμα: «Νομίζαμε ότι είχαμε κάνει όλα όσα έπρεπε για να αντιμετωπίσουμε ένα τσουνάμι, μετά από ισχυρό σεισμό. Αυτό που έγινε όμως ήταν πέρα από τις προβλέψεις μας». Συμπέρασμα: απολυτότητες και βεβαιότητες περί ασφαλών πυρηνικών αντιδραστήρων που ακούγονταν με απίστευτη ξιπασιά μέχρι πριν λίγες μέρες από ορισμένους ειδικούς, υπέρμαχους της πυρηνικής ενέργειας, τέλος. Είναι οι ίδιοι «ειδικοί επιστήμονες» που από την πρώτη στιγμή και όλες αυτές τις μέρες εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις μας πιο καθησυχαστικοί -αν και φανερά αμήχανοι- ακόμα και από τους Ιάπωνες αξιωματούχους, παρά τα γεγονότα που έρχονταν την επόμενη στιγμή να τους διαψεύσουν. Βλέποντάς τους θυμήθηκα έναν φίλο καθηγητή, ειδικό κι αυτόν στον τομέα του, που ξεκινώντας την ομιλία του σε ένα Συνέδριο είχε πει: «Είμαι ειδικός, αλλά σας λέω να είστε επιφυλακτικοί με τους ειδικούς. Και όσο πιο ειδικοί είναι, να είστε πιό πολύ επιφυλακτικοί».
* Ο μεγάλος σεισμός μπορεί να αποτελέσει πλήγμα στην επιχειρηματολογία όσων υποστηρίζουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις για παραγωγή ενέργειας;
Είναι σαφές ότι η πυρηνική βιομηχανία μετά από όσα συνέβησαν στην Ιαπωνία, που είναι μητρόπολη της πυρηνικής τεχνολογίας, υφίσταται τεράστιο πλήγμα. Ήδη οι πολιτικές ηγεσίες σε όλο τον Κόσμο, πιεσμένες από την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά και από τους εύλογα ανησυχούντες πολίτες τους, δείχνουν να προβληματίζονται και αναγκάζονται να πάρουν μέτρα. Θλιβερή εξαίρεση η Τουρκία, καθώς ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας δήλωσε ότι θα προχωρήσουν στο πυρηνικό τους πρόγραμμα, καθώς οι δικοί τους αντιδραστήρες θα είναι σύγχρονοι, ενώ οι γιαπωνέζικοι λειτουργούσαν με τεχνολογία 1971. Προκαλεί η αλαζονεία των δηλώσεων αυτών. Προκαλεί όμως εντύπωση και η παθητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν μας ικανοποιεί η θέση ότι η Ελλάδα δεν θα κατασκευάσει πυρηνικούς σταθμούς, κι αυτό γιατί δεν αρκεί κάτι τέτοιο. Χρειάζεται επιτέλους να παρθούν πολιτικές πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο για την αποτροπή εγκατάστασης νέων πυρηνικών σταθμών στη γειτονιά μας. Κι ας μην μας πουν ότι είναι κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας να κατασκευάζει πυρηνικούς σταθμούς. Δεν μας πείθουν. Όχι μόνο γιατί με την απλή λογική δεν μπορεί να είναι κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας να υπονομεύει το μέλλον άλλων χωρών. Αλλά και γιατί όσοι επικαλούνται αυτό το επιχείρημα αυτοαναιρούνται με τη στάση τους, όπως, για παράδειγμα, στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Πολλές ελπίδες στηρίζω πάντως στο αντιπυρηνικό κίνημα, το οποίο αναμένεται να έχει μιά καινούργια ανάπτυξη. Μην ξεχνάμε όμως και τη δύναμη που έχει η πυρηνική βιομηχανία, καθώς και την τρομερή προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων που κάνει μέσα από τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει ακριβώς γι' αυτό το σκοπό.
* Ακούγοντας τις ειδήσεις αυτές τις ημέρες, πολλές φορές δεν μπορούσαμε να βγάλουμε συμπέρασμα. Πόσο αξιόπιστες είναι; Ή, πώς μπορούν να επαληθευθούν;
Πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι η πυρηνική βιομηχανία όταν κατ' επανάληψη έχει συλληφθεί να ψεύδεται ή και να αποκρύπτει στοιχεία; Όλα ξεκινάνε από το μεγάλο πλεονέκτημα της πυρηνικής ενέργειας: τη μεγάλη πυκνότητα της παραγόμενης ηλεκτρικής ισχύος. Αυτό είναι όμως ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο μειονέκτημά της. Γιατί ακριβώς σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν μεγαλύτεροι κίνδυνοι, μεγαλύτερη εξάρτηση, λιγότερη δημοκρατία, λιγότερη διαφάνεια. Για την ακρίβεια, καθόλου δημοκρατία και διαφάνεια.
Τον Φεβρουάριο 2009 αποκαλύφθηκε στη γαλλική τηλεόραση «το σκάνδαλο της μολυσμένης Γαλλίας», που αφορά στην ανεξέλεγκτη απόθεση ή και χρησιμοποίηση ως αδρανών 300 εκατομμυρίων τόνων ραδιενεργών καταλοίπων από την εξόρυξη του ουρανίου σε χώρους που είναι προσβάσιμοι στους πολίτες. Δείτε το, κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και είναι άκρως διδακτικό για τις περιβαλλοντικές «ευαισθησίες», τις «ευαισθησίες» για την Υγεία και τη «διαφανή» συμπεριφορά της κορυφαίας στον Κόσμο πυρηνικής βιομηχανίας, σε μία χώρα που πολλοί ίσως θεωρούν πρότυπο για το πώς έχει επιλύσει το ενεργειακό της πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου