Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Ομιλία του Γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ, Δημήτρη Βίτσα στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ στην Κομοτηνή στις 27/1/2012

Αγαπητές και αγαπητοί Σύνεδροι, από το βήμα του Συνεδρίου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων θέλω να χαιρετίσω τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης  που σε τραγικά δύσκολους καιρούς, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αγωνίζονται να κρατήσουν όρθιους τους Δήμους απέναντι στην ασκούμενη πολιτική κοινωνικής και εργασιακής καταστροφής μέσα από μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις. Αυτή η πολιτική επεμβαίνει βίαια στο εισόδημα και στα δικαιώματα, επιτίθεται στο δικαίωμα στην εργασία, την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς προς το χειρότερο τον κοινωνικό ρόλο και τη δημοκρατική φύση της Αυτοδιοίκησης.
Χαιρετίζουμε τους συναγωνιστές Δημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους που στάθηκαν δίπλα στη χειμαζόμενη κοινωνία στο θέμα των χαρατσιών. Μπήκαν μπροστά, άνοιξαν δρόμους πρωτοβουλιών, πέτυχαν σημαντικές νίκες. Στάθηκαν μαζί με τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ, υπερασπίστηκαν τη δουλειά τους.
Σε όλο το προηγούμενο και σε όλο το επόμενο διάστημα ο ρόλος της κάθε Δημοτικής Αρχής δε θα κρίνεται απλά στην ιεράρχηση και τη σωστή επιλογή των λύσεων για τα προβλήματα σε τοπικό επίπεδο, αλλά κύρια στις συγκρούσεις που είναι διατεθειμένη να κάνει με την ασκούμενη πολιτική, με την κεντρική εξουσία, με τα μεγάλα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και με τα μικρά ιδιωτικά συμφέροντα και τις συνήθειες που παράγει ένα σάπιο, αντικοινωνικό, αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα.
Οι αποφάσεις του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ θα κριθούν τώρα στη συνείδηση του δοκιμαζόμενου λαού μας, αλλά και στο μέλλον από την ανασκόπηση της δραματικής περιόδου για τη χώρα μας. Κριτήριο δεν θα είναι οι διαπιστώσεις, όπου μπορεί χωρίς κόστος να συμφωνήσουν όλοι, ούτε ο πίνακας “αιτημάτων” προς την κεντρική εξουσία που ήδη έχουν εκφραστεί χωρίς να βρουν αποδέκτη.
Κριτήριο θα είναι η απόφαση για ριζική στροφή σε δράση και νοοτροπία, η απόφαση για μαχητική πρωτοβουλία, συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους πολίτες, στην καθημερινότητα, τις ανάγκες και τα κινήματα για την επιβίωση, την ανασύσταση του κοινωνικού ιστού, την ανατροπή των πολιτικών της μνημονιακής πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την ενωτική του πρόταση προς όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας, την σοσιαλιστική Αριστερά, καταθέτει το πρόγραμμα εναλλακτικής διεξόδου με υποκείμενο ένα πλατύ μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων και με διακύβευμα τη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό είναι το αντίπαλο δέος στην κυβέρνηση και τις δύο Τρόϊκες, αυτό είναι το πεδίο συνάντησης για τις ζωντανές μάχιμες δυνάμεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του συνδικαλισμού, των κινημάτων νεολαίας, των αυτόνομων κινήσεων πολιτών, των ανέργων και όσων περιθωριοποιούνται και εξαθλιώνονται οικονομικά και κοινωνικά από την κρίση.
Μιλώντας για την Τ.Α. σήμερα περισσότερο παρά ποτέ πρέπει να κινηθεί πάνω σε πέντε βασικούς άξονες.
Άξονας 1ος. Κοινωνική πολιτική ανακούφισης των θιγόμενων από την κρίση.
Άξονας 2ος. Δράσεις μείωσης του κόστους ζωής με παράλληλη βελτίωση της ποιότητας ζωής και δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης.
Άξονας 3ος. Αναπτυξιακή πολιτική με βάση τα  δυναμικά χαρακτηριστικά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής. Απαίτηση ανάπτυξης δυναμικού προγράμματος δαπανών υπέρ της κοινωνίας και δημοσίων επενδύσεων.
Άξονας 4ος. Οργανωτική και παραγωγική ανασυγκρότηση των υπηρεσιών του Δήμου ως βάση της επιτυχίας των παραπάνω αξόνων.
Άξονας 5ος. Δημοκρατία και συμμετοχή.
Όλα τα παραπάνω και στη προσπάθεια εφαρμογής τους, σημαίνουν σύγκρουση. Σύγκρουση με την μνημονιακή πολιτική, σύγκρουση με τον Καλλικράτη.
Ένα χρόνο σχεδόν από την λειτουργία του, όλες μας οι εκτιμήσεις, ριζικές διαφωνίες και αντιρρήσεις για τον Καλλικράτη, έχουν δικαιωθεί, ότι δηλαδή πρόκειται για μια αντιδημοκρατική συντηρητική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση, που θα κάνει ακόμη πιο γραφειοκρατικό το θεσμό, μακριά από τους πολίτες και τις ανάγκες τους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μετατρέπεται καθημερινά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό ή μικρό κράτος, απρόσωπο και απόμακρο από τον πολίτη. Με τις συνενώσεις που έγιναν, καταστρατηγούνται οι έννοιες της άμεσης δημοκρατίας, της συμμετοχής και της αμεσότητας. Ενισχύεται σε τοπικό επίπεδο η έννοια της πολιτικής αλλοτρίωσης, η απομάκρυνση και η αποξένωση των πολιτών από την εξουσία.
Η πολιτική του μνημονίου επιχειρείται μέσω του Καλλικράτη. Η εκχώρηση του δημοσίου χώρου και των δημοσίων δραστηριοτήτων μέσω ΣΔΙΤ ή παρόμοιων κατασκευασμάτων, είναι ασύμβατη με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Στον ένα χρόνο εφαρμογής του Καλλικράτη, οι παραπάνω διαδικασίες ξεπέρασαν και τις όποιες δυσάρεστες προβλέψεις μας.
Επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται πολιτικές άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες και λοιπά) και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και εμπορευματοποίηση του δημοσίου χώρου (ΗΛΙΟΣ, ΣΔΙΤ και λοιπά).
Ταυτόχρονα, οι μαζικές απολύσεις των εργαζομένων στους Δήμους και στο Δημόσιο σε συνδυασμό με τις λόγω μνημονίου άγριες περικοπές 3 δις ευρώ από θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως το 2013, θα έχει σαν αποτέλεσμα την διάλυση ολόκληρων Υπηρεσιών των Δήμων σε κρίσιμους τομείς. Κοινωνικές Υπηρεσίες Πρόνοιας, Καθαριότητα, Πράσινο, Παιδικοί Σταθμοί, «Βοήθεια στο Σπίτι», θα συρρικνωθούν μέχρι εξαφανίσεως.
Και στα οικονομικά ιδιαίτερα η εκτίμησή μας ότι ο Καλλικράτης είναι η εφαρμογή του μνημονίου στην Αυτοδιοίκηση και το όχημα για την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών, έχει απολύτως δικαιωθεί. Τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης, έχουν φτάσει σε οριακά για την επιβίωσή της όρια.
Αρκεί κάποιος να αξιολογήσει το στοιχείο εκείνο σύγκρισης των τριών τελευταίων χρόνων των προϋπολογισμών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και θα διαπιστώσει ότι τα έσοδά της από το κράτος μειώνονται στο εκπληκτικό ποσοστό που προσεγγίζει το 60%. Στον καλλικράτειο χρόνο και στον επόμενο, οι μειώσεις αγγίζουν το 40% και πλέον.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση παραμένει επιτακτική ανάγκη. Ιδιαίτερα στις μέρες μας που όλα επαναπροσδιορίζονται. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να είναι αναπτυξιακή διέξοδος και ανάχωμα στην ανεργία. Είναι ο μόνος δημόσιος φορέας που έχει ακόμη τις προϋποθέσεις να υλοποιεί γρήγορα και αποτελεσματικά παρόμοιες πρωτοβουλίες. Είναι ο φορέας εκείνος που ασκεί πολιτισμό, κοινωνική πολιτική και βρίσκεται κοντά στον πολίτη. Όλες οι διεθνείς θεωρητικές και εμπερι8ρικές μελέτες συνδυάζουν την αποκέντρωση και την ανάπτυξη.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να παραμείνει βασικός μοχλός κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τρόικα και των ελληνικών κυβερνήσεων, τα αλλεπάλληλα μνημόνια και ο Καλλικράτης, μεγέθυναν τα υπάρχοντα προβλήματα, οδηγούν σε κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, υπερφορολόγηση των πολιτών, απολύσεις και ιδιωτικοποίηση των Δημόσιων Υπηρεσιών γενικού κοινωνικού ενδιαφέροντος. Αυτές οι πολιτικές πρέπει να ανατραπούν στην πράξη και η Αυτοδιοίκηση οφείλει να πρωτοστατήσει και να σταθεί αλληλέγγυα σε δράσεις και κινήσεις συνδικάτων, φορέων και πολιτών που το επιδιώκουν.
Οι αγώνες που σφραγίστηκαν από την δυναμική παρουσία ενός πλειοψηφικού κοινωνικού – πολιτικού ρεύματος στις πλατείες των πόλεων όλων των Δήμων που εκπροσωπείτε ως Δημοτικές Αρχές, επικοινωνούν με τους αγώνες σε όλες τις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Δεν αποτελούν «εσωτερικό θέμα», δεν κλείνονται στην εσωστρέφεια, δεν υποκύπτουν στα διλήμματα που ζητάνε θυσίες για το ευρώ ή τρέφουν αυταπάτες για την δραχμή. Οι αγώνες για την ανατροπή των μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ωριμάζουν νέους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ώστε να πληρώσει το κεφάλαιο και οι κερδοσκόποι την κρίση και όχι οι εργαζόμενοι.
Κανείς μόνος του στην κρίση. Καμιά χώρα μόνη της στην κρίση. Διεθνιστική αλληλεγγύη των δυνάμεων της εργασίας για την προοδευτική διέξοδο από την κρίση.
Η μοναδική ελπίδα είναι οι ενωτικοί πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες από την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής συναίνεσης που εκφράζεται από την ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία, κυβέρνηση που δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους κύκλους του οικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και τα διαπλεκόμενα μιντιακά συγκροτήματα. Η δημιουργία κινήματος με στόχους την κατάργηση της νέας δανειακής σύμβασης, την ανατροπή της συγκυβέρνησης και αυτής της πολιτικής και την αναγκαία συγκρότηση και συμπαράταξη όλων των αριστερών – αντινεοφιλελεύθερων – αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι επιτακτική για την αλλαγή στη χώρα μας.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Η ανάγκη ενός εναλλακτικού θεσμικού πλαισίου

 
 
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Του Σπύρου Τζόκα*
Η μοναδική ελπίδα είναι οι ενωτικοί πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής συναίνεσης που εκφράζεται από την ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία με πρωθυπουργό τον συστημικό τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο (μεταλλαγμένου σοσιαλιστικού, συντηρητικού και φιλελεύθερου με γαρνιτούρα την ακροδεξιά) κυβέρνηση, που δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους κύκλους του οικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και τα διαπλεκόμενα μιντιακά συγκροτήματα. Η δημιουργία κινήματος με στόχους την κατάργηση της νέας δανειακής σύμβασης, την ανατροπή της συγκυβέρνησης και αυτής της πολιτικής και την αναγκαία συγκρότηση και συμπαράταξη όλων των αριστερών - αντινεοφιλελεύθερων - αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι επιτακτική για την αλλαγή στη χώρα μας.

ΠΡΩΤΟ: ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ:
Η αποτροπή των πολιτικών άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λπ.).
Η υπεράσπιση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων και η αγωνιστική αντίσταση στις διαλυτικές ρυθμίσεις για την εφεδρεία και τις απολύσεις, τη συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και τη μείωση των μισθών.
Η αποτροπή της «κινεζοποίησης» μέσω της ΕΟΣ (Εθνικής Οικονομικής Συνεργασίας) μέσα από τη συγκρότηση ενός μετώπου Αυτοδιοίκησης, κοινωνίας και εργαζομένων.
Η διεκδίκηση γενναίας αύξησης των διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ, ισότιμα σε Δήμους και Περιφέρειες, μέσα από τη ριζική αναδιάρθρωσή του.
Η αγωνιστική διεκδίκηση της εφαρμογής του Συντάγματος (άρθρο 103, απόδοση πόρων και αρμοδιοτήτων) απέναντι στις καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης έχουν μείωση των θεσμοθετημένων κρατικών αποδόσεων προς την Αυτοδιοίκηση που αγγίζει το -50% μεταξύ 2009-2012.

ΔΕΥΤΕΡΟ: ΕΜΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ:
Εναλλακτικό θεσμικό πλαίσιο: Παραμένει πάντα επιτακτική η ανάγκη για μια ενιαία, ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση του κράτους και των αυτοδιοικητικών θεσμών. Αυτό θα γίνει με την ανατροπή του "Καλλικράτη" και την αντικατάστασή του από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα εγκαθιδρύει μια δημοκρατική, αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση με ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους. Να γίνει η Τ.Α. ουσιαστικός παράγοντας που συμβάλλει στην ισόρροπη ανάπτυξη με την αντιμετώπιση των τεράστιων ανισοτήτων που εμφανίζονται μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, να γίνει φορέας κοινωνικής και οικονομικής προόδου, φορέας ουσιαστικής κοινωνικής συμμετοχής, δημοκρατίας και διαφάνειας. Τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας μεταρρύθμισης ή ενός εναλλακτικού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας προς τον «Καλλικράτη» θα πρέπει να είναι:
* Ακριβής κοστολόγηση & χρηματοδότηση των αρμοδιοτήτων της Τ.Α.
* Εξάλειψη της θλιβερής πραγματικότητας του Δήμου - επαίτη.
* Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου που προωθεί την ανταποδοτικότητα, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των δραστηριοτήτων της Τ.Α.
* Ισχυρός - λαϊκός - αποτελεσματικός δήμος.
* Συμμετοχή - άμεση δημοκρατία - αμεσότητα - εγγύτητα - επικουρικότητα και όχι αποξένωση των πολιτών.
* Η αποκέντρωση με την έννοια της πολιτικής δημοκρατίας, συμμετοχής, δηλαδή, του πολίτη στις διαδικασίες συναπόφασης στη γειτονιά του και, συνεπώς, ενεργοποίησης του. Η έννοια δηλ. των μικρών ανθρώπινων βάσεων, όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις.
* Η ενίσχυση των θεσμών λαϊκής συμμετοχής ελέγχου & λογοδοσίας των τοπικών αρχών.
* Η καθιέρωση της απλής αναλογικής για την αντιστοίχιση των οργάνων της αυτοδιοίκησης με τη λαϊκή βούληση.
* Οι αναγκαίες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της, για να ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και οι έλεγχοι σκοπιμότητας των αποφάσεών της. Η επεξεργασία σχεδίων τοπικής ανάπτυξης με προτεραιότητα το κοινωνικό όφελος και όχι τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του δήμου. Βασικοί άξονες μιας τέτοιας κατεύθυνσης είναι η υπεράσπιση της κατοικίας, του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος από τις επιθέσεις της νεοφιλελεύθερης αγοράς, η προώθηση κοινωνικής πολιτικής ενάντια σε κάθε μορφή αποκλεισμών, η υποστήριξη ευπαθών κοινωνικών ομάδων, οι ανοιχτές θεραπευτικές κοινότητες, η ένταξη των μεταναστών. Αυτά δεν είναι απλά ζητήματα πολιτικής επιλογής, είναι μια πάλη ιδεολογικής ηγεμονίας απέναντι στον κοινωνικό συντηρητισμό, ο οποίος αλληλοτροφοδοτείται με νεοφιλελεύθερα επικοινωνιακά σχέδια: επιχειρήσεις - «σκούπα», «σώματα πολιτών» για τη συνοικιακή ασφάλεια, πάνοπλα στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά σώματα, κάμερες σε δρόμους και σε σχολεία.
Στόχος ενός συνολικού εναλλακτικού θεσμικού πλαισίου πρέπει να είναι όχι ο κομματικός, αυτοδιοικητικός αλλά ο αριστερός αυτοδιοικητικός. Αυτός που παρεμβαίνει στα δρώμενα της πόλης στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα και δημιουργεί συνθήκες κινήματος. Η αυτοδιοίκηση μπορεί να μην είναι η ίδια κίνημα, αλλά οι αριστεροί αυτοδιοικητικοί οφείλουν να δημιουργούν κίνημα. Οφείλουμε, συνεπώς, να έχουμε διαρκώς στη σκέψη μας μια Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του Πολίτη, η οποία να λειτουργεί ως λαϊκή εξουσία, να είναι αγωνιστική και διεκδικητική και να είναι οικονομικά επαρκής για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Να συνδέουμε την Τ.Α. με τα κινήματα πόλης, με συλλογικότητες φεμινιστικού χαρακτήρα και κάθε μορφής προοδευτικές και ριζοσπαστικές συλλογικότητες κοινωνικού, οικολογικού και πολιτιστικού χαρακτήρα.

* Ο Σπύρος Τζόκας είναι μέλος του Δ.Σ. της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας - ΚΕΔΕ), π. δήμαρχος Καισαριανής

"ΑΥΓΗ"

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Η αυτοδιοίκηση και ο «Καλλικράτης» ένα χρόνο μετά (Μέρος Α')

 
 
Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/01/2012 ΑΥΓΗ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*
Με αφορμή την ολοκλήρωση ενός χρόνου από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» στην αυτοδιοίκηση και ενόψει του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ στις 27 και 28 Ιανουαρίου 2012 (το πρώτο από την εφαρμογή του "Καλλικράτη") θα επιχειρήσω να απαριθμήσω, χωρίς να ιεραρχήσω, κάποιες γενέθλιες σκέψεις που κατά την ταπεινή μου γνώμη μπορεί να είναι χρήσιμες στον προβληματισμό και στη διαμόρφωση σταθερής άποψης των συναγωνιστών και συναγωνιστριών στην αυτοδιοίκηση.
Πρώτον: Ξεκινώντας από μια γενική εκτίμηση θα λέγαμε ότι σήμερα, μετά την επιβολή από την τρόικα του Μνημονίου και από τις εγχώριες πολιτικές και οικονομικές ελίτ του Μεσοπρόθεσμου, των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου και του Δεκεμβρίου και ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη», η χώρα και η Αυτοδιοίκηση ζουν ένα ζοφερό παρόν, χωρίς ορατές προοπτικές βελτίωσης για το μέλλον.
Οι προβλέψεις μας, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Ένα χρόνο σχεδόν μετά τη λειτουργία του, όλες μας οι εκτιμήσεις, ριζικές διαφωνίες και αντιρρήσεις για τον «Καλλικράτη» έχουν δικαιωθεί, ότι δηλαδή πρόκειται για μια αντιδημοκρατική, συντηρητική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση, που θα κάνει ακόμη πιο γραφειοκρατικό τον θεσμό, μακριά από τους πολίτες και τις ανάγκες τους.
Δεύτερον: Ο “Καλλικράτης” αποδεικνύεται ότι έρχεται να συμπληρώσει τον “Καποδίστρια” και να αλλοιώσει την πεμπτουσία της Τ.Α., την άμεση δημοκρατία, τη λαϊκή συμμετοχή και, συνεπώς, τη λαϊκή εξουσία. Η Τ.Α. μετατρέπεται καθημερινά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό ή μικρό κράτος, απρόσωπο και απόμακρο από τον πολίτη.
Με τις συνενώσεις που έγιναν καταστρατηγούνται οι έννοιες της άμεσης δημοκρατίας, της συμμετοχής και της αμεσότητας. Ενισχύεται και σε τοπικό επίπεδο η έννοια της πολιτικής αλλοτρίωσης, η απομάκρυνση και η αποξένωση των πολιτών από την εξουσία. Δημιουργούνται διάφορα κρατίδια, τα οποία προκαλούν έναν έντονο συγκεντρωτισμό και απομακρύνουν τον πολίτη από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην επαρχία, όπου ζωντανά χωριά με δραστηριότητα μαράζωσαν.
Συμπερασματικά ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» υπάρχει σαφές πρόβλημα στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, της συλλογικότητας και της πολιτικής δημοκρατίας. Η αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σταδιακά σε διοίκηση.
Τρίτον: Η αντιδημοκρατικότητα του νόμου επιβεβαιώνεται καθημερινά: Από τους κανονισμούς και τον τρόπο λειτουργίας των Δημοτικών Συμβουλίων, τα οποία τείνουν να έχουν διακοσμητικό ρόλο, από τη συρρίκνωση των σχολικών επιτροπών και τον ουσιαστικό ακρωτηριασμό τους, από την κατάργηση των ΝΠΔΔ και της ευρείας συμμετοχής σʼ αυτά, από τη συγκρότηση και τη λειτουργία των επιτροπών, από τη συγκρότηση της Γενικής Συνέλευσης και του Δ.Σ. των συλλογικών οργάνων της αυτοδιοίκησης - (ΠΕΔΑ - ΚΕΔΕ) - και των συνακόλουθων αποκλεισμών και άλλα πολλά που διαπιστώνουμε καθημερινά οι αυτοδιοικητικοί.
Αξίζει να σημειώσουμε πως οι καλλικρατικοί δήμοι ενισχύθηκαν, τουλάχιστον τυπικά, με περισσότερες από 220 αρμοδιότητες, ενώ πάνω από 300 αρμοδιότητες πέρασαν με την εφαρμογή του προγράμματος στις αιρετές περιφέρειες, ενώ παραδόξως υπήρξε δραστική μείωση κονδυλίων. Αυτό είχε ως προφανές αποτέλεσμα να μην λειτουργούν ούτε οι στοιχειώδεις και αναγκαίες αρμοδιότητες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τραγέλαφος των μαθητών, καθώς δεύτερο ισχυρό πλήγμα, μετά τη στέρηση των βιβλίων, κινδυνεύουν να δεχθούν οι 200.000 μαθητές του σχολικού έτους 2011-2012. Μετά το πρωτοφανές πρόβλημα που προέκυψε με τη μη έγκαιρη διάθεση των σχολικών βιβλίων, όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν ότι ακολουθεί το μείζον ζήτημα της μεταφοράς τους στα σχολεία. Οι μαθητές κινδυνεύουν από τη νέα χρονιά να στερηθούν τα μεταφορικά μέσα. Κάποια μπαλώματα ούτε σαν ασπιρίνες δεν λογίζονται.
Τέταρτον: Το κράτος δεν είχε ούτε έχει το κριτήριο του προτέρου έντιμου βίου απέναντι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι σχέσεις κράτους και Αυτοδιοίκησης, μεταπολεμικά, είναι σχέσεις εξάρτησης, σχέσεις πατρονείας. Το κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξαρτήσει ή να πατρονάρει την Τοπική Αυτοδιοίκηση προς όφελός του. Άρα λογικά, υπάρχουν αντιδράσεις όποτε μια κυβέρνηση παίρνει κάποια μέτρα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι έγινε και με τον «Καλλικράτη» και για μια ακόμα φορά, δυστυχώς,, η Τ.Α. επιβεβαιώθηκε.
Oι θεσμοθετημένοι πόροι, που διαρκώς με τεχνάσματα παρακρατούνται, οι έλεγχοι σκοπιμότητας δραστηριοτήτων της Τ.Α από όργανα του κράτους, οι υπερεξουσίες των επιτρόπων, οι συλλήψεις αιρετών από αστυνομικά όργανα όταν υπερασπίζονται τα δίκαια των πολιτών είναι μερικά από τα τεκμήρια της θλιβερής αυτής πραγματικότητας. Χαρακτηριστική απόδειξη της δυσπιστίας αυτής είναι η αποτυχία ενός έτερου νεωτερισμού του Καλλικράτη, του «Συνηγόρου του Δημότη». Ένα χρόνο μετά την εγκαθίδρυση των νέων δημοτικών αρχών, τα 2/3 των δήμων της χώρας δεν εξέλεξαν «συνήγορο του δημότη».
Πέμπτον: Η εκχώρηση του δημόσιου χώρου και των δημόσιων δραστηριοτήτων μέσω ΣΔΙΤ ή παρόμοιων κατασκευασμάτων είναι ασύμβατη με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Στον ένα χρόνο εφαρμογής του «Καλλικράτη» οι παραπάνω διαδικασίες ξεπέρασαν και τις όποιες δυσάρεστες προβλέψεις μας. Επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται πολιτικές άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λπ.) και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου (“Ήλιος”, ΣΔΙΤ κ.λπ.).
Ταυτόχρονα οι μαζικές απολύσεις των εργαζομένων στους δήμους και στο Δημόσιο, σε συνδυασμό με τις λόγω Μνημονίου άγριες περικοπές 3 δισ. ευρώ από θεσμοθετημένους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης έως το 2013, θα έχει αποτέλεσμα τη διάλυση ολόκληρων υπηρεσιών των δήμων σε κρίσιμους τομείς. Κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας, καθαριότητα, πράσινο, παιδικοί σταθμοί, “βοήθεια στο σπίτι” θα συρρικνωθούν μέχρι εξαφανίσεως. Το κενό θα καλύψουν μεγαλοκαρχαρίες επενδυτές που επιδιώκουν να επενδύσουν στους τομείς - φιλέτα των δήμων και να κερδοσκοπήσουν απομυζώντας ακόμη περισσότερο τους δημότες.
Έκτον: Στα οικονομικά ιδιαίτερα η εκτίμησή μας ότι ο «Καλλικράτης» είναι η εφαρμογή του Μνημονίου στην αυτοδιοίκηση και το όχημα για την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχει απολύτως δικαιωθεί. Τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης έχουν φτάσει σε οριακά για την επιβίωσή της όρια. Αρκεί κάποιος να αξιολογήσει το στοιχείο εκείνο σύγκρισης των τριών τελευταίων χρόνων των προϋπολογισμών για την Τ.Α. και θα διαπιστώσει ότι τα έσοδά της από το κράτος μειώνονται στο εκπληκτικό ποσοστό που προσεγγίζει το 60%.
Στον καλλικράτειο χρόνο και τον επόμενο οι μειώσεις αγγίζουν το 40% και πλέον. Έτσι «επιτυγχάνεται» η υποχώρηση της αυτοδιοίκησης σε κρατική διοίκηση, ο ακρωτηριασμός των αυτοδύναμων αποφάσεων, η έλλειψη και των ελάχιστων πόρων για άσκηση πολιτικής, η αδυναμία καταβολής ακόμα και των ανελαστικών εξόδων.Ακόμα και με τους τυχοδιωκτικούς υπολογισμούς της κυβέρνησης η Τ.Α. δεν μπορεί να επιβιώσει. H τελευταία εκτίμηση της την εκθέτει: «Τα σταθερά έσοδα των ΟΤΑ, υπολογισμένα με τον πιο ασφαλή τρόπο, στη βάση των τρεχουσών αποδόσεων της κρατικής χρηματοδότησης, ανέρχονται σε ύψος 4 δισ. ευρώ για τους δήμους και 670 εκατ. ευρώ για τις περιφέρειες».
Το ερώτημα που προβάλλει είναι απλό: Δεν το γνωρίζουν αυτό οι «ειδήμονες»; Βεβαίως το γνωρίζουν, όμως έχουν άλλα σχέδια, τα οποία πλέον έχουν αποκαλυφθεί, όπως η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας, η εγκατάλειψη κάθε κοινωνικής πολιτικής από την Τ.Α., η πλήρης ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών και δεν έχει τέλος ο κατάλογος των νεοφιλελεύθερων επιλογών που θα οριστικοποιήσουν τον θάνατο της αυτοδιοίκησης.
Έβδομον: Στον αναπτυξιακό τομέα, αφού ναυάγησαν όλα τα καλλικράτεια κατασκευάσματα, όπως τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα, όπως το ΕΛΛΑΔΑ, το πρόγραμμα εξυγίανσης και άλλα, προχωρούν τώρα σε ένα πομπώδες και φιλόδοξο πρόγραμμα. Το πρόγραμμα «Αυτοδιοίκηση -Κοινωνική Συνοχή - Ισόρροπη Ανάπτυξη» (ΑΚΣΙΑ) αναγγέλθηκε από την κυβέρνηση σε μια περίοδο πλήρους ανομβρίας και έρχεται να αντικαταστήσει και να συμπεριλάβει όλα τα προηγούμενα.
Σύμφωνα με τον μέχρι τώρα σχεδιασμό και τις πρόσφατες ανακοινώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Εσωτερικών, η διάρθρωση του προγράμματος θα βασίζεται σε έξι άξονες οι οποίοι αποτελούν μια αναπτυξιακή «ομπρέλα», στην οποία «χωράνε» τα έργα που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα «Θησέας», η συμμετοχή των δήμων στα Τομεακά Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», το πρόγραμμα αυτεπιστασίας, τα έργα που σχετίζονται με την Εξοικονόμηση Ενέργειας, το Ειδικό Πρόγραμμα Εξυγίανσης των ΟΤΑ και το πρόγραμμα «ΕΛΛΑΔΑ».
Η χρηματοδότηση του ΑΚΣΙΑ θα πραγματοποιηθεί από πόρους που προέρχονται από συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, εθνικούς και θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως είναι για παράδειγμα ο Φόρος Ζύθου, το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας και το Τέλος Διαφήμισης. Αναφορικά με την υλοποίηση αυτού του προγράμματος και τη χρηματοδότησή του είμαστε σε αναμονή, όταν τεθεί σε εφαρμογή.
Όγδοον: Έγινε πλέον σαφές ακόμη και στους δύσπιστους ότι το περιεχόμενο αυτής της μεταρρύθμισης στοχεύει στον μεγαλύτερο έλεγχο της τοπικής αυτοδιοίκησης από τα κυρίαρχα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, είναι ενταγμένο στο σύμφωνο σταθερότητας και υπηρετεί τον νεοφιλελευθερισμό.
Συμπερασματικά από τη μέχρι σήμερα εμπειρία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει: Την περαιτέρω εμπορευματοποίηση δημόσιων ή δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών (παιδείας - υγείας - πρόνοιας) μέσω της “αποκέντρωσης” και της εξάρτησής τους από το τοπικό φορολογικό βάρος. Την εφαρμογή αντεργατικής, αντιλαϊκής γενικότερα “αναπτυξιακής” πολιτικής στην Περιφέρεια με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η οποία θα οδηγήσει σε παραπέρα τοπική ανισομετρία και ταξική ανισότητα. Την υποκριτική “φιλανθρωπική” διαχείριση κάποιων ακραίων κοινωνικών προβλημάτων από την Τ.Α., αντί της αντιμετώπισης των κοινωνικών αναγκών με ενιαία κρατική παροχή και ευθύνη.


* Ο Σπύρος Τζόκας είναι μέλος του Δ.Σ. της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), πρώην δήμαρχος Καισαριανής

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΟ Νο 3!! : ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ;;!!

Οι πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο, ο τρίτος κατά σειρά!, Ειδικός Κανονισμός Λιμένος (αγκυροβόλιο) έγινε πράξη με Υπουργική Απόφαση, δείχνει καθαρά ότι η παραλιακή Μεγαρίδα προορίζεται για δεύτερο Σκαραμαγκά!! Μιλάμε για πλήρη υποβάθμιση δηλαδή!!
Οι αντιδράσεις των κατοίκων της Πάχης, του Δημοτικού Συμβουλίου, του Τοπικού Συμβουλίου, βουλευτών και περιφερειακών συμβούλων της περιοχής μας, των τοπικών φορέων και συλλόγων, του τοπικού τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) και γενικότερα σύσσωμης της Μεγαρικής και Νεοπεραμιώτικης κοινωνίας πέρασαν απαρατήρητες. Ούτε καν ερωτήθη, έστω και για τυπικούς λόγους!!, ο Δήμος Μεγαρέων ή η Περιφέρεια.
Για ποιο Ρυθμιστικό της Αθήνας και για ποιο Γ.Π.Σ μιλάμε; Τι κι αν αυτά ορίζουν τα παράλιά μας ως περιοχές για τουριστική ανάπτυξη;  Στα παλιά τους τα παπούτσια τα έγραψαν (για ακόμα μια φορά) οι εκλεγμένοι από εμάς «αντιπρόσωποι του λαού», που σημειωτέον, και ονοματεπώνυμο έχουν, και ανήκουν σε συγκεκριμένους πολιτικούς φορείς (για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας!).
Εδώ βέβαια τα συμφέροντα είναι μεγάλα, πολύ μεγαλύτερα από την προοπτική ανάπτυξης μιας πόλης και την αξιοποίηση της παράκτιας ζώνης της…
Ας δούμε λοιπόν για ακόμα μία φορά γιατί το «κατά παραγγελία» αγκυροβόλιο είναι και επικίνδυνο και παράνομο και η απαρχή και άλλων δεινών για την πόλη μας, …επειδή στην Ελλάδα ζούμε και είμαστε αναγκασμένοι να παρουσιάζουμε συνεχώς τεκμήρια για να αποδείξουμε το αυτονόητο!!

Α) Γιατί είναι επικίνδυνο:
Σύμφωνα με τα στίγματα του νέου αγκυροβόλιο (που παραθέτουμε στο σχετικό χάρτη) αυτό βρίσκεται τώρα λίγο νοτιότερα από το προηγούμενο «προσωρινό». Εκεί που τελείωναν τα όρια του προηγούμενου τώρα ξεκινούν τα όρια του παρόντος, δηλαδή 1 περίπου 1 μίλι από την ακτή!! Το εμβαδόν του είναι 0,4 τετραγωνικά μίλια και ισχυρίζονται ότι μέσα σε αυτό μπορούν να αγκυροβολήσουν με ασφάλεια μέχρι τρία πλοία μήκους 250-300 μέτρων!!
Λαμβάνοντας υπόψη τον αμμώδη βυθό της περιοχής (που συνεπάγεται ότι η άγκυρα σέρνεται εύκολα), την ακτίνα που χρειάζεται να έχει ελεύθερη γύρω του ένα πλοίο για να αρμενίζει με ασφάλεια (για να μπορεί δηλ. σε περίπτωση θαλασσίων ρευμάτων ή ανέμων να σταθεροποιηθεί και να μην προκαλέσει συγκρούσεις σε γειτονικά με αυτό πλοία) και το επικίνδυνο φορτίο που μεταφέρουν (LNG, LPG, Πετρέλαιο) η πιθανότητα σύγκρουσης μεταξύ τους κατά την προσπάθεια τους να «δέσουν» όλα μαζί είναι αρκετά πιθανή και το αποτέλεσμά της καταστροφικό.
Κι εδώ δεν μιλάμε βέβαια για μικροζημιές και μικρομολύνσεις. Θα θρηνήσουμε θύματα!! και θα υπάρξει μη αναστρέψιμη περιβαλλοντικά καταστροφή στην θαλάσσια περιοχή μας!!
Β) Γιατί είναι παράνομο:
Το, από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη!!!, θεσμοθετημένο αγκυροβόλιο,
ΔΕΝ πληροί τους κανονισμούς ασφαλείας που αναφέρουν ότι αγκυροβόλιο μπορεί να υπάρξει ΜΟΝΟ σε απόσταση μεγαλύτερη των δύο (2) μιλίων από την ακτή!
ΔΕΝ τηρείται ο Διεθνής Κώδικας Ασφαλείας I.S.P.S (International Security Plan System)! Tι σημαίνει αυτό;
- Δεν υπάρχει (V.T.S), δηλ. Υπηρεσία Θαλάσσιας Κυκλοφορίας η οποία γίνεται με σύστημα radar.
- Δεν υπάρχει (P.F.S.O.), δηλ. Αξιωματικός Λιμένος που ελέγχει και είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια.
Ο σκοπός του I.S.P.S CODE είναι η προστασία αγκυροβολίων, λιμένων και πλοίων από έκνομες ενέργειες όπως τρομοκρατικές ενέργειες, μεταφορά λαθρομεταναστών, λαθρεμπόριο (όπλων, καυσίμων κλπ). Υπάρχει άραγε κάποια από τις ανωτέρω υποδομές στον ευρύτερο χώρο της Πάχης;;
Επιπροσθέτως, για να μπορούν να αγκυροβολούν μέχρι και τρία πλοία τόσο κοντά μεταξύ τους, πρέπει, για όσο διάστημα παραμένουν εκεί τα πληρώματά τους να είναι συνέχεια σε εγρήγορση και επαγρύπνηση για χειρισμούς αποφυγής σύγκρουσης (αντί να ξεκουράζονται από το ταξίδι όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε ένα ασφαλές αγκυροβόλιο), με αποτέλεσμα όταν μετά από 2-3 ημέρες γίνει η εκφόρτωση των επικίνδυνων φορτίων που μετέφεραν να είναι περισσότερο ταλαιπωρημένοι, με πιθανότητα να κάνουν κακούς χειρισμούς (λόγω της κούρασης) με τις όποιες τραγικές συνέπειες μπορεί αυτό να επιφέρει!
Να σημειώσουμε ακόμα ότι με το νέο αυτό αγκυροβόλιο απαγορεύεται η παραδοσιακή αλιεία και μάλιστα σε μεγαλύτερη περιοχή από ότι στο προηγούμενο «προσωρινό» με ότι αυτό συνεπάγεται κυρίως και για τους επαγγελματίες αλιείς της περιοχής μας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης και το εξής επίσης πολύ σημαντικό: Mόλις μισό μίλι νοτιότερα του αγκυροβολίου βρίσκεται το πεδίο βολής υποβρύχιων ασκήσεων και ναρκοπολέμου!! Φανταστείτε τι τραγικό θα επακολουθήσει σε περίπτωση λάθους…
Ακόμη, η ηχορύπανση  που θα προκαλέσει η παραμονή των πλοίων τόσο κοντά στην ακτή (με τις μηχανές τους να δουλεύουν ασταμάτητα) θα είναι παράγοντας που θα αποτρέπει την επιλογή των καταστημάτων της περιοχής της Πάχης και της Βαρέας για διασκέδαση και χαλάρωση. Εξίσου αποτρεπτικός παράγοντας είναι και οπτική όχληση (η ασχήμια που προκαλεί η θέα εκατοντάδων μέτρων λαμαρίνας που κρύβει τον ορίζοντα).
Το βασικό ερώτημα επομένως που πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά και χρειάζεται ενδελεχή  εξέταση και προσεκτική ανάλυση είναι γιατί τελικά αυτή η πρωτοφανής εμμονή του υπουργείου να χωροθετήσει αγκυροβόλιο πλοίων τόσο κοντά στην ακτή μας;;
Aν βρισκόταν για παράδειγμα στα 5 μίλια βαθύτερα τι θα άλλαζε; Αν εξακολουθούσε να γινόταν όπως μέχρι σήμερα η εκφόρτωση, δηλαδή με προγραμματισμό του χρόνου άφιξης του κάθε πλοίου ώστε αυτό να έρχεται κατευθείαν στη μία ή στην άλλη προβλήτα, να δένει, και να κάνει τη δουλειά του, τι θα πείραζε;
Μήπως όμως λόγω της τρίτης υπό κατασκευή δεξαμενής αποθήκευσης φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα αυξάνονται τώρα οι ανάγκες για το πήγαινε - έλα των πλοίων;
Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι η κατασκευή της τρίτης δεξαμενής δεν γίνεται λόγω ύπαρξης ανάγκης στο ενεργειακό δυναμικό της Χώρας, αλλά θα χρησιμοποιείται από ιδιώτες καταναλωτές φυσικού αερίου σαν αποθήκη που θα «ενοικιάζει» η ΔΕΣΦΑ. Δημιουργούν δηλαδή σιγά - σιγά τις υποδομές ούτως ώστε να εξυπηρετούνται «οι πελάτες» της ΔΕΣΦΑ στο μέλλον, εις βάρος της περιοχής μας!
Αλήθεια, τα τέλη ελλιμενισμού αυτών των τεράστιων δεξαμενόπλοιων που ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ ποιός θα τα εισπράττει; Τι όφελος θα έχει η Μεγαρίδα αφού ούτε τα αντισταθμιστικά (πράσινος φόρος) από την Ρεβυθούσα, ούτε τα τέλη εισπράττει; Το μόνο που «εισπράττουμε» εδώ και χρόνια είναι η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας…
Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν δούμε σιγά – σιγά να θέλουν να εγκαταστήσουν υποστηρικτικές υπηρεσίες και εγκαταστάσεις εκατέρωθεν της προβλήτας εκφόρτωσης πετρελαίου, απέναντι από το αγκυροβόλιο, μιας και ο κανονισμός αναφέρει ότι θα μπορούν να γίνονται εργασίες μικρής κλίμακας στα πλοία.

Συμπερασματικά:
Οι όποιες «διαβεβαιώσεις» από τον κ. Παπουτσή προς τον Δήμαρχο Μεγαρέων για την μη ύπαρξη άλλου κανονισμού Λιμένος αποδείχθηκαν «παραμύθια της Χαλιμάς».
Το αγκυροβόλιο είναι μια πραγματικότητα που μαζί με την πρώτη άδεια για εγκατάσταση μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή, σηματοδοτούν την αρχή της πλήρους υποβάθμισης της παράκτιας Μεγαρίδας. Η χωροθέτησή του εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους τόσο για τη δημόσια ασφάλεια όσο και για το περιβάλλον και γι’ αυτό επιβάλλεται να αποσυρθεί άμεσα και οριστικά. Δεν ωφελεί (πέρα από κάποια μικροσυμφέροντα) τους πολίτες και τον τόπο η δημιουργία αγκυροβολίου, αντίθετα αποτελεί ταφόπλακα σε οποιαδήποτε προοπτική τουριστικής ανάπτυξης και αξιοποίησης των ακτών μας.
Τα τρία δεινά που αναφέραμε (αγκυροβόλιο, τρίτη δεξαμενή, ιχθυοκαλλιέργειες) και όλα όσα ακόμα σχεδιάζονται για εμάς χωρίς εμάς, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το δημόσιο συμφέρον, αλλά εξυπηρετούν καθαρά μόνο τους ιδιωτικούς κερδοσκοπικούς σκοπούς συγκεκριμένων συμφερόντων και των εκφραστών τους. Όμως η ανθρώπινη ζωή και η ασφάλεια μιας περιοχής δεν μπορεί να γίνονται βορά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων κάποιων λίγων!
Οι όποιες προσφυγές στο Σ.τ.Ε. για αναστολή ή κατάργηση τους από μόνες τους δεν αρκούν. Χρειάζονται αγωνιστικές δράσεις, δυναμικές κινητοποιήσεις και ολομέτωπες ρήξεις. Σεβόμενοι λοιπόν τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά και τους πολίτες αυτού του τόπου δεσμευόμαστε να αναλάβουμε στο αμέσως προσεχές διάστημα πρωτοβουλία για την υλοποίηση των κινητοποιήσεων που έχουν αποφασιστεί, μιας και ο Δήμος αδιαφορεί προκλητικά να τις υλοποιήσει!, δείχνοντας έτσι δυναμικά την αντίθεση των Μεγαριτών και Νεοπεραμιωτών απέναντι στα σχέδια υποβάθμισης της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντός μας.
Επίσης, λόγω της κρισιμότητας του θέματος, θα επιδιώξουμε να προκαλέσουμε ειδική ερώτηση στο ελληνικό κοινοβούλιο αλλά και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τους κανονισμούς ασφαλείας στο εν λόγω αγκυροβόλιο.
Ξαναλέμε: η δήθεν «ανάγκη» που προσπαθούν να καλύψουν με την οριοθέτηση του νέου αγκυροβολίου, δεν υπάρχει. Είναι ψεύτικη. Είναι ο προάγγελος για να μπορέσουν κατόπιν να έρθουν κι «άλλα» αναγκαία δεινά, πάντα για το καλό μας!! Και έχουμε πικρή πείρα από το πόσο μας συμπονούν και ενδιαφέρονται για εμάς και την περιοχή μας…
Καλούμε για ακόμη μια φορά τους πολίτες των Μεγάρων και της Νέας Περάμου σε επαγρύπνηση. Να γίνουμε τα αυτιά και τα μάτια της περιοχής μας και να αγωνιστούμε σθεναρά για να υπερασπιστούμε όλοι μαζί το δικαίωμα μας να ζούμε και να εργαζόμαστε σε ένα περιβάλλον καθαρό και ασφαλές αποκρούοντας και ανατρέποντας τα όποια δόλια σχέδια και σενάρια υποβάθμισης της ποιότητας ζωής μας.
Εκ του Γραφείου τύπου των «Ενεργών Πολιτών Μεγάρων και Νέας Περάμου».